Succes met je aankomende les Aoife! Soms werkt het ook positief dat je paard sterk op je reageert, als je zelf kalm bent en vol zelfvertrouwen, zal je zien dat je paard ook op je zal leunen en je veel van hem "gedaan krijgt". Mijn paard stond ook meteen op twee benen als ik ook maar iets angstig was, maar langs de andere kant hebben we deze zomer een ritje door de binnenstad gemaakt, eenmaal het vertrouwen goed zit (ook jouw vertrouwen in hem!) kan er ineens veel

Talitha schreef op zaterdag 30 maart 2013, 18:14:


Ons 'veuen' Cool - inmiddels net 8 jaar - is zadelmak gemaakt toen ze drie jaar was. In één maand, toen kwam ze weer thuis. Ze lag en sliep veel, en daar waar ze op de rustige western manier leerde wat een zadel was, hoe een gewicht op haar rug voelde en na veel lange teugelen ernaast, met het zadel erop, was ons veultje moe. Thuis heeft ze toen gedurende twee maanden elke week mij (toen nog 55 kilo tijdens een staprondje 5 of 10 minuten door de wei of bak gedragen. Altijd afgesloten met een hand wandelingetje met zadel er nog op van hooguit tien minuten, want in het zicht van Siggy. Vond ik belangrijk. Toen gleed ze uit in de nieuwe schuilstal met haar achterbenen naar links en naar rechts. De korte bilspier rechts brak af, pijnstilling ondanks dat DA vond 'einde-oefening', en na bezoeken osteopaat, pijnstilling afgebouwd en een heerlijk puberale painthorse als maatje voor Siggy in bak en wei... Ze is happy. Een blij, nog heel jong paard dat genezen is, wel nog af en toe in haar slide-stop-in-vrijheid, trekt ze rechtsachter iets raar.

Ik overweeg met haar te gaan clickeren-zonder-voer, maar het 'grondwerk' dat ik met beiden doe, wat ik altijd beloon met kriebels en goedzo's (heel soms met een plukje hooi of gedroogde brandnetelstengel) gaat zo lekker en gemoedelijk - Sig is de makkelijkste niet - dat zelfs ik overweeg met mijn nieuwe cap op, op Cool te kruipen om te stappen.
Sig bokte vroeger, zelfs als ze dacht dat ze opgezadeld werd, en nu ze met Cool jaaaren niks heeft hoeven doen en er nooit meer een bit tussen haar overbeet geduwd zal worden, denk ik dat ook zij het leuk zal vinden dat ik vanaf het hek op haar blote rug ga zitten. Sig hoeft van mij nooit meer tuig te hebben als ze mij zonder alles, met een halstertje en touw ok vindt. Ik zou het leuk vinden met Cool iets meer te bereiken - ter meerder glorie van mijn eigen groei. Als dat niet gaat lukken, dan zullen ze bij mij nooit gaan verpieteren. Want samen naar de mestbult van buurboer lopen - in vrijheid, wij 3'en! - en de kruiwagen natuurlijk, en dan samen terug kuieren, volscheppen en als afsluiting 'los' via de weg weer terug... Ik vind het feest en beide meiden volgen al mijn regeltjes braaf. Nooit voorop, niet voorbij mij schouder, dáár niet grazen... Nu nog de Mastiff reu mee... Elke avond/nacht tijdens de laatste plas / voerronde zegt hij van 7 jaar de paarden gedag en accepteert Sig d'r overbeet voortanden zachtjes over z'n rug. Hij neusblaast ook met beiden! Daar haalt mijn kudde en halen mijn honden en ik ultiem plezier uit...

Hoezo verpieteren?

over die nieuwe massagetherapie? Misschien met de tijd wel, eerst wil ik de bekapcursus doen
Ik heb er wel vertrouwen in nu, ik weet dat het een paar jaar geleden met les ook goed ging, het kan dus dat weet ik
Dus kwestie van weer dat punt bereiken en nu volhouden en beter!