Hier ga ik met Egon mee, Dieren geven wel aan als het genoeg is. Die ervaring heb ik ook. Een uitzondering was misschien een zwaar demente hond.
Ik geloof niet dat onze hond ellendig rondstrompelt. Of nee... ik weet zeker dat het niet zo is. Je mag komen kijken. Hij is het werkelijk nog lang niet beu.
Ik ook niet en toch functioneert mijn lijf bij tijd en wijle ook niet zoals het zou moeten.
Ik denk dat zowel mens als dier dat gemakkelijker accepteert, naarmate je ouder wordt. Ik geloof bv dat artrose bij een 20 jarig paard niet dezelfde impact heeft als bij een driejarige, die nog van top tot teen vol energie zit waar hij dan nergens mee naartoe kan.

Wat ik met mijn voorbeeld van de hond duidelijk probeer te maken, is dat bij chronisch pijnstilling gewenning optreed. Dat heeft bij onze hond plaats gevonden.Het haalde niets meer uit.
Ik weet het ook van mijzelf. Mijn paranoia voor geneesmiddelen en mn pijnstillers is ontstaan vanuit een tijd waarin ik er slecht aan toe was, langer dan een jaar aan een stuk. Ik had steeds meer nodig en op den duur was het de vraag wat de meeste problemen opleverde: mijn pijn of de middelen die ik daartegen kreeg.

Ik heb ook al eens gedacht om tijdelijk pijnstiller te geven om te kijken of het gedrag dan verandert. Maar ja... wat als dat gebeurt? Moet ik dan toch vast pijnstillers ertegen aan gooien, wetend dat die op den duur ook niet meer zoveel uithalen (denk ik dan) of dood laten maken, omdat ze blijkbaar pijn hebben?

Ik vind dit overigens wel een interessante discussie en niet eens alleen vanwege de huidige situatie.

Sterker nog... in de natuur weten roofdieren feilloos de prooidieren eruit te pikken die minder snel zijn. Ik heb daar eens een documentaire van gezien. Ze zagen veel wat ik niet zag. Een kleine hapering, iets minder snel reflex en voila... keuze gemaakt.
De prooidieren daarentegen deden alles om gebreken niet te laten merken, tot en met extra rennen en springen.

Zet dan toch aan het denken, als je paarden bekijkt.

Overigens is het altijd moeilijk te zeggen waar je de grens trekt. je weet nooit of je het juiste moment kiest.

Ik kan mij goed voorstellen hoe ellendig het moet zijn het paard zo terug te zien. Ik hoop voor je dat de nieuwe eigenaresse goed inziet wat het probleem is.

Billy loopt letterlijk op ballen. Ijsballen, wel te verstaan.
De andere paarden verzamelen wel wat sneeuw of ijs onder de hoeven, maar het valt er vanzelf vanaf. Geen punt
Maar Billy krijgt echt dikke ijsballen onder 4 hoefjes, waar hij dan op loopt te balanceren. Weghalen werkt slechts zeer kort. Er vormen zich meteen nieuwe ijsballen.

Iemand een idee waarom hij dat uitgerekend krijgt en vooral of ik daar iets tegen kan doen.
Lijkt mij geen pretje voor de pony om zich op die manier voort te bewegen, Nog afgezien van de risico's die het met zich meebrengt,.

(voor de duidelijkheid: hier ligt dus nog behoorlijk sneeuw en het vriest en dat blijft de komende maanden waarschijnlijk wel zo.)

Nee, geen foto
Ja, idd holle hoeven. Hij wordt natuurlijk bekapt.

joop schreef op woensdag 12 december 2012, 10:04:


Gaat niet werken. Die bevriezen meteen en worden spekglad. (voor zover ze niet meteen stuk gaan en als ze al zouden blijven zitten) Heb dat zelf ooit gedaan toen ik een gebroken teen had en geen schoenen aan kon. Geen succes.