Isabel van der Made schreef :


Ik behoor ook tot de personen die het nog niet hebben uitgeprobeerd, eerder een soort van luiheid om touw te gaan kopen dan dat ik niet wou ofzo.

Ik werk met verschillende soorten bitloze hoofdstellen : Gewoon linnen halstertje, touwhalster, bosal, side-pull, eh, even denken, wat nog meer, leren halster, en, oja, dat testhalster van Monty R en ik moet eerlijk zeggen dat de werking bij allemaal precies eender is.
Tot het moment dat je eraan gaat trekken, dan zie je hoe het kan verschuiven, in de ogen van het paard gaat zitten. Dan ook zie je dat een dunne of stugge neusriem veek scherper inwerkt dan een dikke.
Bij de een is de pasvorm iets beter dan bij de andere, maar bij allemaal zit de neusriem op gelijke hoge hoogte, dus eigenlijk is er niet zo heel veel verschil. Ik kan het tenminste niet ontdekken.

Alle teugels hier hebben van die snaps, dus je kunt naar behoefte dikkere of dunnere gebruiken. Dat heeft hier niks met trekkracht te maken, maar gewoon met persoonlijke voorkeur. De ene persoon schrijft ook liever met een dikke pen, en de ander met een dunnere.

Maar ik ga de Libra wel knopen hoor. Al is het bij mij meer iets van 'erbij' want ik ben allang tevreden met de verschillende hoofdstellen.
Ik wacht wel nog even de krachtendiscussie af....want daar kan ik me wat bij voorstellen.

Groet, Pien

Huertecilla schreef


Waarom niet?
Wij doen alles met één hoofdstel, ik zie niet in waarom ik per onderdeel van hoofdstel moet wisselen.
Hoewel ik het beslist niet handig vind om verzameling te vragen met een mecate. Met een gewoon stalhalstertje gaat dat overigens wel weer prima.

Groet, Pien

Frans en Nick schreven over de Libra

Yep. Ik ben het met je eens van die ruis, en van die hefboompjes, en van dat bovenhandse touw.

Als ik rijd zonder hoofdstel met alleen een neckrope rijd ik net alsof ik de teugels nog in handen heb.
Dus bij het voorwaarts gaan de handen met het gewicht mee naar voren, en ook het draaien gaat met focus en gewichtsverplaatsing, zonodig steek je je hand uit in de richting waarheen je wilt, ook al heb je niks in handen.
Een arm uitsteken en knippen met de vingers is dan al voldoende om de aandacht van het paard te krijgen.

Met Steffie zijn we nu zover dat hij zonder zadel, zonder hoofdstel en zonder neckrope gereden wordt, ook in draf, ook in galop.
Dus met helemaal niks.
Ik ben nog niet zover dat ik hem zo buiten kan rijden, dat heeft alleen maar te maken met zijn liefde voor gras, die wint het dan van zijn fijngevoeligheid.
Soms, heel soms, loopt hij 'er een beetje doorheen' als ie moet stoppen, en dan is een subtiel trekje aan zijn manen voldoende om hem tot stoppen te brengen.
Hij begon ineens uit zichzelf met hierop te reageren.

Ik zal hier een dezer dagen, als het weer wat beter is, een filmpje van maken.

Met BD kan het ook, zij reageert veel en veel fijngevoeliger, terwijl Steffie wat lompiger is. Alleen heeft zij een giga temperament en dat maakt het wel eens lastig omdat ze wel eens wil schrikken van bijvoorbeeld een colafles in de akker waardoor haar vluchtgedrag wel eens de strijd aangaat met mijn training. Ze blijft wel altijd bij me, maar in de overgangsfase van vluchtgedrag terug naar ontvankelijkheid heb ik nog steeds dat touwtje nodig om haar even bij me te pakken.
Dat heeft alleen maar te maken met dat stukje veiligheid.

Groet, Pien

Frans Veldman schreef :

Ik weet zeker dat je dan hetzelfde effect krijgt als van die andere bitloze hoofdstellen ,met uitzondering van de mechanische hackamore of die dingen met pinnen. Lijkt me vrij voor de hand liggend.

Overigens is er in het tijdschrift van de BHA van deze maand een heel
artikel gewijd aan het gebruik van allerlei soorten hoofdstellen zonder bit.
Ook de Libra staat erbij.

Groet, Pien

Piet , Esther en Frans hebben het over paardentaal en leiderschap en nu doe ik ook nog een duit in het zakje.


Voorbeeld : Ik kom bij een zogenaamd probleempaard dat vervelend en dominant is, je constant omver loopt, op je tenen gaat staan, staat te draaien ed.
Eigenaar kan hem niet meer aan en weet niet goed wat te doen...
Ik denk dat iedereen wel van die voorbeelden kent.

10 minuten ! 10 hele minuten, en hij loopt mak als een lammetje mee, blijft staan, loopt me niet voorbij, staat te smakken, likken, en heeft een totaal andere veel rustigere blik in de ogen.

Dat heeft er niks mee te maken met hoe goed ik wel of niet ben, maar alles met wederzijds begrip tussen dat paard en mij.

Ik hoef er niet veel voor te doen en ik zie de opluchting in zijn ogen dattie e i n d e l i j k eens begrepen wordt, dat er eens niet zonder waarschuwing op hem gesnauwd of hem een mep gegeven wordt.
Dat er eens niet voorbij wordt gegaan aan zijn natuurlijke drang, zijn vluchtgedrag, nee, ik gebruik dit in zijn taal juist allemaal om 'bij hem binnen te komen'.
Soms doe ik helemaal niks, maar sta ik daar, en het is mijn houding en mijn zelfverzekerdheid die hem iets laten zien.

En ja, ik ben dan de leider. Niet de leidende merrie of een hengst, nee, ik ben een mens maar ik heb op dat moment wel een natuurlijk overwicht. Op dat moment.
Wat ie daarna in de kudde doet moetie zelf weten, daar maak ik geen deel van uit, tenzij ik mij er moedwillig tijdens een momentopname in begeef met mijn emmertjes voer. Ook dan wens ik niet vertrapt of omver gelopen te worden, gewoon een kwestie van wederzijds respect.
Doe ik niet bij hem, doet hij niet bij mij.
Op een gegeven moment is een dreigend kijken van mijn kant al voldoende om hem te doen wijken, nou, dan spreek ik toch zijn taal? Hij legt toch ook zijn oren plat en kijkt dreigend als een ander effe moet moven ?! Ik kan nog steeds mijn oren niet plat leggen, maar ik kan wel zeer dreigend kijken. Ik kan ook heel vriendelijk kijken en met mijn lichaam het paard uitnodigen om naar me toe te komen hoor

Het is mijn ervaring die me geleerd heeft dat een paard graag leiderschap heeft, dat geeft hem zekerheid, vertrouwen, het gevoel dat het goed is zo. Leiderschap geeft rust, ik zie het in de groep.
Zodra alle rollen duidelijk zijn is er een eenheid.
Zolang dat niet zo is, wordt het leiderschap betwist.

En in 9 van de 10 gevallen is het de eigenaar die het paard zelf 'verpest' heeft door het veel te veel toe te staan, het paard veel te veel ruimte, snoepjes, weet ik veel wat te geven, in een poging om hem om te kopen, zonder enige vorm van natuurlijk overwicht waarna ze zitten met een, om maar in mensentaal te spreken ; verwend paard, en mij bellen om de klus alsnog te klaren.
Het is dan ook zelden het paard dat iets moet leren, nee, het is de eigenaar die zal moeten leren de signalen van zijn paard te interpreteren en daarop in te haken door zijn paard duidelijkheid te verschaffen.

10 minuten zijn te kort om zoveel ineens te leren. Ik houd het er maar op dat de taal van nature is dat paard verankerd ligt en ik het er alleen maar 'uit' weet te halen.
Ik heb absoluut niet de illusie dat het paard mijn taal moet leren spreken, nee, ik verbind me juist met de zijne, waardoor er een opening ontstaat tot wederzijdse communicatie.

Met mijn lijf doe ik precies hetzelfde zoals het in de kudde zou gaan.
Ik blok, draai me om, nodig uit, maak me groot, maak me klein, stel me krachtig op, raak hem aan op plekken waarvan ik weet dattie dat fijn vindt, loop voor hem, achter hem, zwaai met een arm, met het touw, (staart), kijk hem wel of niet in zijn ogen, en nog een heleboel meer, dit alles naar gelang wat nodig is..... Dit is zijn taal!

Hij kan nooit mijn taal leren....Hij kan niet spreken in woorden, liegen, ergens omheen draaien waar wij mensen zo goed in zijn, nee schudden, ja knikken, en weten wat ie ermee moet bedoelen, ja, wel een technische aangeleerde handeling, maar het blijft dan aangeleerd gedrag. Hij is er niet mee verbonden.

Hoe anders weet bijna elk paard dat tie moet lopen als je hem vanachter 'drijft' ? Dat leert ie niet, dat had ie allang voordat ik ook maar wist dat een paard 4 benen heeft.

Hij heeft wel de vrije keuze om ergens al dan niet op te reageren, en ik denk dat het dat punt is wat voor veel mensen verwarring oplevert, of de mens is niet duidelijk in zijn communicatie naar het paard toe.

Groet, Pien

De hele winter hebben we de paarden amper aan het mineralenblok zien junken, en nu ze weer op de wei lopen, dus vers gras tot hun beschikking hebben, hebben we al verschillende paarden langdurig aan het mineralenblok zien likken.

De paarden lopen op een organisch bemeste wei en krijgen nu alleen hooi bijgevoerd. Sommigen nog wat lucerne en haver maar dat is het dan ook.

Wat is jullie ervaring hiermee?

Groet, Pien

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 11 mei 2005, 23:11:


Nee, ze zweten nauwelijks.
Wel heb ik inmiddels bedacht dat het misschien kan komen doordat een aantal de vliegende schijt hebben van het jonge gras.
Misschien dat ze zo hun mineralen willen aanvullen ?!
Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag, 11 mei 2005, 23:15:


Ow nee, J a c k zegt net dat hij Izzy ook heeft zien junken, terwijl zij gewoon vaste mest heeft en nooit zweet.
Tja, wie ?
Pien

jan seykens schreef op donderdag, 12 mei 2005, 0:11:


Hee, interessant !
Ik ben ook zo goed als gestopt met het geven van bijvoer.
Alleen op dagen dat ze niet de hele dag op de wei gaan omdat ze bijvoorbeeld werken of het echt te nat is ( ik heb maar 2 ha voor 7 paarden en daar moet ik zuunig op zijn....) voer ik nog bij, haver en lucerne, en dat maar een beetje en alleen voor 3 magere paarden, de rest krijgt alleen hooi erbij dan....

Nu je het zegt.... De junkpaarden zijn de flinkere paarden die niks meer erbij krijgen behalve hooi.

Zou er een verband zijn ?

Dan zou dat betekenen dat ze de mineralen in het bijvoer toch nodig hebben.
Maar hoe is het dan bij de mensen die niks bijvoeren , alleen maar hooi?

Pien

Piet schreef:

Jawel, want ze worden dikker van gras dan van hooi.
Sommige paarden worden erg snel dik en die blijven doorgrazen, die hebben nooit genoeg (genetisch voorgeprogrammeerd, weet je nog?) , die kun je dan niet de rest van de dag zonder eten wegzetten, dus moet daar wat hooi bij met een relatief lagere voedingswaarde.
Dan zit je weer met het gedoe van COPD, stof en schimmels, enzo.

Een aantal van mijn paarden komen nu pas weer in gewicht bij nu ze weer de hele dag op het gras staan. En ze beginnen nu dus weer heel veel aan die mineralenblok te lurken die ook zij in de wei hebben, en in de paddock, en in de inloopstallen.



Klopt, hoe droger hoe beter, maar het weken , dompelen of nat maken van hooi doe je waarma je het meteen geeft, je laat het dus niet liggen, want dat lijkt me inderdaad om de door jou beschreven reden niet gezond.
Het helpt echt, ik zie het bij mijn paard en die heeft nergens last van en ze is in superconditie.
Schimmels en mijt zijn funest, maar sommige boeren maaien hun hooi te laag bij de grond af en dan heb je nog meer zand, klei, stof ertussen, Dus ook dat is oppassen geblazen.

Het moge duidelijk zijn dat een COPD paard het allerbeste af is met hooi en permanente weidegang. Maar goed, als ie daardoor weer te vet wordt, lijkt me dat ook weer niet gezond voor hart en longen , toch?
Dus het is niet altijd zo makkelijk....

Groet, Pien

ps Piet : Nog steeds geen veulen.... vandaag 6 weken overtijd !

Maar er is wel iets gaande nu, we zien dat het eropaan gaat (en dan nog kan het nog 3 weken duren, hahaha)
Nog steeds geen melk, maar wel gaat alles losser zitten, de uier wordt eindelijk voller, flanken zakken in, dus ik hoop maar dat het iets van het weekend wordt.
Het is nu wel goed geweest.... Ik vind het niet leuk meer, begin me echt zorgen te maken over complicaties alhoewel onze DA er alle vertrouwen in heeft en regelmatig controleert of het goed gaat. En we zien niet aan Holly dat ze er genoeg van heeft, ze is monterder dan ooit. Het veulen beweegt goed dus.... Zal wel weer onze menselijke tijdsdrang zijn he.

Voor de goede orde : We hebben ons niet vergist met de berekeningen : Holly is vorig jaar op 3 mei aan de hand gedekt, dus dan kun je er niet erg naast zitten.

Pfff

Frans Veldman schreef op donderdag, 12 mei 2005, 9:31:


Zie je nou wel, ik heb dat steeds geroepen, dat is ook wat ik hoorde van een bevriende DA.
Het werd van alle kanten bestreden en nu ben ik toch wel blij dat ik dfit van jou hoor. Dat was die DA die zei dat we onszelf eigenlijk een compliment mochten maken, laten we het daar maar op houden dan!

Het is haar 3 e veulen, en ik weet niet hoe het verliep met die andere 2.
Holly zijn we pas na een aantal maanden gaan bijvoeren, tot die tijd heeft ze op uitsluitend hooi en gras geleefd.

Groet, Pien

HannahFroukje schreef :

In de winter heb ik al mijn paarden normaal bijgevoerd , dwz ongeplette haver, lucerne, voederbieten en hooi.
Wel afhankelijk van de dikte en de te verrichten arbeid van de paarden.

Ik heb ze zelfs pas een kruiden / mineralenkuur gegeven omdat onze holistische DA dacht dat ze een tekort hadden, niet vanwege mijn manier van voeren, maar omdat ze in de winter amper op het gras hebben gestaan, ik had sommige paarden mest zien eten, vandaar.

We denken toch ook dat er in gras een stof zit die onontbeerlijk is voor hun gezondheid en die je nergens anders terugvindt.
Egon, J a c k en ik denken dat het in bladgroen zit, en juist dat hadden ze niet in de winter. Daar moeten we overigens nog verder wat mee doen hoor, dus tips welkom.

Nu weer ben ik bij een aantal gestopt met bijvoeren omdat ze wat dik zijn aan het worden, en het is inderdaad frappant dat juist die paarden junken aan het mineralenblok.
In hele haver en lucerne zitten voldoende mineralen en is de mineralenblokbehoefte zo te zien niet zo groot.....
Dat zal de reden zijn dat ze nu weer veel aan het blok gaan.
En dat zal ook de reden zijn dat de meer bijgevoerde paarden die behoefte niet hebben, die krijgen het vanzelf al binnen.

Verder hebben wij een kruidige wei, we hebben net weer een stuk ingezaaid (zo'n paarden kruidengrasmengsel van Aveve), speciaal voor extra's voor de paarden, maar daar hebben ze in de winter dus geen gebruik van kunnen maken.

Verder kreeg ik net een mail van iemand die mij vertelde dat de paarden in het voorjaar een extra magnesiumbehoefte hebben, dat halen ze uit oa wilgenblad en schors, en meerdere kruiden.
In het najaar hebben ze extra behoefte aan ijzer. Dat halen ze vooral uit eikenblad en schors.

Dat verklaart een hoop. Wij hebben fruitbomenstronken in de wei liggen, die zijn nu helemaal kaalgevreten. Ik ga eens achter wilgentakken aan....

Groet, Pien

Peter Donck schreef op donderdag, 12 mei 2005, 10:31:


Hmmmm, dan noem ik hem Petertje....
Als ie maar geen lange tenen krijgt....
Pien