Wat goed dat hij zo vooruit gaat en dat jij hem alle tijd geeft om op een positieve manier te ontwikkelen!

Als ik je verhaal lees, zou ik inderdaad niet ineens teveel hooi op de vork nemen en met hem meteen gaan rijden en dan ook in lessen.

Ik weet niet of je al eens over lange lijnen hebt nagedacht om dat met hem te doen?
Ik ben dat nu aan het doen met mijn jonge ruin (waar ik ook al wat met mee heb gemaakt) en dit pakt hij echt super op.
Zo ben ik hem nu de commando's op de stem aan het leren, ho - walk - draf en het sturen, voor zo meteen de overgang naar het rijden voor hem niet te groot te maken.

Zo ga ik stapje voor stapje met hem vooruit en is de bedoeling als ik straks erop ga, dat hij eigenlijk alle commando's al kent en dit niet ineens iets nieuws voor hem is.

Voor het probleem met het voor je langs duiken, dat doet die van mij ook wel eens.
Wat ik doe:

Ik heb hem tijdens het grondwerk, zowel in de bak als op ander terrein, heel duidelijk moeten maken wat mijn persoonlijke ruimte is.
Ook al schrikt hij, respect voor mijn persoonlijke ruimte moet hij hebben.
Er zijn daar een aantal manieren voor om dat duidelijk te maken aan hem en bij ieder paard past een andere manier.

Je kunt iedere keer als hij een stap te dicht bij jou zet hem een pas achteruit zetten.
Je kunt hem ook aanleren om te wijken voor druk op zijn schouder, dus als hij dan te dicht bij komt en je druk op zijn schouder geeft hij van je weg draait.
Je kunt eventueel met je leidtouw zwiepbewegingen maken als hij te dicht bij je komt lopen. Niet hem ermee slaan, gewoon zwiepen, komt hij te dicht loopt hij er zelf tegenaan en zal hij een pas weg doen van je om bij het zwieptouw ook weg te komen.

Ligt eigenlijk echt aan je paardje waar hij het beste op reageert en voor wat in jullie situatie het handigst/makkelijkst/veiligst is.

Hoop dat je er wat aan hebt, succes ermee. :)

Bedankt voor je reactie! :)

Misschien is het inderdaad een plan om hem eerst aan de lange lijnen te laten lopen... Sam is ongeveer 14 jaar maar heb hem eerder aan de lange lijnen gehad en hij snapt voornamelijk de stuurhulpen niet. Het stap-draf-galop gedeelte (of walk, hoe je het wilt noemen) begrijpt hij wel omdat ik tijdens het grondwerken tijdens mijn lichaamstaal altijd de stemhulp erbij geeft. Toen ik hem aan de lange lijnen vroeg af te wenden sloeg hij compleet op slot omdat hij me niet begreep, draaide mijn richting op, zodat we recht tegenover elkaar stonden en bleef me vanuit die houding aankijken... niets meer willen... want hij begrijpt me niet. Ik vind het alleen heel moeilijk om een paard te leren afwenden aan de lange lijnen, omdat ik met rijden alles op mijn gewicht doe en ik er nu naast loop... maar ik zal me erin gaan verdiepen :)

Het probleem is dat Sam mijn persoonlijke ruimte wel accepteert, maar dit niet meer doet ZODRA hij in 'paniek' raakt. Dan moet je heel duidelijk tot hem doordringen wil je hem op afstand houden want hij loopt letterlijk over je heen (hij lijkt wel blind dan, heel bizar). Een rondje laten draaien is dan een makkelijke uitweg omdat hij dan OM je heen draait... maar het is natuurlijk niet zoals het hoort. Het is zo maf dat hij een soort onbereikbaar is in die kleine momenten van paniek... ik kan met het touw staan zwaaien, er praktisch mee op zijn hoofd slaan en hij reageert gewoon NIET, gewoon 0,0 reactie.. het zal wel met zijn verleden te maken hebben... die is hoogstwaarschijnlijk niet altijd even leuk voor hem geweest.. Maar ik merk wel dat hoe langer ik met hem bezig ben, hoe sneller ik tot hem door kan dringen. Toen hij net bij ons was kon hij uren in zo'n isolement blijven hangen, nu is hij er vaak na een paar seconden alweer uit!

Ik wil ook even zeggen dat ik het geweldig vind zoals jij nu met hem bezig bent en je zijn vertrouwen krijgt.
Ik zou dan ook niet een ander de boel eventueel weer verzieken, want of hij dat vertrouwen naar anderen ook zo diep heeft zitten?
In je eerste filmpje zag ik je al bezig met een barebackpad, kan je dat niet rustig uitbouwen?
Beetje gewicht op de rug, zadeltje erop, zelf er half op hangen, en later weer wat meer...
En dan ook niet verder gaan dan je zelf durft want ik heb zo'n idee dat je hem aardig aanvoelt en dus voor beiden dat vertrouwen voorzichtig op kan bouwen.
Je kan natuurlijk wel iemand vragen je een beetje te helpen als je zeker weet dat hij daar ook goed mee is, bv. hem vasthouden als je erop gaat hangen.
Lange lijnenwerk vind ik ook een goed advies, zo leert hij ook dat je hem vanuit een andere positie kan sturen wat de overgang makkelijker maakt. plus dat hij daar ook sterker van wordt!
Goed bezig hoor, ga zo door!
Groetjes Marlies

Sanne_ schreef op donderdag 18 april 2013, 11:49:


Hi sannik reageer vanuit "mij" dus het kan heel goed dat je aan dit en mss nog heel wat antw. niets hebt.. wat voor jou het beste voelt kan je eruit pikken! Leuk hé zo'n forum! No cure no pay..! Cure no pay...waar vind je dat nog!
In mijn beleving:
Aan een ander erop zetten heb je eigenlijk niks. Want JIJ wil toch graag op hem rijden...uiteindelijk.
Het maakt heel veel uit dat hij jou nu vertrouwt. Nu ga jij jezelf nog meer leren vertrouwen :) (hoor wie het zegt!)
Doe dát waar je jezelf in vertrouwt en je lerares kan je helpen bij die stapjes.
En zelf kun je het ook opbouwen.. zadel - erop - eraf......... en voor je het weet doe je steeds meer.. en soms moet je de moed weer oppakken... en het klopt dat als je onzeker bent niet de beste ruiter op zijn rug bent.. je kunt wél de dingen doen waarbij je je zeker voelt en ook iets waarbij je je nog niet zo zeker voelt maar dan heel kort ofzo...Maak de stapjes bij jezelf nét zo klein als je dat voor je paard zo (goed) doet!
En blijf aan de hand lopen.. en wie weet ook je stem gebruiken zodat als je erop zit dát vertrouwd blijft............... zoiets...
En laat die meidjes de meidjes als zijn het Z ruiters..of zoiets...ben niet zo bekend met letters
't komt goed zei de boer en hij ploegde voort :)
Myriam

Sanne_ schreef op donderdag 18 april 2013, 12:22:

. Het

Mijn shetlander ruintje, die ik aan het beleren ben voor de kar, draaide zich ook steeds om als ik erachter liep en hem liet halthouden. Dan reageerde hij paniekerig en stond binnen een seconde omgedraaid voor me, mij weer aan te kijken!!
Ik heb dit opgelost door hem nog voordat hij echt stil stond, weer verder te laten stappen. Dat ging goed, flink belonen en daarna de volgende stap, halt en meteen stappen. Zo begreep hij dat we daarna weer verder gingen, dus bleef klaar staan om verder te gaan en vergat hij om te draaien.
Ook wendingen wilde hij eerst niet, ik heb hem eerst geleerd hele flauwe wendingen te maken, soms snel afwisselend links en rechts. Toen hij dat slingeren begreep, ben ik wendingen om bomen gaan maken en nu lopen we mooie achtjes! Geduld en tijd, zo kom ik er wel.
En morgen gaat hij voor het eerst voor de kar
Leuke foto's, mooi paardje heb je Sanne!
Groetjes Talitha