Aoife Berserik schreef op zondag 24 maart 2013, 16:43:


Je bent op de goeie weg! :)
Héle kleine stapjes ..bijvb. opstijgen en verder niks...enz.. rekening houdend met wat jij alléén kunt met het paard.. en zorgen dat elke actie succesvol is.. en natuurlijk zijn aan jezelf werken met het paard - én lessen wel belangrijk..en één leven is toch niet genoeg om het allemaal te leren dus..... gewoon doorgaan.. en genieten van wat je al wél kan!
(er zijn er hier vast die glimlachen en denken...die is over zichzelf bezig..tja wat kan je anders hé! )
Myriam

En toch, hoe weet je dat de rug helemaal ok is? hoe is dat gecheckt? mijn ervaring is dat er veel dierenartsen zijn die helemaal niet zo goed kijken naar de rug.Verder als het paard schrikt zal hij zijn hoofd omhoog brengen en rug wegdrukken, wanneer daar een probleem zit kan dit een pijnreactie geven, zo ook het wegdrukken van de rug door bijv scheefzittende of angstige ruiter. Ik zou echt 100% rugproblemen uit laten sluiten! (ten eerste door iemand die dit kan voelen bijv een goede osteopaat die ook dierenarts is,vedrer kan je met thermografie ook pijnlijke zaken in de rug vaak lokaliseren. Bij terugkomende klachten rontgen en echo, dan weet je het zeker)

Oh ja: En verder hoe zit het met het gebit? (bij mijn paard was een blinde wolfstand waarsch oorzaak van zijn staak en steiger...)

"It's not about waiting till the storm has past, it's
about
learning to dance in the rain"

Wil schreef op zondag 24 maart 2013, 17:45:


Gelukkig ben ik mij daar nu wel bewust van. Vroeger zou ik de schuld aan het 'moeilijke paard' gegeven hebben. Gelukkig kreeg ik Quiberon weer snel met 4 benen op de grond en was hij weer de prettige bosklosser.

Zeker, Quib laat spanning ook snel zien (gapen/bijten) dus kan je er ook direct op inspelen. Maar op de grond is zijn lompheid lastiger te controleren dus het leren gymnastiseren vanaf de bodem ga ik maar liever niet in mijn eentje zien op te lossen. Liever iemand erbij die mijn fouten ziet.
geef 'm 50 gram druk en hij vertikt het.

Zal eens polsen bij een vriendin met ook een moeilijk vooruit te branden paard. Zij heeft kortgeleden tips gehad door mbv minimale druk haar paard stukken makkelijker vlot te krijgen.



__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

cindy altorf schreef op maandag 25 maart 2013, 0:49:


Het gebit laat ik ieder jaar nakijken door de dierenarts en is in september nog bijgevijlt.Ik zal er voor de zekerheid een osteopaat bijhalen binnenkort, al enk ik zelf niet dat daar het probleem ligt,maar het uitsluiten is wel belangrijk.

Is het niet beter om beide te doen, grondwerk en bv naar buiten want daar ligt juist het knelpunt met het rijden. Ik snap wel dat je het eerst op de grond goed moet hebben voor je erop gaat.

Aoife Berserik schreef op maandag 25 maart 2013, 8:44:


Zéker is het goed alles te doen waar je je goed bij voelt. Ik reageer op het feit dat iemand anders wél met je paard kan rijden..(effe kort door de bocht gezegd) en jij er moeite mee hebt. (heb ik bij mijn paard ook ervaren)
Iem. sprak van een patroon, jij spreekt over je eigen ruiterkennis enz.. betekent dat jij te leren hebt (wist je al :) ) ..maar je hebt niet elke dag úren een leraar die met je meekijkt..dán zou het kunnen dat het beter is (naast grondwerk) om op je paard te zitten en er gebeurt verder niets..én van daaruit verder.. je stopt dan natuurlijk veel tijd in opzadelen terwijl het "voor niets" lijkt enz... mss 50 of 100m lopen...en terug..
Iem. zei hier het paard wil onder het werk onderuit komen..ik geloof daar ook niet zo in...het paard wil wél veiligheid (is hier ook al gezegd) ..en voelt in jou (nog) niet de veilige leider en reageert daarop.. Als je de tijd en de energie er wil insteken.. zal je vooruitgang zien en anders zou ik geen jaar wachten om een meer ervaren horseman/woman te zoeken :)
Met je leraar kijken naar de lichaams taal zodat je bokken ziet aankomen?... of dat je zó rijdt dat het bokken niet in hem op kan komen....
lange weg te gaan :) ... als je de leut ervan kunt blijven inzien... (ik kon dat niet altijd hoor!!) ....
We kunnen veel schrijven maar je hebt écht iets aan elke een klein stapje dóen.. en verder kennis opdoen met iem. die al wat méér kennis heeft........ dénk ik....

Myriam

Bokken doet ie toch met iedereen, begreep ik.¨

Na laten kijken door een osteo kan , maar neem dan in hemelsnaam een goede.
(eentje die ook d.a. is)
Hou er rekening mee dat ze er niet in kunnen kijken. Dat kan alleen middels foto's/scan
Maar een goede osteo/paardenarts kan wel een gedegen inschatting maken en daarmee ben je al een eind op weg.

(maar er zit dus aardig wat kaf onder het koren op dat gebied, en daarmee kom je niet verder dan een lege beurs)

Als je rugproblemen hebt uitgesloten, zou ik mij nog niet fixeren op het rijden buiten. Je moet kijken waar het nog goed gaat en die grens slechts milimetersgewijs overschrijden
iedere keer dat het fout gaat en je paard bokt onder de ruiter (maakt niet uit onder welke) oefent het in feite dit ongewenst gedrag en zal het sterker worden.
Daarom moet je zorgen dat je het zo ver niet laat komen. Daar zou je prioriteit moeten liggen

Vergis je niet. Een paard dat op die wijze bokt, is poeplink. Laat je niets anders wijs maken. Ik heb op die wijze mijn rug gebroken als jonge meid, toen ik dacht dat alles nog kon. (nou ja ik viel dus eerst met paard en meteen, een paar dagen later, van een paard wat dus idd zo gemeen bokte... waar het precies fout is gegaan, is niet duidelijk omdat ik al vanaf de eerste keer op pijnstillers stond. Maar het kreeg dus nog een keer een oplawaai met het bokkende paard. Mijn ruggenwervel was dus wel gebroken)
Voor geen geld ter wereld kruip ik nog op zo'n paard.

Dus terug naar 0 en dan kijken waar jouw grens en die van jouw paard ligt.
Dapper doen terwijl je bang bent heeft 0,0 effect. Het paard merkt het zelfs als je hartslag omhoog gaat.
Overschrijd je eigen grens dus ook niet, want dat werk averechts.
Zoek die grens op en vandaaruit babysteps.

Maar alleen als je dat nog kunt opbrengen en daar ook de tijd voor neemt.
Gaat het nog een paar keer mis, dan loop je het risico dat dit paard bij iedere keer dat het mis gaat een stapje dichter bij de slager komt.

Vergeet niet dat er maar verdomd weinig mensen zijn die voor een paard met probleemgedrag kiezen, tenzij het in de sport of fok flink wat geld kan opleveren.
In ieder ander geval lusten ze zo'n paard niet (hooguit letterlijk)

Uiteraard is verkoop ook alleen iets wat je kunt overwegen als lichamelijke oorzaken 100% zijn uitgesloten.
En dan nog... houdt rekening met mensen met mooie verhalen, aardige blauwe ogen en grote beloftes die je paard voor weinig geld overnemen.
Kans is groot dat het naar Italie, richting salami gaat.