Nils Vellinga schreef op dinsdag 28 mei 2013, 17:52:


Daar heb ik je nu. Voor jou misschien wel maar ik weet niet eens hoe je zo'n aaifoon aan en uit doet. Ik vind aaiponies veel leuker en interessanter en liever. Different planets.
Mijn reactie kwam eigenlijk op het woord aaifoon. Dag mag van mij een woordprijs krijgen. Geeft zo treffend een trend weer. Ik vind het afschuwelijke dingen maar het zal wel aan mij liggen. Generatiekloof kan het denk ik niet zijn want andere ouwelullen vinden het wel leuk.

Spirithorses schreef op woensdag 29 mei 2013, 15:43:


Ik? BANG!? Jij durft
Als je me je aaifoon stuurt zal ik er wel ff op gaan zitten om te ervaren hoe leuk dat vooruit gaat; van mijn aaiponies weet ik al zeker dat ze heel leuk vooruit gaan en dat lijkt mij niet makkelijk nog leuker te maken.
Ik heb bij aaifoons hetzelfde gevoel als bij welpies http://www.youtube.com/watch?v=VrEdCL1Me9s en nou ik er toch over schrijf, dat gevoel heb ik ook bij minder nonsensgadgetachtige mobiele beldingen. Uitgerekend waar ik zo'n ding ooit handig en veilig zou vinden DOEN ZE HET NOOIT! Waar ze het nog wel doen is meestal ook wel een kroeg te vinden (zal meteen ff deze draad in de PNkroeg flikkeren) waar ze een gewone ouwewetse foon hebben, meteen al veel gezelliger
Maar als je ooit eens bij mij thuis durft te komen omdat je ook wel es een echte vent wil en je ineens toch bedenkt als Dyggur enthousiast wordt in het vooruit duwen ja kijk... dán doet je beldinges het niet want die doen het ook hier nooit

ILAT schreef op woensdag 29 mei 2013, 18:44:


Snap het niet, wat is er mis met dit paard behalve de beijzerde voorhoeven?

IM schreef op donderdag 30 mei 2013, 2:19:


Moi Bella! Welcome back
Ik heb alweer bijna 2 jaar een andere geit, vanwege overlijden en vervanging. Heb haar Bella genoemd

IM schreef op donderdag 30 mei 2013, 3:18:


testen of de chat werkt?

4bozzza schreef op donderdag 30 mei 2013, 20:00:


Ik vind alle aangegeven behandelopties desastreus, vooropgesteld dat je als behandelaar het beste voor hebt met je patiënt paard en niet toevallig met de slager.
Sprekend voorbeeld van een 'andere wereld'.

Ruud van Wijnbergen schreef op maandag 3 juni 2013, 13:24:


Ge meent het nog serieus ook zenne
http://www.viktor-rolf.com/intro/ dan maar mij lijkt serieuze investering in het bouwen van nieuwe paardenkerkers net zoiets als aandelen van de paardetram.

Coralie schreef op dinsdag 4 juni 2013, 17:00:


Misschien wel een beetje maar ik vermoed dat het toch vies tegen valt.
Veel meer menselijk gedrag dan meestal beseft wordt voldoet simpelweg aan onbewuste, biologisch gestuurde drijfveren. Instinctmatig zelfs, maar ook onder sturing van habituatie e.d.

Het habituatie-verhaal begint met dat we, wat leren aangaat, onbevangen geboren worden in een wondere wereld.
Stel nou eens dat er iets 'onmogelijks' gebeurt, een gezin, papa, mama en een peuter zien een vliegend paard, Pegasus reborn, dan zal de peuter de enige zijn die daar niet onder de indruk is want waarom zouden paarden niet kunnen vliegen? De ouders hebben geleerd dat echte paarden nu eenmaal niet kunnen vliegen en dat geleerde is weggezakt in gewenning.
Aan de andere kant, precies omgekeerd, kan de peuter zich nog eindeloos bezighouden met het aanwijzen van 'paard', zolang paard nog een redelijk nieuw fenomeen is, nog niet weggezakt in gewenning, terwijl de ouders allang verveeld verzuchten 'jaaaa da's wéér een paard...'.
Bedenk zelf maar wat de essentieel biologische functie van habituatie is

Eerlijk gezegd valt mij de ontwikkeling van de herontdekking van 'natuurlijke hoeven' helemaal niet tegen. Met een jaar of 15 is daar toch een redelijke bekendheid mee ontstaan, en worden er tevens steeds betere schoenen ontwikkeld.

De non-aversieve omgang en communicatiebelering is blijkbaar een veel moeilijker verhaal, loopt minstens een eeuw in kennis achter, wordt denk ik vooral tegengewerkt door het gemak waarmee je een vluchtdier in aversieleren kunt treiteren. Dat denk ik omdat de luitjes die met niet-vluchtdieren, zoals dolfijnen en allerlei andere predatoren, werken daar gemiddeld toch een stuk verder in zijn.


Wat de boer niet kent vreet 'ie niet. Onbekende dingen eten is dan ook heel riskant, biologisch bekeken

Preston schreef op vrijdag 7 juni 2013, 13:55:


Vraag je om daar idee over te krijgen ook af waarom dat niet gebeurt op maneges, westrijdcircuits, e.d., al de houderijen met veel verloop en wisselende contacten.
En als dat niet gebeurt wat gebeurt daar dan wel, wat doet dat met de paarden?

Preston schreef op vrijdag 7 juni 2013, 16:18:


Is fysiek contact nodig? Of gaat het om taal? Of gaat het om een geleerde beleving; paarden die voor het eerst in zo een omgeving komen zijn toch meestal minstens wel even 'problematisch', misschien zelfs wel in paniek soms? Wat voor gevolgen zou het ondergaan ervan kunnen hebben en is dat omkeerbaar of veranderbaar?
Waarom wel, waarom niet?
Wat gebeurt er met mensen in (naar ik aanneem) min of meer vergelijkbare sociopsychologische ontwikkelingen?

Preston schreef op vrijdag 7 juni 2013, 17:56:


Misschien wel, of een heel eind in de richting. Eerder echter al aangegeven geen zin in die makkelijke weg meer te hebben omdat het te weinig belonend is gebleken. Wie geïnteresseerd genoeg is gaat zelf maar de best doen dan geef ik zover ik kan wel een paar hints.

Marianne schreef op zaterdag 8 juni 2013, 0:30:


Welkom terug op PN. Long time no see.
Zou er iets in de lucht zitten of in de sterren geschreven staan? Afgelopen week Isabel ook al terug verwelkomd. Nou Nick en Esther nog en PN staat weer garant voor het nodige vuurwerk

Preston schreef op zaterdag 8 juni 2013, 12:31:


Dacht al dat de interesse niet daverend was. Quod erat demonstrandum