Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 2 november 2014, 16:23:


En volgens mij berust de opbouw van gevoel ook uit cumulatief aangeleerde zaken.

e m kraak schreef op zondag 2 november 2014, 15:15:


Ik zal even bij mijn vogelvrindjes navragen of zij een idee hebben van de film die je bedoeld. Je bedoeld wel Alex en Irene Pepperberg neem ik aan? Want naast haar ken ik niet direct zulke omvangrijke testen met papegaaien en woorden.

Karin schreef op zondag 2 november 2014, 17:30:


Dat neem ik ook aan maar herinner me het niet met zekerheid.
Wel dat er meerdere papegaaien waren die onderzocht en getraind werden.
En wel dat Alex en Irene Pepperberg exact laten zien (in filmpje wat jij nu opgezocht hebt) wat ik bedoelde.

Tineke Nolet-Verdel schreef op vrijdag 31 oktober 2014, 17:49:


Interessante draad! Kom ik zomaar mezelf weer eens tegen.
Klopt... ik denk dat papegaaien denken. En wie traint wie?
Misschien nog wel een interessanter onderwerp!
Hilarisch voorbeeld: papegaaien staan naast de TV. Er draait een misdaadfilm.
En er wordt iemand doodgeschoten. Jacco, die altijd mee zit te koekeloeren naar de TV reageert met het volgende: zoooooo.... lekker slapie doen!
Toeval? Of heeft hij het verband gelegd tussen iemand die omgelegd wordt... en is dat in zijn hersentjes: slapie doen?
Hij heeft geleerd, d.m.v. een beloningssysteem (stukkie kaas en het woord MOOI) om in z'n kooi te gaan als ik dat vraag. Nu zit ie allang in z'n kooi... en zegt letterlijk: moooooiiii.... ga jij maar in je kooi! Dan heeft ie toch het verband gelegd dat als hij dat nou maar zegt.... dat stukkie kaas vanzelf wel komt? Hij is dan toch aan het vooruitdenken?
Papegaaien leggen in ieder geval verbanden. Dus: ze denken. Bij het geluid van de Senseo kan ik het woord 'koffieeeeeee' verwachten... maar nooit het woord 'koek'! Want koek is alleen 's morgens, als lekkernijtje bij het ontbijt. Als ik 'koek' gelijk geef... zeggen beide papegaaien helemaal niks. Aarzel ik even met de gift... zullen ze beiden gelijk: KOEK zeggen.

Vooruitlopen in de tijd.
Catcher: mest op de mesthoop. Toevallig beloon ik dat gelijk enthousiast met Alfaroba (gehakte Johannesbroodboompeulen - overigens een geweldig Galgje woord...). Dat gebeurd zo een paar maal... het verwachtingspatroon (dus aangeleerd gedrag) = vrouwtje komt naar inloopstal.... pakt gereedschap en mest uit. In die tussentijd ga ik alvast naar de mesthoop, da's een paar meter verderop en doe daar mesten. Komt er vanzelf Alfaroba.
Dat gebeurd. En is 'n volkomen logisch patroon. Maar nu de volgende situatie: vrouwtje komt uit huis... paard staat allang bij de mesthoop.... en doet z'n uiterste best daar wat mest te produceren. Hehe.... dan moet vrouwtje nog hard hollen om op tijd te belonen!
En zelfs.... als 't vrouwtje helemaal niet in de buurt is... poept paard veelvuldig op de mesthoop. Terwijl hij die beloningen daarvoor volledig mist.
Is dit dan aangeleerd gedrag? Of is het paard ervan overtuigd dat de mest daar hoort?

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

e m kraak schreef op zondag 2 november 2014, 18:18:


Ja, ze hebben daar meer papegaaien, dus dat kan wel kloppen.

Onze papegaai is bij lange na niet zo getraind/ontwikkeld als Alex. Maar zo simpel als domweg dingen nazeggen is het toch ook echt niet.

Hij weet bij heel veel dingen de tijdscontext. Hij zegt alleen smorgens goedemorgen. Hij maakt vrijwel alleen smiddsg een zak-chips-geluid als ik de keukenla open doe, terwijl hij smorgens bij diezelfde keukenla niets of onrelevante geluiden laat horen.
Hij weet zelfs wanneer ik de hond uit ga laten, dan zegt ie "tot zo" en als ik ga werken zegt ie "doei". En dat doet ie heel vaak al ver voordat ik zover ben om dat tegen mijn partner te zeggen. Mooiste detail, ze wonen in onze bijkeuken en hij kan ons niet zien, alleen horen!

Als ik iets zwaars op ga tillen, kreunt hij alvast. Als ik iets bijna opgeruimd heb zegt hij alvast "zo".

Het is zelfs zo dat hij mij bewust aan het lachen maakt. Dan heeft ie iets wat ik grappig vind. Laatst bleef hij bijvoorbeeld met een hele lage stem "hallo" zeggen. De héle tijd. En dat vond ik grappig, en dat zei ik tegen mijn partner, in letterlijke woorden. Waarop de papegaai al een daverende schaterlach laat horen en vervolgens doorgaat met dat ge "hallo". Ik vind het moeilijk zo in tekst uit te leggen en heel veel zal zeker te maken hebben met het leren dat als ie bepaalde dingen doet, dat ie dan aandacht krijgt van ons. Maar het is allemaal erg slim wat ie doet, hij weet ons exact en volledig in te schatten in ons dagelijks leven.