Spirithorses schreef :

Dat moest natuurlijk zijn :

Spirithorses schreef :


Dat moest natuurlijk zijn :
Het interesseert me natuurlijk allang niet meer wat anderen daarvan zeggen.....

(hehe, 3 e poging....)

kathleen decroix schreef op maandag, 2 mei 2005, 14:23:


Zoals Karin zegt, Kathleen : Paardrijden doe je voor je lol, niet omdat het moet, en al helemaal niet omdat een ander iets van je verwacht.

Je hebt tijd nodig, en die tijd heb je, die tijd moet je jezelf gunnen.
Ik zie niet in waarom een bang persoon niet zou moeten gaan paardrijden, veel valt of staat met de begeleiding en het begrip dat je krijgt, laat je daarbij niet opjagen maar maak je eigen keuzes.

Ik werk veel met beginners en mensen die angst hebben maar toch zo graag willen paardrijden.
Het belangrijkste is dat je één persoon hebt die je kunt vertrouwen en die jouw grenzen respecteert.
Daarnaast is een ontspannen paard een must, ik heb hiervoor een Haflinger en ik weet heel zeker dat hij rekening houdt met bange mensen of beginners, hij gaat dan een versnelling lager en is zeer geduldig.
Daarbij komt dat Stef 1.53 is, niet al te groot en daardoor ook al wat minder eng.

Ik begin altijd met grondwerk, heel simpele basisdingen als : Wat voor signalen zendt je paard uit, hoe kun je zien wat hij wil, hoe kun je hem dingen duidelijk maken, enz. Leren zijn houding en orenspel te interpreteren, het is zo leuk als je daarop gaat letten, het zegt zoveel over jou en je paard en datgene waarmee je bezig bent.

Eenmaal o zijn rug ( en dat kan best een tijdje duren, so what?) ga je eerst eens je paard onder je 'voelen' bewegen, leer je meegaan in zijn bewegingen, leer je zijn signalen te interpreteren en de jouwe duidelijk maken aan hem.

Belangrijk is je houding, "open", je ademhaling, "laag" en je leert rijden vanuit je buik en je energie te sturen vanuit je binnenste, vanuit je centrum. Dat is heel makkelijk, je kunt het binnen 5 minuten bereiken en ik hoor altijd van iedereen dat het je heel prettig en solide verbindt met het paard.
Door buikademhaling toe te passen krijg je jezelf onder controle, ontspan je je.
Als je echter gaat hyperen is dat veel moeilijker dus daar moet aan worden gewerkt.
Daarnaast werk je aan het ontspannen van je spieren. In deze fase is het niet van belang dat je mooi technisch leert rijden, maar juist die ontspanning is zo belangrijk om rustig te worden en weer te leren plezier te beleven. Ik begin daarbij bij de voeten en eindig bij de vingertoppen.
Al zit je als een zoutzak in het begin, nou en? - komt allemaal wel.
Velen zeggen dat het haast op yoga lijkt.

Het paard waarmee ik op deze therapeutische manier werk kent dit en doet het spel goed mee. Je moet het ook zien als spel, ook al is het pure ernst voor jou, paardrijden moet ontspannend zijn, het moet nog altijd je eigen keuze zijn.

Steeds verder ga je, steeds meer durf je wanneer je voelt dat het paard naar je luistert, niet alleen in zijn doen , maar met zijn oren, hij reageert op jouw woorden, en op je zit. Door te praten tegen je paard ga je die verbinding aan en wordt je zelf ook minder bang.

Je mag je vasthouden aan je zadel, en je zult merken dat je al gauw een hand durft los te laten, dan 2, dan durf je weer wat heen en weer te bewegen, hem aan zijn oren te aaien terwijl je op hem zit, of op zijn staart. Je ogen durf je dicht te doen en je durft je aan hem over te geven en hem jou te laten leiden. Samen bepaal je waarheen je loopt, en nog steeds moet niks, maar mag alles, zolang jij en je paard het prettig vinden. Je hebt immers al geleerd zijn signalen te interpreteren....

Werken aan de lounge vind ik niks, veel liever ga ik in een omheinde ruimte met iemand wandelen. Het lopen in rondjes is niet altijd bevordelijk voor je evenwicht en bovendien is het behoorlijk geestdodend voor je paard.

Je kunt het beste zelf leren focussen, ergens in een rechte lijn naartoe lopen, blij zijn dat het je gelukt is, zelf de controle leren houden in de bocht, niet overgeleverd aan die ander die het touw vasthoudt.

Ik let op spierspanning, ik zie gelijk waar iemand "vasthoudt", verkrampt, het verliest of het niet meer weet.
En dan help ik die persoon het weer te vinden.
Echt, het hoeft allemaal niet zo moeilijk of eng te zijn.
Het komt wel, het kost alleen tijd en de juiste begeleiding.

Ga op zoek, Kathleen, er zijn er meer die werken zoals ik.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, heel veel succes, hou je ons een beetje op de hoogte?

Pien

Spirithorses schreef op donderdag, 28 april 2005, 0:51:


Nog 2 paarden en rijders gezocht uit de omgeving van Maastricht.

We beelden de burgemeester en zijn gevolg uit tijdens de reuzenstoet.

Ieder paard krijgt één op één meelopende begeleiding van onze eigen mensen dus je bent nergens aan overgeleverd, bovendien zijn er voldoende rustmomenten voor de paarden.
We krijgen een rustige plek in de stoet, ver van reuzen en drumbands enzo.
Moet zeggen dat er alle rekening gehouden wordt met de wensen van de paardenmensen.

Wie durft ?????????

Pien