Myriam schreef op vrijdag 29 maart 2013, 16:03:


Prachtig! Wat je bereikt hebt zou misschien wat meer tot de verbeelding spreken als mensen zouden weten over welk paard je het hebt. En ík kén dat paard.
Joke, Haflinger, weet niet meer hoe oud, jaar of 5?, wat sinds kort bij onze buren stond, om kosten te drukkken, maar daarvoor in een manege verbleef. Het 14 jarige meisje wat haar van haar vader gekregen had meende dat ze bij elke opdracht een klap met de zweep moest geven.... Sta, klap, stap, klap, draf, klap, galop, klap. Met sporen en een zwaar bit.
Ik heb dit meisje laten zien dat dit paard perfect te rijden was zonder klappen en zonder sporen en bit en daarbij gezien dat het paard geen vreselijke trauma's van deze behandeling had overgehouden, maar dat er wel wat werk aan was. Want ja, als je gewend bent om pas te reageren als je een klap krijgt, omdat eerder geen nut heeft, want je krijgt hem tóch, lijkt me duidelijk dat je als paard niet mee gaat denken..
Ze kwam naar verloop steeds minder, want je vriendinnen zijn nog steeds nog leuk bezig in de manege en Joke kwam dus te koop. Ik heb de vader beloofd er een goede baas voor te zoeken en nog 'teen en 'tander van de prijs afgeluld, (hij had er zelf nogal wat meer voor betaald) en op mijn PN advertentie heeft Myriam gereageerd. Het liefst had ik haar zelf les gegeven, maar ja Zeeland en Limburg....
Het is zó leuk je dit te zien schrijven, natuurlijk heel wat les gehad, Conrad zal ongetwijfeld goed werk hebben gedaan, maar toch... Voor mij ben je een ster!

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Dank je Christel, het komt recht uit het hart...

Myriam schreef :


Maar kun jij je voorstellen dat mij zoiets veel te lang zou duren?
Bijvoorbeeld een paar jaar erover doen om uiteindelijk die weide uit te komen of een stukje te draven - weg van huis? Ik denk echt dat het sneller kan. Met druk ja. Maar druk hoeft niet verkeerd te zijn. Je vraagt en je beloont de kleinste stap al. Je maakt dat moment gewoon telkens een beetje groter. Stukje leiding nemen, gerust stellen, maar ook laten zien dat het allemaal zo spannend niet is (door je houding en de manier waarop je vraagt). Ik doe het dagelijks en kan niet beweren dat ik getraumatiseerde paarden heb hierdoor .

Spirithorses schreef op vrijdag 29 maart 2013, 20:06:


Dit is ook wat Inge Teblick uitgebreid beschrijft hoor, (in haar theoretisch kader in het boek Grondwerk, blz 16-17-18) met o.a. de opmerking dat je niet terecht moet komen in vermijdingsleren.