Nou, ik zie dat hier ook wel om mij heen. Vooral bij mensen die een paard als veulen kopen of het zelf gefokt hebben. Paard is voor de eigenaar onhandelbaar (met rijden), dus rijden ze er niet meer op, maar weg doen ze hem ook niet want dat vinden ze zielig! Paard slijt zijn leven in stal/paddock en wei en doet verder niets meer. Toen ik haar vroeg waarom ze dat paard dan niet verkocht, misschien vind je wel iemand die wél met dit paard overweg kan, maar nee, dat vinden ze zielig, want je weet niet hoe het paard dan terecht komt.
Nou, alsof het nu zo'n geweldig leven heeft!!
Nee, dan vinden ze zichzelf heel nobel dat ze van plan zijn om het paard tot aan zijn dood te laten verpieteren bij hun.
Natuurlijk is er een risico als je je paard verkoopt, een geweldig persoon kan hem kopen en een jaar laten in geldnood komen en hem dan moeten verkopen, ja dan weet je niet waar hij beland nee. Maar het kan ook zijn dat misschien iemand hem koopt die een geweldige klik met hem heeft en wél met hem kan rijden en dingen doen.
Ik vind niet dat je een paard waar je geen klik mee hebt kunt houden voor de rest van zijn leven, dat is niet eerlijk tegenover het paard.
Ik heb zelf nooit voor deze situatie gestaan, maar ik weet wel dat ik in zo'n geval, als je echt niet door training een klik kunt krijgen, dat ik het paard dan wel weg zou doen.
Het is toch net als met je partner, als je geen klik hebt met je partner, ga je toch ook uit elkaar? Dan blijf je toch ook niet de rest van jullie leven bij elkaar, elkaar het leven zuur maken? Lijkt me niet gezond namelijk
Warboel
