Christel Provaas schreef op donderdag 25 april 2013, 16:13:


Lekkere hoefsmid is dat, zou van mij wel een klap kunnen krijgen idd.
Wat blijkbaar niet kan schelen is de associatie tussen een vrachtwagen en een klap krijgen, waardoor de kans dat een vrachtwagenprobleem escaleert enorm toe neemt. "Sal me un sorreg wese is tog me paart ni".


Bij mij niet hoor.

Jep, dat is het woord dat ik zocht En nu ik dat zo van m'n schapen bevestigd heb gekregen, bedenk ik me wat voor lompigheden van ons mensen paarden wel niet leren te negeren. Iedereen zit maar met die priemende ogen naar die lijven te kijken (zit het zadel recht, waar zit nog vuil, etc etc). M'n schapen waren 'm al lang gepeerd

Onze schat staat van s'ochtends tot s'avonds op de wei en dan komen ze binnen in hun stal en krijgen hun eten. Echter wat het eten betreft is hij enorm veranderd, daar hij voorheen tijdens het voeren niet agressief reageerde en nu onlangs opmerk dat hij heel agressief reageert eens hij in zijn stal is. doe eveneens grondwerk, maar is echt zeer schrikachtig, ken zijn verleden weliswaar niet en dat zou tevens voor problematiek kunnen zorgen. Voor de rest is hij echt heel lief, maar zoals ik al zei heel schrikachtig, komt er een fietser uit het bos gaat hij er even vandoor en dat soort dingen......geduld baart kunst zegt men.....

Martina schreef op donderdag 25 april 2013, 18:32:


Niks ervan. Onze paarden weten prima het onderscheid te maken tussen 'waar zit nog een viesje?' en 'ik ga je pakken!'.
Op zich doet het niets dat onze ogen frontaal geplaatst zijn; er zijn zoveel beesten, vooral klimmende/springende dieren uiteraard, die frontale ogen hebben om beter afstanden te kunnen schatten. Wie is er nou bang voor een ringstaartmaki, om maar een dwarsstraat te noemen?
Focus is dus niet alleen aankijken, het is een samenspel van alles in lichaamstaal. Je paard reageert ook op je focus als je erop zit.

Piet schreef op donderdag 25 april 2013, 16:50:


Tuurlijk, maar er zijn meer sleutelprikkels die zo een operante functie hebben.

Mij gaat het eigenlijk om het duidelijk maken dat niet het roofdier zijn, of anders wat, van belang zijn, maar alleen de operant, de stimulus die om respons vraagt.
Eigenlijk is het zwaar klote dat deze benadering vanuit de psychologie gekomen is en niet vanuit biologie waar het denk ik thuis hoort. Zo lult alles wat gefixeerd is op wat is enorm langs alles wat doet heen. Maar het gaat om de (details) van actie.

Vanavond zagen we weer een mooi staaltje interactie bij onze paarden. Quiberon stond uit de hooizak van cheyenne te vreten. Cheyenne zette haar tanden even stevig in het vlezige achterwerk van Quib..........die deed hélemaal niks en at lekker verder
Hmmm, wat nu, dan maar de oren plat en om meneer heen wandelen...........dat was voor Quib het signaal om dan toch maar rustig om te draaien en een andere plekkie te zoeken.
Een jaar geleden was hij echt desnoods over ons heengewalst om die enge merrie te ontlopen.
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

e m kraak schreef op donderdag 25 april 2013, 21:04:

Ja, dat weet ik ook wel. Daarom vond ik juist het woord focus, dat Piet schreef zo mooi. Dat dekt de lading, het gaat inderdaad niet alleen om een blik (van een paar ogen die waar dan ook zitten) maar om de gehele lichaamstaal. Dat is toch ook wat focus betekent. Helaas was m'n priemende ogenvoorbeeld blijkbaar een beetje fout gekozen, zie ik nu. Die priemende blik lag voor mij voor de hand vanwege m'n recentelijke schapenervaring en de blik is een voor mensen toch vrij duidelijk onderdeel van lichaamstaal. Maar blijkbaar is het een voorbeeld waarmee je voorzichtig moet zijn, voor je het weet ben je een voorstander van een ogen van voren theorie Don't say negro
Geen idee wat er allemaal wel en niet van waar is. Ik heb het naar mijn idee nooit over ogen van voren gehad. Maar over een priemende blik van mensen = lichaamstaal. Is niet: betoog voor frontale ogen verhaal.
Dat was naar mijn idee ook wat Piet ermee bedoelde en waarom ik het zo'n mooi woord vond. Ik wilde alleen maar aangeven dat er een hoop onbewuste lichaamstaal op paarden geprojecteerd kan worden omdat wij mensen ons vaak niet zo bewust zijn van onze non-verbale boodschap.

Gracy schreef op donderdag 25 april 2013, 20:53:


IK geloof niet dat het probleem in het verleden zit, maar in de tegenwoordige tijd, Het paard was eerst braaf en nu agressief en nerveus. Blijkbaar is dat lonend en/of is er iets wat hem frustreert. Het probleem ligt dus bij jou (en nee, ik wil niet gemeen zijn, maar dat is gewoon een feit. Als hier de paarden gaan etteren, ligt het ook aan mij.) of het paard heeft een serieus lichamelijk probleem (ook dat veroorzaakt agressie en angst)
Het is aan jou uit te zoeken wat dat is.

Dat ervanuit gaan dat er vroeger iets ergs is gebeurd/dat een paard slecht is behandeld etc is vaak het zoeken van excuus voor de dingen die fout gaan en berust vrijwel nooit op waarheid.

Uitzonderingen bestaan. Ik heb hier een paard gehad met een werkelijk traumatisch verleden. Maar die was vanaf het allereerste begin zo geflipt als een bos uien.

Aan plotseling opspelende schrikachtigheid kan een lichamelijk probleem ten grondslag liggen zoals rugpijn, een slecht passend zadel, buikpijn door verkeerde voeding, een oogaandoening etc.
Mentaal is er wellicht wat veranderd in de omgeving van dit paard. Stond hij voorheen in een groep en nu alleen? Is hij uit een vertrouwde omgeving weggehaald en kan hij zijn draai niet vinden in de nieuwe setting?

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 26 april 2013, 8:02:

Met geduld alleen kom je er niet. Het spreekwoord is in het Nederlands 'oefening baart kunst', dus je zult hem moeten trainen op de schrikdingen.

Christel Provaas schreef op vrijdag 26 april 2013, 9:26:


Dat was anders geen quote van mij
Ik ben meer voor het opzoeken van de oorzaak,. Idd lichamelijk zoals jij al noemde, of trainings/hanterings fouten.
Met alleen geduld kom je er idd niet. En kunst baart het al net zo min