ah ok duidelijk. Ja een paard dat erg veel op stal staat en af en toe (in zijn uppie) naar buiten mag, heeft geen topleven, nee. Daar ben ik het wel mee eens.
Maar eigenlijk geldt dat ook voor de paarden in die situatie die wel gereden worden.

Christel Provaas schreef op zondag 31 maart 2013, 12:15:


Op voorwaarde dat ie niet kapot is.
Amber kon ook zeer agressief zijn t.o andere paarden, had nogal wat littekens en was bij vorige eigenaars ook zeer agressief naar de eigenaars geweest
(hoorde ik uiteraard pas later)
Amber was ook het eerste paard waarbij ik echt het volkomen afsluiten van de buitenwereld heb gezien. Bijzonder onprettige ervaring; alsof je met een autist te maken hebt.
Reageerde dan totaal nergens meer op.
Voor de rest van de tijd was ze soms redelijk geflipt; dacht soms dat er krokodillen in de waterbak zaten en kon flippen als iemand over straat liep.
Helaas escaleerde dat op den duur.
Maar tot die tijd heeft ze wel een haar hier gelopen, heeft zich in dat jaar naar omstandigheden redelijk gevoeld en is naar mij toe nooit agressief geweest.
Zij was overigens ook de reden waarom ik ging clickeren.

Nu kon ik haar geschiedenis nagaan als draver zijnde en zo kwam ik erachter dat het paard meer dan 6 jaar al geleden dusdanig kapotgereden was, dat ze niet eens meer kon galopperen
(ze had na het koersen een omscholing gekregen en kon prima alle gangen)
Een eigenares van 5 jaar eerder vertelde dat ze niet op het paard wilde rijden omdat het dier zo stijf was als een plank en bijzonder onaangenaam zat, maar ja... haar dochter sprong er wel mee. Dat het paard niet kon galopperen, werd geweten aan het feit dat het een draver was.
De hoefsmid had haar gezegd dat het paard een serieus rugprobleem had, maar de verkoopster zei dat het onzin was en dat werd dus maar geloofd.Ze was ernstig teleurgesteld in het paard toen deze haar vol in het gezicht beet met opzadelen.
Gek he.
Soortgelijke verhalen hoorde ik ook bij de andere eigenaars.
En oh ja... tussendoor was het paard nog slachtoffer geweest van een ripper en van achteren helemaal open gesneden en in het eigen bloed aangetroffen in de wei.

Dit paard was dus lichamelijk en geestelijk volledig kapot. Achteraf gezien is het wonderlijk dat het hier nog een jaar heeft gelopen (uiteraard niet mee gereden) en eigenlijk toch voor mij vriendelijk was. (andere mensen hadden het niet op haar). Maar een ander paard hoefde je er niet bij te zetten. Dan werd ze echt smerig.
Na dat jaar ging ze steeds meer flippen totdat ze echt volledig paranoide was. Toen heb ik er ook een eind aan gemaakt,.

Agressiviteit en flippen zie je meer bij paarden die veel pijn hebben. Mijn hoefsmid heeft een paard laten afmaken met een aangeboren probleem in rug en benen, wat dus pijn ging doen met volwassen worden (werd niet bereden om die reden). Paard werd op den duur ronduit gevaarlijk voor mens en andere paarden.

Dus ja... het kan goed komen; mits het paard lichamelijk en psychisch niet volledig kapot is.
Lichamelijk zou ik het iig eens goed laten nakijken; laten doorlichten. Soms kan dat onaangename verassingen opleveren, maar dan kun je dat maar beter weten.

Heel even een kleine opmerking over artrose versus hb.
Ik weet dus niet wat je paard heeft (ben geen d.a. en kan al helemaal niet uit een verhaal een conclusie trekken) maar weet wel dat de ernst van artrose of foto's niet altijd de ernst van de pijn aangeeft.
Volgens meerdere d.a. hier kan een paard met weinig afwijking soms ernstige klachten hebben en andersom, precies als met mensen

Mijn merrie heeft ernstig artrose en haar grootste probleem is het lopen op het harde. Dan loopt ze duidelijk onregelmatig. In de wei valt het veel minder op.
Als de hengst van de buren buiten staat, lijkt het wel een jong paard in de bloei van haar leven.

Maar mijn pogingen om haar met wandelingen buiten in beweging te houden, heb ik moeten staken omdat ze daar gewoon niet gemakkelijk liep. De gevoeligheid zat bij haar duidelijk niet in de hoeven , maar hogerop.
Zachte grond heeft gewoon een stootdempende functie, waardoor de gewrichten minder worden belast

(overigens is dus wel goed onderzocht waar de pijnklachten zaten en in dit geval was dat dus hoger)

Nu loopt ze gelukkig veel in de (grote) wei (al helemaal nu de hengst dagelijks buiten wordt gezet, in de wei naast die van ons)

Van mijn helaas overleden billy, die door zijn cushing Hb gevoelig was, weet ik echter ook dat hb een soortgelijk beeld kan geven.

Dus een second opinion om de oorzaak van de klacht te achterhalen lijkt mij wel goed.

Ennuh... ik ben een 50+ penny met drie paarden waar je niets mee kunt doen.
Maar ze blijven ook totdat ze echt niet meer willen/ernstige bijkomende klachten komen.
Had ik ook voor billy gewenst, maar zijn cushingmedicatie pakte niet volgens wens en hij ging van ziek naar nog veel zieker met veel pijnlijke complicaties.

Maar móét je je paard dan wel op het harde laten lopen?
Ik heb ervoor gekozen om dat niet te doen, in overleg met de d.a,.
Het voegde hier namelijk niets toe en gaf alleen pijn, terwijl het zonder dat best aardig met d'r gaat.

Billy liet ik met hb ook niet op het harde lopen.

Preston schreef op donderdag 4 april 2013, 12:05:


ah ok. IK dacht dat je het over wandelen had. Ik heb het dan gemakkelijk; schuilstal in de wei.

Weet je wel absoluut zeker dat het hb is? Gezien de aanpak?

Als het paard apart wordt gezet en daarmee volkomen alleen komt te staan, zou het mijn keuze ook niet zijn.

Verder denk ik dat een second opinion, zoals ts nu wilt doen, een goede keuze is, zodat helder wordt wat er nu precies aan de hand is.
Ik heb het gevoel dat die bevangenheid niet vast staat? (maar kan het fout hebben)

Een spier of peesprobleem, artrose of nog iets anders brengt tenslotte een andere aanpak met zich mee.
Klopt dat suikerrijk voer nooit goed is. Maar als er iets anders aan de hand is dan hb, kan je op gebied van weidegang toch wat meer ontspannen.

hmmm mijn knollen zijn wel erg blij met de schuilstal. Vooral bij noorderwind en nattigheid maken ze daar zeer dankbaar gebruik van. Terwijl er toch ook heus natuurlijke beschutting in de wei is.
Zal dus per paard verschillen.

Ik weet het niet hoor... met dergelijke blijvende veranderingen zou het mijn keuze niet zijn om door te modderen. De vraag is waarvoor je het dan nog doet. Zou het paard er werkelijk mee gebaat zijn of doe je het dan meer vanuit eigen behoefte?

Coralie schreef op zaterdag 6 april 2013, 21:41:


Precies. Als het drassig is, gaan ze hier ook niet buiten liggen en daar kan ik mij best iets bij voorstellen. Ze hebben alle drie last van de gewrichten en dat koude natte grond dan niet ideaal is, snap ik.
Nu wordt vaak het argument gebruikt dat dieren in het wild ook geen schuilstal hebben, maar wel even vergeten dat deze dieren veel meer keuze hebben bij het zoeken van een droge ligplaatst (en dat ook heus doen) en niet even oud worden. Een dier met gewrichtsproblemen vormt heel snel een diner.

Ik heb hier voernetten in de schuilstal en op twee plaatsen buiten (tussen de bomen) dus ze hebben altijd volledig vrije keuze. Wat eten betreft is de ene plek niet beter dan de andere. En dan zie ik toch zeer duidelijk een sterke voorkeur voor de schuilstal als het winderig en nat is. Stevig vriesweer daarentegen is geen enkel probleem. Als er weinig wind is, staan ze rustig met -30 gewoon buiten . Er schijnt ook niets boven slapen in een dik pak sneeuw te gaan. (doet onze hond ook graag)

Over hond gesproken.... onze oudere hond ligt ook graag in de sneeuw, maar als de ondergrond vochtig is of wanneer en winderig en nat is, is hij minder graag buiten. Gaat hij dan onverhoopt toch liggen, dan komt hij maar bar slecht overeind. Het heeft dus wel dergelijk invloed op de gewrichten.

Overigens is het hier (naar mijn bescheiden mening terecht) verplicht om in wintertijd een schuilstal ter beschikking te hebben of de paarden snachts binnen te zetten, omdat hier de mogelijkheid tot het droog gaan liggen, minstens een deel van een etmaal, als voorwaarde gezien voor welzijn. Daar staat tegenover dat het ook verplicht is om paard minimaal 8 uur buiten te zetten, gedurende het hele jaar, met soortgenoot(en) Paard alleen is verboden.

Persoonlijk zie ik er minder drama van in als een paard gedurende de nacht in de stal gaat, als je afhankelijk bent van een andermans stal. Dan heb je het nu eenmaal niet voor het zeggen en je roeit met de riemen die je hebt.
Ja... een open staldeur is absoluut het beste (of een schuilstal) en ja... als nachtstalling moet, is een groealling veel beter.
Maar ik vind het veroordelen van iemand die naar omstandigheden haar best doet, hier wel erg ver gaan.