kristel schreef op zaterdag, 23 april 2005, 1:55:
(ik)
>> Qua initiatief vind ik het ene paard trouwens heel anders dan de
>> ander. Ik denk dat het ook veel uitmaakt eet niet dat we
>> vakkundig de meeste paarden afgeleerd hebben om te spelen. Veel
>> paarden WILLEN dus ook niet meer spelen (ik heb er eentje
>> rondlopen) en zullen nauwelijks initiatief meer willen tonen
>> tenzij op een terrein waarin ze geleerd hebben dat het mag
>> (racen b.v. of springen). Andere paarden willen niets liever dan
>> spelen (ook daarvan heb ik er nu eentje rondlopen).
(kristel)
> daar zit wel iets in. we hebben bijvoorbeeld een jaarling henst
> die niets liever doet dan uit zichzelf met een bal te spelen, ok
> we hebben de bal wel ooit de weide ingegooid maar het spel komt
> uit zichzelf. anderzijds hebben we een 12 jarige ruin die als je
> hem uit zijn wei haalt, weinig gemotiveerd is om dingen te doen,
> ook al is hij geheel 'opgeleerd'. ik had dan wel eens de idee
> met hem de 7 games te beginnen. maar ben inderdaad gestopt op de gedachte, leer ik hem dan geen nieuw systeem aan waaraan hij
> zich dient aan te passen met dat specifieke door mij gewenste
> antwoord?
*********************
Nou precies, dat bedoel ik eigenlijk.
Ik heb dus inderdaad ook zo'n figuur (ook een ruin) in de wei staan, die iets heeft van "jongens nou moeten jullie wel weten wat jullie willen. Ik ben een net opgevoed paard, ik sta niet te klooien, ik sta niet met m'n hoeven te schrapen, en nu zou dat opeens allemaal anders moeten? Ga nou toch gauw weg". Toen ik met hem - hij was 10 of zo - de 7 games begon, kreeg ik dus ook inderdaad veel verzet. Hij vond er niets aan en hij was het ook echt niet van plan om zomaar daar aan mee te doen.
Wat dat conditioneren en de games betreft: Het hangt er ook een beetje van af HOE je het doet, die games. Je kunt dingen er 100% in conditioneren, b.v. dat wegdraaien van de achterhand, dat kun je er echt als reflex intrainen. Maar in hoeverre dingen een reflex worden, kun je zelf in de gaten houden. Ik wil b.v. echt niet dat als ik Torop bij een hek zet, dat hij dan maar meteen zijwaarts wegwandelt. Die neiging slijt er heel snel in, en voor je't weet heb je een conditionering: HEK = ZIJWAARTS. Ik laat dat niet toe. Ik blijf om communicatie vragen, ook al snappen ze de oefening al lang. Of ik gooi er nieuwe dingen door, zodat hij moet blijven nadenken, en niet op de automatische piloot kan gaan lopen (wat heel snel conditionering uitlokt). Soms zie je dan dat een paard even geirriteerd raakt, juist omdat jij iets doet of vraagt wat hij/zij niet verwacht ("hee, ik moet hier al-tijd zijwaarts, waarom moet ik dan nu opeens weer achteruit?"). Er wordt weleens gemopperd hier en daar
, want Torop hoort tot het slag paard dat vindt bekend = veilig. Hij wil eigenlijk liever niet nadenken dan wel.
Maar als hij't dan kan uitvinden wat ik wel bedoel, en het lukt hem om dat te doen, dan zie je toch wel dat hij dan weer heel tevreden is.
Ik heb me er uiteindelijk maar mee verzoend dat het geen paard geworden is dat hinnikend uit de wei komt zo van "hoera, we gaan wat leuks doen" (ook dat is te conditioneren denk ik maar daar begin ik maar niet aan hahaha). Volgens mij heeft hij het spelen inderdaad teveel afgeleerd (hij's ook al met 2,5 beleerd, dus heeft weinig jeugd gekend dat zal ook wel meespelen). Er zit voor hem weinig belonends in. Zomaar wat spelen probeer ik weleens maar daar raakt hij nog steeds van in de war, hij vraagt zich dan duidelijk af "wat is nu de bedoeling? Wat moet ik DOEN?", Hij voelt zich duidelijk het beste als ik er een (vooral) serieuze taak van maak. Als hij dan complimentjes krijgt , dan zie je wel een tevreden paard, dat wel. Maar helaas dus geen speels paard. Toch hebben we allebei wel voordeel gehad bij het aanleren van die games, niet alleen ik dus. Eerder was hij absoluut niet geneigd om mee te werken. Nu (meestal) wel, en de subtiliteit waarmee hij dingen kan doen past beter bij hem dan dat stille en grote verzet dat hij vroeger liet zien. De communicatie is ook zo verbeterd dat ik hem veel beter dingen duidelijk kan maken. Als hij tegendraads is, kan ik hem nu via lichaamstaal veel beter dingen "uitleggen". En hij kan in zekere zin wat "terugpraten". Dat helpt heel goed om conflicten op te lossen!
Wat die ruin van jou betreft: als dat net zo'n tiep is, tsja, dan heeft hij denk ik het liefst dat je hem in de wei laat bij z'n maatje. Daar zul je dan wel even doorheen moeten, ... en OF je daar helemaal doorheen komt, is maar de vraag denk ik. Het hangt er een beetje van af of er voor hem wat uit te halen is wat het voor hem de moeite waard vindt.
Nou ja, ons veulen maakt dat spelen driedubbel goed
. Bij haar stimuleren we juist het spelen, zodat ze er vooral lol in blijft houden. En ik hoop dus van harte dat zij wat minder serieus opgroeit.
Pff, heel verhaal.
Warboel
