Ik weet natuurlijk niet of deze haf hetzelfde reageert als de mijne maar het klinkt toch wel bekend.
Het probleem met de longe is(was bij mij) dat je hem juist meer ruimte geeft zodat hij vaart kan maken en dus nog harder doorloopt. Zolang je hem op de circel hebt gaat dat nog wel maar als die rechtdoor gaat heb je echt nix meer te zeggen en zal je moeten lossen(of zelf plat erachteraan gaan )
Groetjes Marlies

Anne Maria schreef op woensdag 23 januari 2013, 19:30:


Zal wanneer ik de juridisch adviseur weer eens tegen kom laten lekken dat je huiselijk geweld ook 'ponyplay' zou kunnen noemen

Spirithorses schreef op woensdag 23 januari 2013, 20:53:


Komt op mij al zinniger over dan fase 4 met een wortelstokkie, zonder van de geitewollensok te zijn.

Adviezen ga ik niet geven. Daar zijn andere mensen als oa Pien veel kundiger in. Ben het sowieso met haar eens dat het echt aangeleerd gedrag is. Paard is ermee weggekomen en dus beloond voor dat gedrag en zoals iedere trainer met enige kennis van Positief Reinforcement kan vertellen, is beloond gedrag gedrag wat zich herhaald. Zeker als het goed bevestigd wordt (hij is er vaak mee weggekomen) Dergelijk gedrag eruit krijgen is geen sinicure, Ik benijd je niet. Je hebt een stevige klus voor handen en ik neig dan ook naar Piens advies. Hij mag niet meer de minste kans krijgen om dergelijk gedrag beloond te zien. Zelfs geen fractie.

Heb wel echter eea gelezen over oa het veel genoemde 'eigen ruimte'
Daar is een mooie blog over.
http://www.epona.tv/blog/2013/january/spaced-out

Ook de moeite waard (en best met humor geschreven)

http://www.epona.tv/blog/2013/january/control-freaks

Marlies Sanders schreef op woensdag 23 januari 2013, 22:55:


Ja, dat zou lekker makkelijk zijn om er dan maar niks aan te doen want ja, tis een Halflinger he, die zijn koppig Ik ben het daar niet mee eens. En al was dat wél zo dan was dat een reden temeer om het er extra uit te trainen.

Onze eigen Haflingers zijn(/waren, Stef is niet meer en Jelle gelukkig wel nog) enorm fijne en gevoelige paarden om mee te werken.

Ik heb een tijd als vrijwilliger op Rijtven in Deurne geholpen bij het rijden met gehandicapten (paard leiden terwijl een client erop zat -zonder zadel, maar met beugel om vast te houden- huifwagen (zo'n soort bed op de rug van twee paarden) en echte huifwagen(feestelijke uitjes) Het paardenbestand van Rijtven bestond voornamelijk uit haflingers. Deze paarden waren hun naam in goud waard.

Een kennisje van mij, hier in zweden, organiseert buitenritten, grotendeels voor toeristen, maar ook een keer in de week voor gehandicapten. Ook zij werkt uitsluitend met (overigens zeer gehoorzame) haflingers.

Mijn toontje was ook een haf,. Heb hem veel te kort gehad, maar again... toppaardje.

Spirithorses schreef op woensdag 23 januari 2013, 20:53:


Dat soort subtiele dingen moet je inderdaad leren zien.

Ik vond het erg moeilijk bij mijn Tinker Liltje. Ze is in alles veel subtieler dan Indy was. Volgens de vorige eigenaar moest je veel kracht gebruiken om haar te beletten om te draaien en naar huis te lopen. Achteraf ging het er gewoon om dat ze geen antwoord op haar vragen kreeg. Liltje richt een oor op "het gevaar", vervolgens dat oor naar achteren voor bevestiging. Ga je dan geruststellen of niets zeggen, bevestig je in haar ogen dat het "een gevaar" is en draait ze om richting huis.

Het kwam voor mij eerst als een volslagen verrassing als ze omdraaide. Mijn trainster heeft een aantal malen naast me gelopen en gefietst en hield Liltje haar reacties in de gaten. Na een aantal gezamenlijke buitenritten leerden we de link te leggen tussen haar oorbewegingen en omdraaien.

Shetlander Kim is er een meester in om op het moment dat iemand niet oplet daar handig gebruik van te maken: even stoppen omdat ze zo'n vreselijke jeuk aan haar been heeft om vervolgens als een speer de berm in te duiken. Komt ze daar een paar keer mee weg, draait ze helemaal door en wil alleen maar spelen, steigeren, rare dingen doen. Bij Kim moet je dit soort dingen voorkomen, laten weten dat je ook ogen in je achterhoofd hebt, dan loopt ze keurig mee aan het loshangend touwtje. Mijn vriend kan inmiddels aardig met haar uit de voeten en voelt al goed aan wanneer ze iets van plan is.

Heb je helemaal gelijk in hoor, Pien!
Alleen ik heb geen goede raad en wou alleen maar aangeven dat ik het zeer herkenbaar vind.
Ik merk wel dat ik dus niet teveel ruimte mag geven en hoe vaker ik ermee bezig ben hoe makkelijker het gaat.
Groetjes Marlies