Een aantal weken geleden kon Kim ineens nauwelijks nog lopen, zomaar van de ene dag op de andere. Ze had de volgende symptomen: linksvoor pijnlijke pees, linksachter hele been pijnlijk maar vooral aan de kogel, alle kroonranden warm, hele lichaam erg stijf vooral lendenen, niet mogelijk te draaien, nauwelijks in staat te gaan liggen, lag ze een keer wilde ze niet meer omhoog. Hoeven zelf waren niet warm, niet gevoelig, geen tekenen van pijn. Geen zwellingen te vinden of warme plekken, ook niet de lendenen.
Dierenarts diezelfde dag nog geroepen. Oordeel:
hoefbevangen, linksachter al kanteling van het hoefbeen, welke waarschijnlijk diezelfde dag al door zou breken.
Op mijn vraag waarop hij dat baseerde: hoeven extreem hol wat niet normaal is voor Shetlanders, kroonranden warm, reageert op alle hoeven op de viseertang, staat op het weiland en vandaag al meerdere paarden bevangen. Pijnstillers voorgeschreven, is het over 10 dagen niet over dan beslaan met zooltjes en naar de kliniek. Mijn anders zo moderne en rustige dierenarts was vreselijk geirriteerd dat ik vragen stelde en dat ik tegensputterde dat ze op het weiland stond. Ze stond net 10 minuten op een kaal mosveldje omdat het voor de stal blubberig was en ik haar op een droog stukje wilde hebben voor het onderzoek. Verder hadden mijn dames al tijden niet meer op het weiland gestaan omdat er nauwelijks gras staat. Pas als het goed bijgegroeid is, komen ze enkele uren per dag op het weiland. Ik vroeg hem zich niet alleen op de hoeven te concentreren, ik vroeg of ze misschien een smak gemaakt had. Dat werd niet op prijs gesteld, het was de tijd voor
hoefbevangenheid, het was de hele dag al raak, ze stopten maar vanalles in die beestjes, lieten ze nu al gras eten. Kim was daarom dus ook bevangen. Fraai.
Ik moest maar een graasmasker kopen voor die veel te dikke Shetlander. Kim is toevallig mooi slank en daar heb ik hem ook op gewezen. Hij verdween mopperend, roepen dat ik hem moest bellen als het hoefbeen doorbrak.
Kim kreeg 10 dagen pijnstillers en liep elke dag steeds beter. Geen zooldoorbraak te zien, wel een hoefzweertje wat linksachter na enkele dagen doorbrak aan de kroonrand. Na 10 dagen waren de pijnstillers op, Kim liep heel acceptabel en we dachten dat het leed geleden was omdat het hoefzweertje doorgebroken was.
Tot onze schrik kon Kim echter zonder pijnstillers niet meer opstaan, at niet, dronk niet, had duidelijk veel pijn. Ze lag plat in de stal.
Gelijk dierenarts geroepen, deze keer een ander. Kim ging zeer moeizaam staan toen de dierenarts kwam en werd uitgebreid onderzocht, op mijn verzoek ook de rest van haar lichaam. De dierenarts vond haar niet bevangen, geen gevoelige hoeven, geen koorts. Voelde bij het aftasten wel een verdikking op de lendenen en gaf aan dat Kim wel eens een smak gemaakt zou kunnen hebben. De warme kroonranden waren een reactie op het moeilijke lopen. Ze moest beslist blijven bewegen en kreeg voor 7 dagen een veel lichtere pijnstiller. Verder advies een therapeut in te schakelen. Op haar lendenen werd de zwelling steeds duidelijker voelbaar en warm. Na behandeling van een therapeut van lendenen, si-gewricht en schoft, liep Kim de volgende dag veel beter en was veel minder stijf.
We zijn inmiddels een aantal dagen verder. Kim krijgt geen pijnstillers meer, de achterhand is praktisch weer in orde, de schoft nog niet helemaal. Ze draaft alweer kleine stukjes. Ik doe strekoefeningen met Kim, masseer haar en maak meerdere korte wandelingetjes per dag met haar. Volgens de therapeut komt het weer helemaal goed met haar.
Had ik braaf mijn dierenarts gevolgd, dan was Kim nu in de kliniek geweest onder behandeling wegens
hoefbevangenheid en voorzien van hoefijzers met zooltjes.Blijf kritisch, ookal ken je je dierenarts al jarenlang en heb je veel vertrouwen in hem.
Neem niet alles klakkeloos aan - geen dierenarts is heilig.
Schakel een ander in als je twijfelt.
Monique
Warboel
