Ik heb het al een paar keer genoemd, maar waag de vraag nog maar een keer.
Ben je er 100% zeker van dat het lichamelijk in orde is?
Gezien de achtergrond is dat niet vanzelfsprekend.

Het trauma-paard dat ik eerder noemde (wat dus hier heeft gestaan) heeft meerdere voormalige eigenaars aangevallen. Was ook extreem bang.
Paard bleek kapotgereden; ernstig kissing spines en artrose. Gezien de vorige eigenaars niets in de gaten hadden (of beter gezegd niet wilde weten) en mindere signalen niet hielpen, escaleerde het.

Ze krijgen s'ochtends hooi en in de winter voordroog. S'avonds krijgen ze meusli met pulp.

I rest my case

Gracy schreef op zaterdag 27 april 2013, 21:07:


Op grond van wat je hebt verteld lijkt het erop dat je toch best veel met hem doet, kunt doen...
Misschien iets meer geduld hebben? Gewoon doorgaan met hoe je bezig bent, en niet te snel verbetering verwachten?
En, zoals opgemerkt werd, goed opletten op de mogelijkheid dat er een lichamelijk probleem speelt, en of je binnen de grenzen blijft van zijn mogelijkheden...
Is er iets wat hij echt leuk vindt om te doen? Waar je hem duidelijk een plezier mee doet?