Dank je Wil, en Tineke voor de nederlandse vertaling, wist niet dat die er was.

Nogmaals excuses voor taal, wat erg, ik kan het echt niet he? Schrijf beter Engels dan de Engelsen zelf, kan op zich ook best Nederlands schrijven, maar als ik in het Engels lees kan ik met geen mogelijkheid goedlopende Nederlandse zinnen schrijven of zeggen. Draadje verkeerd in m'n brein dunkt mij . Dees en tees regels vergeet ik keer op keer. En spelling checker was ik even te lui voor, stom stom stom...

Anne Maria schreef op donderdag 20 december 2012, 23:17:


Schei uit joh, is toch geen probleem, was prima leesbaar.

Je wilt niet weten hoe stuntelig mijn Portugees is, ondanks alle lessen....
(ik ga niet voor jou spreken hoor Wil )

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 20 december 2012, 23:39:


Nee... doe maar niet!!!
ik kluts alles door elkaar... Engels als ik bij onze Duitse vrienden ben... (die d'r niks van verstaan!) en dan weet ik het Duitse woord niet dan floept er Portugees uit...

Vorig jaar op oudejaarsavond Engelsen op bezoek die geen Portugees spreken... en geen Duits verstaan... en Duitsers die zowat geen woord Engels verstaan, maar wel Portugees spreken.... tsssss... eh: ik doe het niet nog 'ns!
Zat in 't midden van de kamer....

Inmiddels zitten we allemaal op Portugese les, wat gegeven wordt in 't Engels... door een Portugese lerares, die zeven talen spreekt. Hehe... we komen d'r wel!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Nog even over de gelatinaat, het is niet bewezen idd. Maar hier ook 2 oudere teckels met bewegingsproblemen die opgeknapt zijn.
Ook een klant met een x york, ouder hondje, die volgens de dat aan beide kniebandjes geopereerd moest worden, is helemaal opgeknapt. Zelfs heeft ie lekker op vakantie op het strand gerend in Texel. Klant blij, da minder blij denk ik zo.
Zelf maakte ik kennis met de gelatinaat dootrdat ik een Golden in de trimsalon zag opknappen tussen 2 trimbeurten, heel andere hond. Deze stond dus op de gelatinaat.
Ik ben nog aan het experimenteren met andere hondenklantjes. Meestal mensen die het niet meer zien zitten door de hoge da kosten en dan maar voor een stramme kreupele hond kiezen. Voor deze mensen is dit een zeer goed alternatief.
Tegenwoordig krijgen alle honden artrose lijkt het wel.
Mijn oude merrie loopt ook kreupel (in draf), maar ze heeft de oortjes naar voren, kijkt vrolijk, ze is al een poosje met pensioen. Ik geef haar niets daarvoor. Niet opstallen en als ik weg ben met Goofy, loopt zij heen en weer in de bak. Ook goed.
Anders vind ik het als een beest staat te lijden.
Trouwens, voor de gelatinaat gaf ik mijn 2 oude teckels al jaren glucosamine plus visolie, mee gestopt en overgegaan op de gelatinaat met als resultaat geen opstartproblemen meer bij mijn reu en geen rimadyl meer bij mijn oudste teefje.
Succes met je keuzes, Ingrid

Bedankt voor het prima vertaalde stuk. Wel interessant. Ik geef ook nog niets. Ik heb gewoon niet het gevoel dat ze erg leiden, eigenlijk. (maar kan er dus naast zitten) Heb daarin ook nog niet echt een beslissing genomen.
Maar misschien is de pijnbeleving inderdaad anders.
Hoewel je wel toenemende stress ziet, bij paarden met lichamelijke gebreken. Dat is iets wat ik keer op keer, ook in de omgeving, tegenkom. Maar dat kan samenhangen met de verhoogde kwetsbaarheid voor roofdieren, bij beperkingen(instinctief dus)

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 21 december 2012, 19:19:


In hetzelfde boek wordt ook verwezen naar een onderzoek van F.C.Colpaert in 1980. Ratten worden geinjecteerd met bacterie die tijdelijke arthrose veroorzaakt. Daarna geeft hij ze een keuze tussen vies smakende pijnstiller en zoetsmakend water. De ratten bleken voor de pijnstiller te kiezen.
Mischien interessant om daar wat verder op te zoeken? Geen flauw idee of er mischien een mogelijkheid bestaat de paarden pijnstiller aan te bieden die ze naar eigen inzicht kunnen benutten??
De patienten die leucotomie hadden ondergaan vonden overigens een simpele paracetamol afdoende.


Daar ben ik nu ook over aan het nadenken. Minder frontaalkwab activiteit blijkt een correlatie te hebben met meer angst. Als je als prooidier door een of andere kwaal minder mobiel bent, kan ik me voorstellen dat dat weer stress en mischien ook wel angst oplevert.