Als je joligheid als reden tot bokken kunt uitschakelen, blijven er twee redenen over: of er is een lichamelijk probleem (pijn of ongemak, bv een zadel met een te krappe of te wijde boom dat de schouders hindert in het vrijelijk bewegen) (maar ook gebrek aan kracht bij bijvoorbeeld het aangalopperen, dat gaat bokkend nl beter), of het is gedragskundig t.g.v. een trainingsfout: het paard verzet zich tegen de tegenstrijdigheid aan hulpen die binnenkomt en kan het gevraagde niet produceren omdat de vraag niet eenduidig is, zoals bijvoorbeeld teveel handinwerking samen met aandrijvende beenhulpen. Je ziet dit wel eens gebeuren in de eerste africhting; men wil te snel het in de krul-plaatje en geeft dan gas en rem tegelijk. Frustrerend voor het paard, zeker een jong paard dat zijn balans onder de ruiter nog aan het zoeken is.
Bokken is de ultieme vorm van niet meer voorwaarts-zijn, van staken, net als steigeren. In beide gevallen zet het paard één benenpaar op de handrem, maar de aanleiding is dezelfde.

Als het een rijtechnische oorzaak heeft, is het zaak om het paard aan een heel lichte contactteugel naar voren te sturen en tempowisselingen daarin te maken.

Is je paard goed voorwaarts als je je been aanlegt?