Kan ik alleen maar onderschrijven, mijn instructeur was soms meer psycholoog dan paardrij-lesgever

Op een echt heel erg moment zei hij: jouw paard heeft geen probleem, het enige probleem is dat jij hem niet vertrouwd. En toen trok hij zo het hoofdstel af en moest ik op halster verder rijden. Paardlief was heel erg braaf de hele les... :)

Sommige paarden zijn 'fijngevoeliger' dan andere, en reageren heel sterk op de onrust van de ruiter. Mijn oudje heeft dat veel minder, maar daar zal z'n manegeverleden wel voor iets tussen zitten.

Met die instructrice zit het wel goed kleine meid die me een schop onder mijn achterste geeft indien nodig. Op de grond ben ik wel heel zeker (hoe krom is dat ). Mee op een buitenrit is misschien idd wel een goed idee ja, no niet aan gedacht, De laatste keer dat ik les had voor de emigratie ging het echt super met rijden en toen was ik wel zeker van mijn kunnen, het is wel erger geworden aangezien ik bijna niets met hem heb gedaan de afgelopen jaren in het Franse.
Hoe meer beweging hij kreeg en er met hem gedaan werd hoe braver hij is, logisch ook

Ik weet dat ik het probleem ben, hij reageert zo sterk op me. Ben ik rustig is hij het ook, gaat hij even klieren en ik schiet in paniek wordt het erger, zit ik niet lekker in mijn vel gaat hij lopen klieren waardoor ik weer gefrustreerd wordt etc.
Dus als ik me niet lekker voel laat ik hem lekker staan.
Ik vond ons als combinatie wel leuk altijd maar de laatste jaren ben ik gewoon gaan twijfelen en hij hoefde niets en werd gewoon verwend en dan krijg je dit.

Mijn naam spreek je heel gewoon uit als ive hahahah, logisch he

Aoife Berserik schreef op donderdag 28 maart 2013, 20:49:


Je slaat gewoon de A en de O over? Inderdaad logisch.

Myriam schreef op donderdag 28 maart 2013, 20:40:


Is dat ook niet onderdeel van het probleem...
Ja, een paard kan echt gewoon nog niet bij je passen, denk ik, maar als jij daar zelf ook van overtuigd raakt, gaat het mis.
Juist het gebrek aan leiderschap...