Els Kleverlaan schreef op woensdag 15 januari 2014, 18:51:


Daar heb je niet echt een onderzoek voor nodig, lijkt mij. Probeer het eens met een suikerklontje en een handje paardenbloemenblaadjes.
De paardenbloemen en rozetten laten de paarden hier staan in het land. Ook als het gras al aardig op begint te raken. Bitter in de mond maakt het hart gezond, gaat hier niet op dus !!

Waldo50 schreef op donderdag 16 januari 2014, 0:19:


Dat is dus jouw ervaring.
Ik heb er hier 2, een shetlander en een fjord, die sowieso een suikerklontje niet eens aannemen! Ze voelen met hun lippen en gooien het dan op de grond. Dit zijn wel de twee die nog nooit anders dan hooi en gras hebben gehad.
Naar mijn idee worden de paarden door ons zoetekauwen gemaakt en zijn ze dat niet van nature.
De keuze voor grassoort is ook heel individueel. Ik heb er één die riet eet, de andere drie doen dat alleen als er echt niets anders meer staat. Ik heb er één die dol is klaver, de andere raken het nauwelijks aan. Allemaal hebben ze een voorkeur voor topjes met zaad, daarna voor het zachte blad. En als dat op is beginnen ze pas aan het grove raaigras.
Ze zijn dol op takken en blad van wilg, berk en populier. Proef die maar eens, ze zijn niet giftig, maar wel heel bitter.
Observeren van je eigen dieren kan je een boel over voorkeuren vertellen.
(Of zoek eens wat eetbare planten in het wild, dat zijn er plenty, en ga eens proeven. Daar kan je ook een boel van leren.)

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Waldo50 schreef op donderdag 16 januari 2014, 0:19:


Al mijn paarden hebben graag paardenbloemen gegeten. Maar: met mate!
Als ze er genoeg van binnen hebben blijven ze er verder van af, en gaan weer over op gras.
Het is dan ook geen plant die je in grote getale in je paardenwei wilt hebben..!
(Heb ik ervaring mee.)

Els Kleverlaan schreef op donderdag 16 januari 2014, 9:36:

Leuk is dat, die verschillen. Hier is het er ook vooral 1 die erg dol is op klaver, 2 die ook graag riet eten. De heuvels zien hier elk voorjaar letterlijk knalgeel van de paardenbloemen. Alle 4 hier lopen dan constant rond met van die blauwe tongen. Die bloemen zie ik er er massaal in verdwijnen en gebruik ze ook soms als beloning.
Een van de 4 is echt de avontuurlijkste eter waar de meest uitgebreide dingen in verdwijnen (in dat kader moet je bij hem ook altijd een beetje oppassen). Ik moet zeggen dat hij altijd het lekkerste uit z'n mond ruikt (zijn mond zit op mijn hoofdhoogte als hij ontspannen staat), heerlijk, je kan ruiken als hij weer ergens anders langs is geweest
De es willen ze ook wel aanvreten hier als je niet oppast (is grote boom, die kan beter heel blijven).
Is ook heel leuk. Je hebt hier heel vaak van die begeleide kruidenwandelingen, waar dus iemand vertelt wat het is, en wat je ermee kan doen bijvoorbeeld. Neem me al jaren voor mee te gaan... heb al wel een aantal dingen opgepikt maar het is er nog nooit van gekomen. Veel mensen hier verdwijnen in het bos om daslook te zoeken voor in de keuken, lekker.

Coralie schreef op donderdag 16 januari 2014, 10:23:

Ja maar, wat is dan het probleem? Als ze er genoeg van hebben stoppen ze met het eten ervan. We hebben er dus elk jaar bakken vol van. Van mij zijn ze welkom.