Hm talitha, dan staan mijn paarden dus ook te verpieteren, gezien ze niet meer werken. Ze mogen niet meer, maar dat maakt voor het paard nauwelijks verschil uit.
Toch staan ze echt niet te verpieteren. En dat zie ik toch ook echt niet bij gezonde paarden die niet werken en op een plak grond met soortgenoten staan

Volgens mij moet een paard echt niet werken om zich goed te voelen. Dat is nog altijd iets wat wij als mensen graag willen

Om te beginnen ben ik het er niet mee eens dat het niet 'klikt' met je paard omdat je hem niet de baas kan en/of er niet kan op rijden.
Het 'klikt' niet als jij vindt dat jouw paard zich niet gedraagt volgens wat jij zou willen... misschien kan je dan proberen iets anders te willen of het op een heel andere manier te vragen?

Omwille van mijn eigen (on)gezondheid rijd ik al meer dan 5 jaar niet meer met mijn paarden, misschien zal ik het nooit meer kunnen (al blijf ik hopen). Een ervan, Tachat, is invalide en al 10 jaar 'op pensioen' bij mij.
Verpieter ik mijn paarden dan???

Mijn paarden zijn gelukkig dat ze mogen paard zijn, ze staan in hun eigen kudde, hebben weide, hooi, water en gezelschap. Heel af en toe, als mijn krachten het aankunnen, gaan we wat aan de hand wandelen. Maar dat is echt maar heel af en toe...

Mijn paarden zijn een heel grote kost en brengen me niks op... economisch tenminste. Ik kan er niet op rijden en het ligt me fysiek zwaar om ze te kunnen houden. Heel de situatie 'klikt' dus niet voor mij, maar dat is niet de fout van mijn paarden!
Ik denk er niet aan om ze weg te doen, zelfs niet als het zou zijn bij iemand waar het veel beter mee 'klikt'! Al zou ik het leuk vinden om zo iemand te vinden die dan met mijn paarden wil komen spelen, maar ze verkopen: JAMAIS, NEVER, NOOIT!

Noem het bezitterig, dominantie van mijnentwege, jaloezie, koppigheid, wat dan ook: zolang we niet samen omkomen van de honger omdat er geen geld meer is blijven mijn paarden mìjn kudde, kunnen ze samen blijven in hùn kudde zodat ik enkel mezelf kan verwijten indien er hun iets slechts overkomt. Omdat ik dat laatste altijd zal proberen te vermijden.

Voor de rest zijn ze gewoon lekker samen paard!

Aoife Berserik schreef op vrijdag 29 maart 2013, 8:14:


Een trainingsplan klinkt zo groot hé..heb ik ook... maar e trainingsplan kan ook een plannetje zijn : bijvb. Ik ga met mijn paard buiten het hek en dan ga ik het zadel opleggen en elk "ongewenst"stapje ga ik hem een stapje terug laten doen (kun je belonen)..Klaar.
of nog iets meer... of minder... dat je weet waar je precies op gaat letten vooral omdat je je leiderschap wil oefenen... enz enzovoort :) ...
Ik vertel jou wat ik zelf ondervind ..verder niks..:)
Myriam

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 29 maart 2013, 10:24:


Naargelang je kundigheid zal je sneller vertrouwen winnen en meer bereiken bij het rijden - met voldoende ruimte voor het paard... je leiderschap is groter.
Als je nog niet zo kundig bent - vraag je niet - nog niet - waar je niet zeker van bent dat je het gaat krijgen..want je kunt ongewenst gedrag versterken.. en dán kun je wat meer gaan vragen.. én als je weet dat er geen pijn is (osteo/dierenarts) dan kun je verder ,
Ik heb mijn paard met clickeren leren draven- vanaf de grond- of opnieuw zonder verzet leren draven , zoiets... en dan groeit dat vertrouwen langs weerskanten..
Nu merk ik dat ik best iets steviger mag zijn (les!) op de viersprong gaan we al met minder hoofdschudden de niet rechtstreekse weg naar huis. Ik ben er eerder bij! Het gaat nog niet altijd helemaal soepel (zou met het touwtje van Egon moeten .! ) ...Ik vraag me af hoe dit ooit met een bit zou moeten !!!
Als ik het kan kun jij het ook
Myriam

Talitha schreef op vrijdag 29 maart 2013, 14:58:

Als je geen klik hebt, moet je gaan klikkeren.

AMA schreef op vrijdag 29 maart 2013, 15:36:

Briljant stuk.
(Ik zie dat er in geknipt wordt; ik bedoel met "briljant" toch heus het hele stuk).

Myriam schreef op vrijdag 29 maart 2013, 16:03:
....

Voorlopig heb ik met al mijn huidige mankementen meer dan genoeg aan af en toe een heel klein ontspannen stapritje op Boully
Maar ooit hoop ik toch voldoende gezond te worden om nog wat met Willem te kunnen ondernemen en zo niet, mag hij lekker het super lieve onbereden paard blijven dat hij nu is.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Christel Provaas schreef op vrijdag 29 maart 2013, 16:42:


Dat zou een leuke mogelijkheid zijn mits je timing klopt, je consequent kunt zijn en je een beetje inzicht in het functioneren van je paard hebt. Het gros van de mensen met paarden echter laat zichzelf door het paard trainen tot een verkapte snoepautomaat.

Els Kleverlaan schreef :

Tuurlijk kun je dat combineren.
Ik ga geen uur staan wachten totdat het paard eens besluit te reageren dus werk ik wel met het gebruik van druk. Ik vraag én beloon gericht. Dei vraag die je stelt is al een vorm van druk. Het gaat erom hóé je die vraag stelt en wát je vervolgens loopt te belonen (en hoe je dat beloont).

Dani62 schreef :

Ow maar ik ben dit ook met je eens hoor. Dan is dat een bewuste keuze. Hier wonen ook paarden die niet meer of nog niet bereden worden. Die hoeven echt niet weg.
Ik vind dat iets anders dan eindeloos aanmodderen, fout op fout maken, er niet van leren, gefrustreerd raken en wat erger is: Het Paard frustreren. Want je kunt je paard daardoor flink beperken.

Myriam schreef op vrijdag 29 maart 2013, 16:03:


Prachtig! Wat je bereikt hebt zou misschien wat meer tot de verbeelding spreken als mensen zouden weten over welk paard je het hebt. En ík kén dat paard.
Joke, Haflinger, weet niet meer hoe oud, jaar of 5?, wat sinds kort bij onze buren stond, om kosten te drukkken, maar daarvoor in een manege verbleef. Het 14 jarige meisje wat haar van haar vader gekregen had meende dat ze bij elke opdracht een klap met de zweep moest geven.... Sta, klap, stap, klap, draf, klap, galop, klap. Met sporen en een zwaar bit.
Ik heb dit meisje laten zien dat dit paard perfect te rijden was zonder klappen en zonder sporen en bit en daarbij gezien dat het paard geen vreselijke trauma's van deze behandeling had overgehouden, maar dat er wel wat werk aan was. Want ja, als je gewend bent om pas te reageren als je een klap krijgt, omdat eerder geen nut heeft, want je krijgt hem tóch, lijkt me duidelijk dat je als paard niet mee gaat denken..
Ze kwam naar verloop steeds minder, want je vriendinnen zijn nog steeds nog leuk bezig in de manege en Joke kwam dus te koop. Ik heb de vader beloofd er een goede baas voor te zoeken en nog 'teen en 'tander van de prijs afgeluld, (hij had er zelf nogal wat meer voor betaald) en op mijn PN advertentie heeft Myriam gereageerd. Het liefst had ik haar zelf les gegeven, maar ja Zeeland en Limburg....
Het is zó leuk je dit te zien schrijven, natuurlijk heel wat les gehad, Conrad zal ongetwijfeld goed werk hebben gedaan, maar toch... Voor mij ben je een ster!

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Dank je Christel, het komt recht uit het hart...

Myriam schreef :


Maar kun jij je voorstellen dat mij zoiets veel te lang zou duren?
Bijvoorbeeld een paar jaar erover doen om uiteindelijk die weide uit te komen of een stukje te draven - weg van huis? Ik denk echt dat het sneller kan. Met druk ja. Maar druk hoeft niet verkeerd te zijn. Je vraagt en je beloont de kleinste stap al. Je maakt dat moment gewoon telkens een beetje groter. Stukje leiding nemen, gerust stellen, maar ook laten zien dat het allemaal zo spannend niet is (door je houding en de manier waarop je vraagt). Ik doe het dagelijks en kan niet beweren dat ik getraumatiseerde paarden heb hierdoor .

Spirithorses schreef op vrijdag 29 maart 2013, 20:06:


Dit is ook wat Inge Teblick uitgebreid beschrijft hoor, (in haar theoretisch kader in het boek Grondwerk, blz 16-17-18) met o.a. de opmerking dat je niet terecht moet komen in vermijdingsleren.