joop schreef op maandag 17 juni 2013, 10:30:

Ik heb al vaker de beslissing moeten nemen dan me lief is, slechts 2 x een dier (en dan heb ik het niet over kippen en ander klein spul) gehad dat "uit zichzelf" dood ging. Eén hond, vermoedelijk door een hersenbloeding en een paard aan koliek. De hond heeft het einde niet bemerkt, die ging "slapende" met haar kop in mijn schoot heen. Het paard heeft tot het bittere einde gevochten en dat na al een hele dag lijden onder toezicht van een veearts. Wat had ik hem op het einde graag geholpen om te sterven, de veearts was er midden in de nacht een kwartier nadat ik hem belde, maar toen was het gebeurd. Een gruwelijk kwartier, dat ik me nog heel goed kan herinneren, al is het jaren terug.
Als een dier chronisch ziek is of lichamelijke problemen kent, stel ik voor mezelf een grens. Een hond die omrolt door versleten heupen en dan weer op geholpen moet worden omdat hij het zelf niet meer kan, een paard met knieklachten dat de benen niet meer wijd genoeg kan zetten om normaal te plassen, een paard dat een paar keer per dag "leeg gehaald" moet worden, omdat ze verstopt raakt, een hond die door poliepen in zijn keel niet voldoende meer kan eten; dat zijn voor mij grenzen. Dan ga ik echt niet afwachten tot ze erbij gaan liggen om dood te gaan.
En ik ben heel blij dat ik die beslissing mag nemen, hoe moeilijk hij ook is!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

AMA schreef op dinsdag 18 juni 2013, 10:48:

Is een soort babyzalf:
"Sudocreme bevat de volgende bestanddelen:
hypoallergene lanoline, zinkoxide, benzylbenzoaat en benzylcinnamaat en benzylalcohol"

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Christel Provaas schreef op woensdag 19 juni 2013, 16:03:


Met een receptje:
http://www.kruisbes.nl/recepten/beiers-met-eiers-kruisbessenmoes-met-eiwitschuim/

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Zoals ik het op het moment op los:

Ik heb om het zomerland een track van ca. 4 meter breed afgezet.
Boully (fjord, 25, snel mager) staat de hele dag op het land en kan dan overal komen. De andere drie (1 fjord en 2 shetlanders) gaan 2 x een uur op de track, verder krijgen ze hooi. Als het voldoende kaal is en het gaat goed, ze zijn alle drie gevoelig voor bevangenheid, mogen ze 24 uur op de track en krijgen ze niets meer bij. Het is karig, maar voor hen genoeg. Boully gaat dan overdag op het middenstuk waar meer gras staat en 's nachts zet ik hem bij de anderen voor de sociale contacten. Overdag wordt hij slechts door een draadje van de anderen gescheiden en zie je ze toch ook nog heel vaak bij elkaar staan. Boully krijgt 2 x daags Seniores bij. Daarvoor zetten we hem even in een box, zodat hij het rustig op kan eten.

Boully staat ongeveer 8 uur per dag alleen om zijn buik rond te kunnen eten. Is niet leuk, maar je moet keuzes maken. Hooi krijgt hij nauwelijks meer weg en gras doet hij het erg goed op.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ben ook ontzettend bang geworden na meerdere valpartijen van mijn vriendje Willem. Om over de angst heen te komen, heb ik 5 jaar terug Boully gekocht, 100% bomproef. In het begin durfde ik amper op hem te gaan zitten, maar door iedere dag doen ben ik daar overheen gekomen. Heb mezelf in het begin wel moeten dwingen; moest bijvoorbeeld eerst 5 minuten blijven zitten, toen 10 minuten en toen een kwartier. Zo het rondstappen in de bak ook opgebouwd. Het heeft gewerkt, want ik durf nu weer gewoon te rijden. Alleen het opstappen blijft wat spannend, daar heb ik ook ooit de ernstigste val bij gemaakt.
Dus wel doen, maar niet over je grenzen gaan.

Ook heeft de situatie visualiseren me in het begon heel erg geholpen. Mezelf telkens voorstellen dat ik op een paard ging stappen. Eerst alleen ernaast staan en dan steeds een stapje verder. Voet in de beugel, op het zadel gaan hangen, etc. Zonder het te doen, alleen maar de voorstelling in je hoofd, niet eens in de buurt van een paard. Dat gaf in het begin al een enorme lichamelijke reactie (trillen, zweten, bleek worden, etc.), maar door het telkens te herhalen, ging die reactie over, want er gebeurde immers niets.
Zoiets kan je misschien proberen om over de angst voor het beton en het galopperen heen te komen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Jet van Gulik schreef op donderdag 20 juni 2013, 20:30:

Dat was ik toen ik Boully kocht

Zeeuwtje, vergat ik net nog er bij te schrijven:
Als je zelf zo lang scheef op je zadel hebt gezeten, is de kans groot dat dat ook scheef is geworden. Maakt niet uit als je nu zonder gaat rijden, maar wel iets om aan te denken als je het weer wilt gaan gebruiken.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ilma Meijer schreef op vrijdag 21 juni 2013, 0:42:

Ik weet zeker dat de leeftijd ook mee speelt.
Als je ouder wordt ga je je eigen verantwoordelijkheid steeds meer voelen en dat maakt dat je voorzichtiger wordt. Denk wel dat dat voor mannen minder geldt dan voor vrouwen, zal iets met hormonen te maken hebben
Ik ben daarin zelf heel erg veranderd na mijn zwangerschap en bevalling; daarvoor kon alles, daarna was ik veel voorzichtiger.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ik heb met het boek in de hand zelf mijn paard ontijzerd en bekapt
en pas een paar jaar later de cursus gedaan, gewoon omdat ik dat leuk vond.
Dus het kan wel. Nu raspte ik de hoeven van mijn niet beijzerde paard daarvoor wel al zelf onder toezicht van de gewone smid, waardoor ik al een klein beetje ervaring had.

Goed lezen, goed kijken en in het begin niet teveel tegelijk doen, dan gaat het vast lukken!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)