Els Kleverlaan schreef op woensdag 8 mei 2013, 15:30:



Aan de zijkant van de kast zit (gelukkig!) een geïsoleerd slot, waarin je een speciaal sleuteltje kunt steken om het apparaat mee aan en uit te zetten. Je hoeft dan eigenlijk nooit meer in de kast te zijn, en als het apparaat uitstaat kun je dus een hangslot aan de grote deur aan de voorzijde hangen.

Persoonlijk vind ik de oude versie van de Gallagher-kast handiger (gelukkig kon die een paar jaar geleden nog nabesteld worden); die heeft een ruitje aan de zijkant, waardoor je zonder de deur te openen, aan de led-lampjes kunt zien of je accu nog vol genoeg is.

e m kraak schreef op zaterdag 18 mei 2013, 13:09:


Nu blijkt dat mensen de vind-ik-leuks bekijken moet ik toch even vermelden dat ik bij het scrollen per ongeluk ook op 'vind ik leuk' heb geklikt bij het bericht van harry11 . Ik had in eerste instantie gelijk een berichtje getypt om aan te geven dat ik het (verre van) eens was met het bericht, maar vond dat bij nader inzien een beetje overdreven, vooral omdat ik vermoedde dat niemand zou kijken van wie de vind-ik-leukjes afkomstig waren

Mij lijkt het ook veel logischer en productiever (en duidelijker voor het paard) om het gedrag m.b.v. clickeren om te buigen.

Een van mijn pony's heeft ook wel eens dat ze eventjes 'niet thuis' lijkt te zijn en dan haar hoofd heel laag kan houden. Bij haar komt het volgens mij meestal wel voort uit een vorm van onzekerheid, maar niet altijd. Ik zie het bij haar trouwens alleen in stilstand. Ze lijkt op zo'n moment ook niet echt in staat om te bewegen (of je zou haar uit balans moeten duwen...).

Ze doet het vooral als ze in een situatie niet precies lijkt te weten hoe ze moet reageren. Op zo'n moment is ze ook totaal niet ontvankelijk voor hulpen/cues. Als je het even afwacht, zie je dat ze een tijdje daarna haar mond gaat bewegen (bijv. gaat likken) en/of zucht, en dan weer helemaal 'bij' en alert is. Haar ogen staan dan ook gelijk weer veel helderder. En als je dan een hulp/cue geeft, reageert ze ook weer onmiddellijk. Zelfs mijn vader (leek op paardengebied) valt het op als ze weer een keer 'vast' lijkt te zitten in haar hoofd.

In het begin dacht ik dat het kwam doordat ik haar te veel had gepusht of in de training te grote stappen had gemaakt, maar ze doet het ook wel eens na een oefening die ze door en door kent en erg leuk vindt (ze blokkeert dan dus niet na een cue, maar echt NADAT ze de oefening heeft uitgevoerd en haar beloning heeft aangenomen).

Ik realiseer me nu (tijdens het typen) wel dat het in het laatste geval eigenlijk alleen is na oefeningen die meer fysieke inspanning vragen (zoals steigeren). Misschien (gewoon een gok hoor - niet gehinderd door enige kennis op dit gebied ) dat er in haar lichaam dan een reactie optreedt die vergelijkbaar is met die bij mentale stress/spanning, en dat ze als reactie daarop zo reageert?

Deze pony is trouwens (bij gebrek aan een betere omschrijving) een wat 'introvert' dier. Sinds we met clickeren zijn begonnen valt dit wat minder op, maar vooral in nieuwe/spannende situaties (of bij trainingsfouten van mijn kant ) merk je het nog wel. Haar zoon is heel anders van karakter en hem heb ik nooit iets vergelijkbaars zien doen.

Tijdens het tuinieren was ik net een college van Robert Sapolsky op Youtube aan het beluisteren, en toen moest ik aan deze draad denken. Hij beschreef namelijk dat sommige zwangere dieren in de aanwezigheid van een nieuw mannetje een pseudo-oestrus vertonen, en zo de overlevingskansen voor hun ongeboren kind vergroten. Door als het ware net te doen alsof ze vruchtbaar zijn, verkleinen ze de kans op infanticide door het nieuwe mannetje.

Het ging hierbij dus om diersoorten waarbij infanticide voorkomt, maar Sapolsky beschreef eerder in het college dat bij wilde paarden gezien is dat nieuwe hengsten ogenschijnlijk doelbewust zwangere (door een andere hengst bevruchte) merries opjagen, met stressgerelateerde abortus tot gevolg (waarna de betreffende hengst de merrie dus zelf kan bevruchten).

Is het hengstigheidachtige gedrag dat in deze draad beschreven is ook een dergelijke pseudo-oestrus, om komt dat fenomeen alleen bij drachtige merries voor?

dwt schreef op dinsdag 11 juni 2013, 16:01:


Om te beginnen: welkom op het forum! Heel leuk om te lezen dat je de adviezen zo goed oppikt.

Thyler, mijn jongste pony, wordt volgende maand 5 en heeft nog nooit iemand op zijn rug gehad. Vooral de eerste jaren heb ik wel heel veel met hem gewandeld, zowel ernaast als aan de lange lijnen. Hij stond toen nog op een pensionstal, waar hij naar mijn mening te weinig vrije beweging kreeg. Sinds hij verhuisd is naar een wei en hij heel het jaar buiten staat, doe ik eigenlijk minder met hem dan eerst... We gaan soms wandelen of hij gaat mee als handpaard. En heel soms oefenen we met het (bitloze) hoofdstel van zijn moeder. Dan loop ik een rondje naast hem, ter hoogte van de plaats waar ooit ( ) de singel zal komen.

Ik vind hem nog steeds een onbespierde slungel, waardoor het eigenlijk nog niet eens in me is opgekomen om op zijn rug te kruipen. Wie weet volgende zomer .

Mijn eerste pony was 3 toen ik hem kreeg (inmiddels bijna 20 jaar geleden), en al ingereden. Ik ben ook gelijk buitenritjes met hem gaan maken, dus heb me daar later ook wel schuldig over gevoeld. Vooral omdat hij door een botbreuk maar 11 is geworden. Het enige zinvolle dat je met schuldgevoel kan doen, is zorgen dat je vanaf nu dingen anders gaat aanpakken.

Geniet de komende tijd gewoon lekker vanaf de grond van je paardje. Alleen via dit forum kom je vast al zat leuke andere dingen tegen die je met hem kunt doen.

Wat het eerste in me opkomt, is om in het begin de beloning op de grond te geven, net zo lang totdat hij snapt dat er gegarandeerd een beloning komt na de bridge. En daarna zou ik m'n hand steeds minder ver terugtrekken na het op de grond leggen van het voertje. Ik gok dat je al snel het voertje in je hand kunt laten terwijl je je hand op de grond laat rusten (of het eventueel met bijv. je linkerhand neerleggen in je rechterhand terwijl je die op de grond laat rusten). Daarna is het alleen nog een kwestie van je hand geleidelijk aan steeds wat hoger houden.

Vergelijkbare stappen werkten bij m'n schuwe asielkatje in elk geval goed.

Christel Provaas schreef op woensdag 19 juni 2013, 16:57:


Ik denk dat ze 'juun' bedoelde. Voor het geval dat dat de boel verheldert

Wieteke schreef op woensdag 19 juni 2013, 16:59:


Ha ha, ze hebben zelfs een eigen pagina: http://zea.wikipedia.org/wiki/Juun