Christel Provaas schreef op vrijdag 16 augustus 2013, 8:02:

Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Onze schimmel Jack (een Gelderlander, druk zal 'm aan z'n anus oxideren ) hapt naar één van z'n voorknieen. Hij doet dat als ik hem genoeg op een plek gekrabd heb of als ik ergens anders moet wezen waar de jeuk zit "daar niet". Hij doet het ook als een ander paard aan 'm zit waar hij een zin in heeft "hou daarmee op, heb er nu geen zin in" inderdaad. Hij doet het nooit als hij aan het werk is trouwens, alleen op de wei en in de 'vrije tijd'.
Is volgens mij gewoon duidelijke communicatie. Kappu daarmee

Christel Provaas schreef op vrijdag 16 augustus 2013, 8:02:


Mee eens. Dat gedrag ontmoet ik vaker. Happen naar de baas wanneer er iets gevraagd wordt bij een onopgevoed paard. Help! roept dan de eigenaar. Da's dan geen paard die echt bijt maar die je wel ander gedrag moet vragen/leren

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Hoi, ik schrijf hier niet vaak, maar kom nog regelmatig even bijlezen.

Moet altijd lachen als je wat schrijft Suzanne, je lijkt me een vrolijk mens :)
Als ik even in je onderwerp een zijvraag mag stellen over hormonen? Gebeurt hier wel vaker toch? :)

Mijn hengstje Murphy is inmiddels 3 en wat maanden. Erg jolig, opgewekt, responsief mannetje. Maaaar, hij vertoont niets geen hengstengedrag. Oke, hij is fan van zichzelf op de buik slaan, en soms (bij verhuizing naar nieuw veldje) paradeert hij met staart hoog in de lucht, maar dat doet mijn ruin ook. Verder niets. Reageert niet als de hengstenburen (gehoor afstand, kan ze niet zien) schril hinniken, ook niet als ze langs veld lopen. Hij maakt zelf bromhinnik geluid, maar nooit dat schrille. Hij reageert niet als de buur ruin opgewonden naar een merrie verderop hinnikt. Hij reageerde zelfs niet op diezelfde merrie toen zij in aangrenzend veld stond. Ze was niet in seizoen, maar toch, ze stonden gemoedelijk over het hek te neuzen..
Z'n ballen zijn beidde afgedaald, z'n slurfie is geen slurfie maar een bijna obsceen Shire achtig geval (praatjes makende passanten zijn meer dan eens stilgevallen als ie 'm gezellig tevoorschijn zwiept), maar waar de bijbehorende hormonen nou zijn?

Is dit iets om me zorgen over te maken? Nogmaals, hij is ontzettend vrolijk en aanhankelijk, kan me niet voorstellen dat hij depressief is. Er lijken mij dus ook geen problemen te zijn, maar vind het wel frappant. Dacht, mischien dat iemand hier een idee heeft. Bvd :)

Anne Maria schreef op vrijdag 16 augustus 2013, 12:01:


Is dit iets om me zorgen over te maken? Nogmaals, hij is ontzettend

Mijn Wodan was net zo toen hij 3 was, absoluut geen probleem mee.
Spijtig genoeg werd ik moreel verplicht om hem te castreren omdat de boer waar hij stond (en zijn vrouw) te oud geworden waren om met (moeilijker) hengsten om te gaan. Indien hij daar wou blijven staan moest hij gecastreerd worden.

Al blijf ik er van overtuigd dat hij een zeer rustige hengst zou geweest zijn...

Christel Provaas schreef op vrijdag 16 augustus 2013, 8:02:


Is het niet eerder een uiting van soort innerlijk conflict?
In principe wil dat paard op die moment gewoon gaan lopen / omhoog springen / rond zich heen schoppen, de baas eens goed bijten etc... (Vul maar in.)
Maar door één of andere reden (inderdaad opvoeding? Of gewoon karakter? Want veel opvoeden hoef ik daar alleszins niet aan te doen. Paard is uit zichzelf heel respectvol.)
houdt ze zich in en blijft ze toch staan. Daartoe dwingt ze zichzelf. Dus ze onderdrukt het gedrag dat ze eigenlijk wil tonen? En om dat te vervangen vertoont ze dan maar een ander ongericht gedrag zoals in haar borst bijten?
Lijkt mij toch oversprong???

Moest het echt een gerichte vraag zijn om op te houden haar een bepaalde vraag te stellen, zou ze dat dan niet gerichter laten weten?

Groet
Ans

AMA schreef op vrijdag 16 augustus 2013, 14:48:


Dank voor je reactie AMA, vind ik toch fijn te lezen, hopelijk alles gewoon in orde in z'n bovenkamertje :)