Pauline Besselse schreef op zaterdag 18 juli 2015, 0:27:


Hallo,

Ik wil even mijn 'tekenverhaal' schetsen.
Ik heb een paard dat vorige maand behandeld is tegen borrelia en anaplasma (was voor beiden positief), beiden door teken overgebracht. Heeft inderderdaad een week in de kliniek gestaan met 2x/dat antibiotica intraveneus en dan nog 3 weken thuis.

Mijn paard sukkelde al bijna 2 jaar met symptomen, op en af gaand, beterde telkens wel wat met kruiden voor de lever en een algemeen vitaminen/mineralensupplement, maar hij werd nooit meer helemaal de oude.

Hij heeft echter nooit koorts gehad, wel sloom, stijf, spieren die echt hard werden, niet willen meewerken, traag eten, geen levenslust, weglopen van mij.

Ik heb geprobeerd om wat op te zoeken, maar koorts kwam ik toch minder tegen dan de andere symptomen. Het lijkt me een minder typisch symptoom voor borrelia?

Dit voorjaar begon hij weer symtomen te krijgen en naar aanleiding van een koliek van een ander paard liet ik terug bloed nemen. De waarden swingden deze keer de pan uit en mijn DA (geen voorstander van AB, en zeker deze niet aangezien ze al enkele gevallen van dysbacteriose kende (darmflora om zeep met paarden die overleden)) zei dat het nu niet anders meer kon. En ze was echt niet happy dat ze me dit moest aanraden.

In de kliniek is dan ook nog eens een uitgebreid onderzoek gebeurd, met een grondige oplijsting van de voorgeschiedenis (dik 2 jaar geleden hebben de paarden hier echt 100-den teken gehad op hun hele lichaam.)

Dus daar 1 week AB intraveneus en ik ben naar huis gestuurd met de AB en er werd me op het hart gedrukt om zéér correct de dosis toe te dienen, liefst stipt om de 12u. Dus met een zeer secuur weegschaaltje aan de slag geweest en alle dagen tussen 7 en 8 's morgens en 's avonds kreeg hij zijn portie. Samen met iets wat de darmflora ondersteunde.

We zijn nu een maand verder en ik heb een heel ander paard, terug levenslustig, enthousiast.

Maar er is geen garantie dat hij het niet opnieuw krijgt, en ja... ik zou héél voorzichtig zijn om met zo'n behandeling te starten. Over een periode van bijna 2 jaar zijn er bloedonderzoeken gedaan, omdat 1 test echt niet sluitend is.
En die anaplasmasymptomen zijn ook erg algemeen, kunnen inderdaad ook bij virale infecties voorkomen.

Zelf zou ik alles goed in de gaten houden, zeker proberen alle andere dingen uit te sluiten.

Groetjes, Lena

Lena schreef op zaterdag 18 juli 2015, 15:18:

[knip]

Wat ik nu totaal niet snap is hoe behandeling versus borrelia bij paarden zo wonderwel kan helpen terwijl het bij mensen zo'n groot probleem is (als je er erg snel bij bent 50% kans op verbetering, oude(re) infecties max. 20%).

Vraag svp bij gelegenheid eens aan DA hoe dat zit (welke AB gebruikt worden e.d.).

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 15:55:


omdat de medicijenen wel de bacterie doden maar de aangerichte schade blijvend is in veel gevallen, vooral bij patienten die wat langer lyme hebben gehad. Helaas wordt de diagnose nog heel vaak gemist doordat er geen afdoende tests zijn.


http://www.lymemed.nl/protocollen/schema.pdf

er zijn veel AB's mogelijk voor alle soorten stadia

joop schreef op zaterdag 18 juli 2015, 16:02:


Dat zou voor paarden etc. dan toch hetzelfde moeten zijn!?
Volgens mij zouden veel lymepatienten (mensen dus) nogal blij worden als ze zo'n wonderbaarlijke paardengenezing mochten beleven... de ene dag heb je pijn in je knoken en stramme spieren etc. en hoppeta de volgende dag loop je weer!


Ja, ideeën genoeg maar evenveel berichten dat niets helpt. Uitgezonderd als je er héél snel bij bent!
Maar dat zal bij paarden denk ik nooit het geval zijn. Als ze al een kenmerkende rode ring vertonen zie je die niet en tegen de tijd dat er allerlei secundaire verschijnselen opdagen zit je minstens in fase 2.
Ik weet het niet, snap er niks van en ben ook erg slecht in geloven van horen zeggen. Ik denk eigenlijk dat er iets niet klopt. Best veel mogelijkheden dat er iets niet klopt, want waar is het bewijs dat paard ziek van lyme is?
Misschien zijn ze wel mogelijke drager en hebben nergens last van (testen ze lymepositief maar zijn beroerd van heel iets anders). Testen kan niet want de testen zijn gericht op antilichamen (dus ik test ook tot in lengte van dagen positief, ook als het steeds beter met me gaat).
Of, misschien, worden er veterinair andere AB toegepast die bij mensen niet toegestaan zijn.
Of, kan nog wel even aan het lijsten en verzinnen blijven maar dat schiet ook niet op vandaar dat ik naar de ideeën van die DA vraag en de AB.

Met mijn lyme-ellende gaat het overigens naar omstandigheden uitstekend, voel me i.i.g. veel beter dan 4 jaar geleden.

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 15:55:


Het orale antibioticum was doxycycline. Ik denk de intraveneuze vorm ook.

Aan mensen wordt dit ook gegeven, een collega haar zoontje had het ook, maar is met deze AB moeten stoppen omdat hij er erg slecht op reageerde.

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 18:52:


Nou, 't is niet dat paardlief weer geweldig in vorm is hoor.
Vooral het mentale valt op en dat bepaalde spiergroepen terug soepeler aanvoelen, vooral de gluteus en broekspieren waren voordien steenhard (deze week is hij ook nog eens osteopatisch behandeld). Maar zijn fysieke conditie moet wel terug serieus opgebouwd worden. Zowel uithouding als soepelheid. Een soepele schouderbinnen zit er nog niet in. En over balkjes gaan is echt inspanning voor hem.
Het grootste verschil is dat hij weer WIL, het vervolg zal echt wel stapje voor stapje opbouwend werken zijn.

Die mentale verandering viel al op in de kliniek. De IV behandeling is op woensdag gestart en op zondag kregen we in de kliniek te horen dat hij op stal moest omdat ze hem niet mee gevangen kregen. HIj stond zich daar dan op te vreten, terwijl hij voordien berustte in zijn lot. Ben dan zelf 2x/dag naar daar gegaan om hem uit de wei te halen. (voor een portie kleefkruid doet hij alles (maar ook zonder iets ), met krachtvoer kregen ze hem niet gelokt.

Lena schreef op zaterdag 18 juli 2015, 22:45:


Ja, doxy is het standaardspul tegen van alles en nog wat, maar ik wist niet dat het zowel een veterinaire als een humane toelating had want principieel zou dat gescheiden moeten zijn (die scheiding is wellicht in deze totaal zinloos en vandaar, maar dat heb ik allemaal niet uitgezocht).


Je kunt zowel de veterinaire als humane prof. commentaren lezen omtrent de niet geringe risico's van (steeds zwaardere AB strategieën). Het helpt ook nog eens slecht (of je moet de opgegeven succes percentages wel goed vinden maar ik vind ze belabberd).

Misschien ben je de polemiek omtrent de verschillende (humane) strategieën (CBO, ILADS) tegen gekomen. Komt al meteen naar voren in de link van Joop.
Er is (vooral vanuit patiëntenzijde) nogal kritiek geweest op de NL protocollen en aangedrongen op (zeer) zware AB strategieën. Ik (maar dat is uiteraard mijn keus) ben het daar allemaal niet kritiekloos mee eens, vooral met het oog op bijwerkingen en risico's (operatie geslaagd patiënt overleden dus heeft nergens meer last van).
Ook alweer een jaar of 4, 5 terug, toen ik ontdekte dat ik een oude lyme besmetting moest hebben, heb ik het daar o.a. met de huisarts over gehad en die was het helemaal met mij eens (zegt allemaal niets, allemaal anekdotisch, maar ik wil de anekdote toch niet onthouden omdat het mij ondertussen niet verkeerd gaat. "Kon minder" zeggen we hier in Grunn)

Lena schreef op zaterdag 18 juli 2015, 22:45:


Ja, doxy is het standaardspul tegen van alles en nog wat, maar ik wist niet dat het zowel een veterinaire als een humane toelating had want principieel zou dat gescheiden moeten zijn (die scheiding is wellicht in deze totaal zinloos en vandaar, maar dat heb ik allemaal niet uitgezocht).


Je kunt zowel de veterinaire als humane prof. commentaren lezen omtrent de niet geringe risico's van (steeds zwaardere AB strategieën). Het helpt ook nog eens slecht (of je moet de opgegeven succes percentages wel goed vinden maar ik vind ze belabberd).

Misschien ben je de polemiek omtrent de verschillende (humane) strategieën (CBO, ILADS) tegen gekomen. Komt al meteen naar voren in de link van Joop.
Er is (vooral vanuit patiëntenzijde) nogal kritiek geweest op de NL protocollen en aangedrongen op (zeer) zware AB strategieën. Ik (maar dat is uiteraard mijn keus) ben het daar allemaal niet kritiekloos mee eens, vooral met het oog op bijwerkingen en risico's (operatie geslaagd patiënt overleden dus heeft nergens meer last van).
Ook alweer een jaar of 4, 5 terug, toen ik ontdekte dat ik een oude lyme besmetting moest hebben, heb ik het daar o.a. met de huisarts over gehad en die was het helemaal met mij eens (zegt allemaal niets, allemaal anekdotisch, maar ik wil de anekdote toch niet onthouden omdat het mij ondertussen niet verkeerd gaat. "Kon minder" zeggen we hier in Grunn)