Wat ons is overkomen gisteravond grenst aan het onvoorstelbare... Ik wil dit graag aan jullie "vertellen", het delen. Onze Ienienienie van 8, eigenlijk zeg ik dit niet goed want het is mijn dochter Floor d'r pony, hebben we uit de wei gehaald om eens wat te gaan oefenen. Malou op Patchouli en ik aan de hand met Ienie. Parellihalster om en de leadrope eraan vast. Wij naar de bak. Wat er precies gebeurde weet ik niet meer maar op het moment dat mijn aandacht even bij onze hond was en ik het touw op de grond had gelegd, schrok ze zo dat ze begon te rennen. Met touw en al. Het hek van de bak niet dicht gedaan Stom Stom Stom! Was nog rustig, ze is niet wegloperig en dan is haar allessie, Patchouli er ook nog. Wel dus, in volle galop door het hek, ze bleef met het touw aan een paal hangen en schoof helemaal door op het asfalt. Toen was het pas echt fout! Helemaal in paniek is ze gaan rennen om het eerste uur niet meer te stoppen. Malou is er te paard achteraan gegaan want wij dachten nog "die gaat terug naar stal". Niet dus. Ze is volledig de verkeerde kant opgegaan. Daar waar we nog nooit geweest zijn. Door het dorp, over kruispunten. Met druk spitsverkeer! Toen richting Maassluis, een plaatsje zo'n 3 km verderop. Op een zo'n eng en druk kruispunt dat het werkelijk ongeloofelijk is dat er niets is gebeurd. En ze bleef maar rennen. Kilometers over het asfalt! Uiteindelijk is gestopt daar waar 3 nepkoeien, in allerlei kleurtjes als kuntobject, staan te "grazen". Toen heeft iemand haar kunnen pakken en is ze bij iemand daar vlakbij op een weitje gezet om bij te komen. Helemaal nat van het zweet, met godzijdank 1 kleine schaafwond op haar achterbeen! Inmiddels waren wij met 8 man aan het zoeken en was ook de politie ingeschakeld want ze was onvindbaar. Deze belde mij na ruim 1 uur op dat ze gevonden was en bij mensen op de wei stond, daar konden we haar ophalen. We konden bijna niet geloven waar ze helemaal stond! En dan ook nog ongeschonden. Volgens mij heeft ze een kudde beschermengelen boven haar hangen! Die meneer van die wei is eigenaar van de plaatselijke krant dus alles wordt in geuren en kleuren geplaatst.

Heb er slecht van kunnen slapen, zag steeds een pony vol stress en paniek met strakke ogen over de meest drukke kruispunten vliegen!

Leerpunt: ALTIJD het hek sluiten ook als je maar even gaat Parelli-en en sneller politie bellen om het te melden en te checken of hun evt een melding hebben gekregen.
Ervaring: Wat geweldig dat er op een moment dat er hulp nodig is, zoveel mensen zijn die ook daadwerkelijk klaar staan!
En toch nog even op de hoefnatuurlijkway; geen flare of andere beschadiging aan haar hoeven! Gr Caroline

Gr Caroline

Patchouli schreef op dinsdag, 24 mei 2005, 7:57:


Jeetje Caroline, da's geen verhaal, da's een nachtmerrie! Het gebeurt altijd als er niet op bedacht bent, inderdaad. Blij dat alles goed afgelopen is.
groetjes, Trea

Patchouli schreef op dinsdag, 24 mei 2005, 7:57:


Jeetje Caroline, da's geen verhaal, da's een nachtmerrie! Het gebeurt altijd als er niet op bedacht bent, inderdaad. Blij dat alles goed afgelopen is.
groetjes, Trea

Patchouli schreef op dinsdag, 24 mei 2005, 7:57:


Sjeezes.... de schrik van iedere paardenliefhebber, wat een nachtmerrie zeg.... gelukkig dat er niks gebeurd is. Maar dan nog....
Dit kan iedereen overkomen, kun je nog zo leuk zijn aan het Parellien of iets anders, als de blinde paniek toeslaat, en gelukkig komt dat echt maar zelden voor, is er geen houwen aan, dat instinct gaat boven alles. Hoezo vluchtdier ?!

Je zult wel goed stijf in je schoenen hebben gestaan.

Wij hebben hetzelfde meegemaakt met onze - toen 29 jarige Ijslander, weet je wel, zo'n knuffelpony - die zich helemaal had laten opklooien door ons veulen en aan de kletter ging met mijn toen 6 jarige dochter.
Ik zal je de details besparen maar ze is diezelfde nacht nog geopereerd omdat haar hele rechterarm in puin lag. De arm doet het weer maar wordt nooit meer helemaal recht. Mijn paard liep ook weg van de wei, weg van de kudde, dat zou je niet snel verwachten maar het gebeurt soms, dat zie je maar weer. Ik ben er zeer voorzichtig door geworden, als er hier in de les één amok gaat maken zet ik het hele spul gelijk op de rem zolang het nog kan..

Het zal een rare dag worden met dit avontuur in je achterhoofd.
Als je je pony dan gezellig en rustig ziet grazen kun je je haast niet voorstellen wat er gister gebeurd is.

Ik weet heel zeker dat ik hier de hele dag aan ga denken en dat ik het aan iedereen die het maar horen wil ga vertellen, is ook voor mij weer een leermoment.

Goh zeg....
Groet, Pien

Patchouli schreef op dinsdag, 24 mei 2005, 7:57:


Poeh Caroline wat een heftige situatie zeg! Gelukkig is alles goed afgelopen. Die had inderdaad een paar beschermengeltjes op zijn schouder.

Patchouli schreef op dinsdag, 24 mei 2005, 7:57:


Hoi Caroline,

Ik ben heel blij dat het allemaal goed afgelopen is. Je mag er niet bij stilstaan wat er allemaal had kunnen gebeuren .... Ik sta er telkens weer van versteld wat een paard in blinde paniek kan uit- en aanrichten, niet enkel aan de omgeving maar vooral aan zichzelf. Wat een kracht daar niet achter zit, je bent als mens op dat moment compleet machteloos. Maar ik denk dat we in onze jarenlange omgang met paarden allemaal wel eens met zo van die momenten te maken krijgen. Ik denk dan niet steevast aan de echte 'blinde paniek' momenten, maar ook aan de momenten waarop we soms ongewild of door onze onwetendheid 'potentiële' gevaarlijke situaties creëren voor onze paarden. Denk maar aan een longeerlijn die verstrikt raakt tussen de poten, een paard dat schrikt en zich lostrekt en met balk en al aan de haal gaat, de ruiter die van zijn paard keilt tijdens een buitenrit, waarna het paard de kortste en meest gerichtste weg naar huis neemt, rondslingerende rommel die meer dan paardonvriendelijk is en waaraan ze zich kunnen bezeren, geen goed omheinde paddock of weide, giftige planten in de weide of omgeving, een foutief ingeschat manoeuver tijdens de rit .... Zo kan je nog uren doorgaan. ik ben zeker dat iedereen al wel eens zo van die momenten meemaakt in zijn omgang met paarden. Maar het zijn kleinere dingen waar we niet altijd zo hard over nadenken. Ik betrap mezelf erop dat ik steeds attenter en allerter wordt, en dan nog ...
Dat zijn nu eenmaal dingen die inherent zijn aan het 'paardhouden'. Zo heb ik een hele tijd bij een boer gestaan met mijn paarden. De talloze gevaarlijke situaties die zich daar opgestapeld hebben, als ik daar nog aan terugdenk ? Rillingen krijg ik ervan.
Ook heb ik geleerd dat de paarden je beste leermeester kunnen zijn inzake het creëren van veiligheid voor paarden en 'paardenproof' materiaal. Zo heb ik onlangs een grote lap grond bijgekocht en omgetoverd tot een winterverblijf voor de paarden. Het is enkel wanneer je de paarden er in zet, dat je een perfect beeld krijgt van wat goed is en niet, hoe je nog praktische verbeteringen kan aanbrengen en hoe je uiteindelijk kan komen tot een veilig en paardproof paardenverblijf. Ook hier weer luisteren naar je paard in alle eenvoud, zijn gedrag observeren en daar leer je dan als mens weer heel wat van !
Je ziet het, omgang met paarden vereist een constante alertheid. maar in jouw geval, eind goed al goed.!
Tot hier even mijn gedacht !

Groetjes,

Sabrina

g