Dilemma dilemma...
Mijn 13 jarige quarterruin heeft probleemhoeven. Voor insiders: ik heb samen met Ingrid v.d. Oever op stal gestaan. Zij heeft altijd altijd de hoeven van mijn paard gedaan. Altijd na het (nb-)bekappen liep hij supergevoelig. Dat herstelde, en tegen de tijd dat ze hem weer bekapte, liep hij weer goed, behalve op het erf met kleine steentjes, daarop heeft hij nooit goed gelopen. Voor buitenritten, en als hij erg gevoelig liep/loopt, heeft hij schoenen.
Zoals jullie weten, is Ingrid er niet meer. Nog op aanraden van Ingrid, heb ik een alom gewaardeerd nb-bekapster gevraagd, mijn paarden weer eens goed onder handen te nemen. Ze werden dus eigenlijk op dezelfde manier bekapt als altijd. Steunsels zo ver als mogelijk verwijderd, mooi teruggevijld en afgerond. Zoals verwacht...de eerste week verliep weer vervelend, waarna het verbeterde, maar die rotsteentjes....
Sinds januari staan de paardjes nu op een pensionstal. Het beste dat ik in de buurt kon vinden. Maar jullie voelen hem al aankomen.. mijn paarden zijn verschrikkelijk zielig", vooral de 13-jarige, want als hij op steentjes loopt, zwikt hij en heeft "heel erge pijn". (dit even tussen "... dit is wat me verteld wordt).
Hij "MOET op ijzers, want dit kan ik hem niet aandoen". Eigenlijk gebeurt dit alleen tijdens het binnen en buitenzetten. Alle andere momenten gaat de schoenen aan. Behalve bij het rijden in de bak.
Gisteravond liep ik na het rijden in de bak langs de hoefsmid van de pensionhoudster, toen, ja hoor, paardlief op een steentje trapte en even flink doorknikte. (Op het pad dat hij normaal redelijk steenvrij neemt, stond de auto van de hoefsmid... . Het heeft nog geen 2 seconden geduurd voordat hij uitriep: "ZOOO...dat ziet er ernstig uit!!". En ja hoor, daar gingen we weer. Ik moest me weer verdedigen... GEEN IJZERS nee. Gepikeerd draaide hij zich om: "Your game" ...en negeerde me vervolgens, draaide weer terug naar zijn rookwolken (sigaar en schroeiwalmen).
En ergens..heel diep vanbinnen...voelde ik het stiekem wel...mijn paardje heeft inderdaad op dat moment even pijn. En ik kan er niets aan doen. Want hij heeft nu eenmaal van nature dunne zolen. Hij is altijd netjes bekapt en bijgehouden, steunsels zijn heel minutieus bijgehouden. Maar de zool blijft zoals hij is, dun en gevoelig. Ik vroeg het laatst nog aan de heel ervaren bekapster, zou het ooit in de toekomst zo verbeteren, dat ik schoenvrij zou kunnen buitenrijden. Ook zij vermoedde van niet.
Kan het kwaad, als ik dit zo handhaaf? Hij zal zich af en toe best "kneuzen"...en heel veel bekapervaring heb zelf niet. Ja, binnenkort een cursus, als ik daar eindelijk gelegenheid voor heb...
Mijn vraag is dus, kan ik hem ijzervrij laten, ook al loopt hij voorzichtig dagelijks over steentjes?

Een PP is bij mij in de buurt niet te vinden. Heb 12 jaar op mijn eigen stekkie een dergelijke situatie gehad, samen met mijn vriendin. Maar door haar overlijden geen andere keuze (de afstand was te groot om in mijn eentje dagelijks na mijn werk heen en weer te rijden) dan te verhuizen naar iets bij mij in de buurt. Ik ga graag dagelijks om te kijken of alles ok met hen is. En om hun eten te verzorgen en uit te mesten.
Wat het bekappen betreft...dat is altijd super gedaan. Alleen, iedere keer als de steunsels verwijderd worden, om de zool kans te geven te groeien, is het weer raak. Al jaren proberen we die zool de kans te geven maar die blijft echt dun. Bouw van de hoeven blijkbaar, genetisch. Want het betreft hier moeder en zoon. Bij moeder is het iets beter, die loopt wat minder eierig.
De voeding is al jaren aangepast. Geen suikers, veel ruwvoer. Omdat merrie bijna 23 is met Cushing. De 13 jarige ruin heeft het meest last.
De bekapping is altijd heel zorgvuldig gedaan op de manier zoals PN dat aanbeveelt. Veel aandacht voor steunsel. Alleen echt geen verbetering kwa zool. Sinds kort staan ze wat meer op stal. Rondom stal is het verhard en als ik buitenrij, doe ik schoenen aan, ga ik wat wandelen dan probeer ik zonder, op een verhard fietspad. Achter hebben ze het minst last. Daar kan ik regelmatig zonder schoenen mee op pad. (Let op de mate van "slijtage"). Alleen die kleine, wat scherpe steentjes, die vallen gewoon niet te vermijden. Die liggen op sommige paden richting paddock.