Saars schreef op dinsdag 9 april 2013, 11:19:


Als het rijden voor een paard pijn doet dan is er niets te rijden, want dan ga je er (om het thema vast te houden) vanuit dat het een breinloze brommert is. Een paard dat niet wil, mits op fatsoenlijke manier behandeld, geeft aan dat er iets aan de hand is en dan zal je als verzorger net zolang moeten door zoeken totdat je het gevonden hebt of doodsimpel niet rijden. Die man is een dierenbeul, paarden opjagen en breken om een of ander sadistisch genoegen, getver.

Hier ook zo'n schattebout die eigenlijk niet veel met de paarden heeft, maar gelukkig helpt ie (soms mopperend) als het nodig is. En ook bij ons momenteel weer de financieeën op een dieptepunt (gelukkig met zicht op verbetering) maar hij begrijpt gelukkig dat er van alles kan gebeuren maar de paarden en de poezen blijven waar ze zijn. Allemaal tijdelijk aan goedkoop voedsel en geen onnodige tuttelaarijen en eens komt het wel weer op orde. Dan kan hij ook weer zijn miniatuur auto's en vrachtwagens gaan kopen en ik eindelijk al die cursussen gaan volgen .
Allemaal veel sterkte met het zoeken naar financiële oplossingen, de goede tijden zijn vast ergens net om de hoek. En nooit de beessies zomaar opgeven.

Als het een gezond veulen/jaarling is dan is net als bij de volwassenen hooi en/of gras voldoende (en water en liksteen). Bietenpulp met iets erover vinden ze over het algemeen wel heel lekker vanaf dag drie (bij ons aten ze met de mama's mee als die het toelieten) maar nodig is het ws. niet. Liksteen moet je wel een beetje in de gaten houden, sommige kleintjes willen dat nog wel eens afknabbelen en dus veel te veel binnen krijgen.

Ik vind het juist heel positief als er weer iemand naar bitloos zoekt. Het is een eerste stapje in de goede richting. In veel gevallen beginnen ze zich dan eindelijk in het paard te verdiepen en gaan opzoek naar het hele pakket (ijzerloos, weidegang, gezonde voeding, trainingsmethoden). En kunnen dat hier onder andere vinden!

Talitha schreef op woensdag 10 juli 2013, 10:22:


Er zijn inmiddels een groot aantal stichtingen die helpen bij het herplaatsen van paarden en er voor zorgen dat ze dus netjes terecht komen. Natuurlijk geen 100% garantie, maar er is hoop. Ik ga persoonlijk liever bij de paarden op de wei wonen en alles opgeven, dan ze weg doen, maar dat is mijn keuze.
En het eten van die rotzooi dat doe je toch niet meer. Kop in het zand steken als je al die informatie hebt - no way toch?

ik zag een tijdje geleden bij iemand die de emmers aan hun hoofd hangt. Zal even puzzelen worden maar de andere paarden kunnen er dan niet bij en dan geef je die gewoon hun eigen emmer met bv hooi er in

We zullen er straks eentje op je gezondheid nemen.

Ook hier vandaan allemaal de beste wensen en een ongecompliceerde avond en nacht gewenst!

heb je ook al contact gehad met Petra van de Stichting Paard in Nood (niet Spanje maar hier in Zuid-Limburg)? Zij gaat er ook zo professioneel mogelijk mee om, niet alleen fondsenwerving maar ook opvang en begeleiding van de paarden

naar mijn inschatting wel!