Piet schreef op zaterdag 13 oktober 2012, 22:32:
[knip]
> Dit ga je onregelmatig vragen en hij zal op den duur 2 keer knikken als
> hij 2 schijfjes ziet en één keer voor één schijfje, daar ben ik van
> overtuigd. De rest is een uitbreiding van hetzelfde. Tot paard
> uiteindelijk 3 keer knikt bij drie schijfjes, 2 keer voor 2 schijfjes en
> nog eens 5 keer voor het totaal.....??? Ziehier mijn voorlopige
> sesamstraatoplossing.
OK... zo associeer je een getal met een aantal knikjes. Zou kunnen.
Hoe voorkom je een "Kluge Hans" die niet telt maar goed oplet wanneer het juiste aantal knikskens is bereikt?
Wat ik ook nog niet snap is hoe je het optellen associatief vertaalt. 3 + 2 is iets anders dan 5 schijfjes naast elkaar neerleggen.
Ik zou trouwens in eerste instantie het doel binnen 1-10 houden. Ik ga eens goed naar sesamstraat en aanverwante programma's kijken hoe ze het aanpakken. Is nog leuk ook
Wat mij al een tijdje in mijn hoofd zit is dat ik denk dat leren rekenen, wat toch niet moeilijker dan een abstract concept over 2 schijven is, 'zelfs' door mensen alsmaar weer uitgebreid geleerd moet worden net als netjes op de plee pissen. Jaren doen ze erover, maar we vinden onszelf zoooo intelligent! Paarden kunnen dat laatste véél sneller leren, ook veel sneller dan de meeste honden, en dát kan ik weten want ik ben ermee getrouwd 24/7 weet je nog!?
Maar goed, het rekenen is dus duidelijk niet aangeboren. Ik heb het idee dat dat leren rekenen een totaal ander wereldbeeld schept, een besef van oorzaak en gevolg in hoeveelheden was ooit denk ik een belangrijker 'uitvinding' dan dat wiel. Ik vraag me ernstig af wat er gebeurt als ik andere diersoorten echt ga leren rekenen, waarbij het mij dus niet zou verbazen dat sommige wel/niet dat veel beter/sneller kunnen leren maar het simpelweg nooit 'ontdekt' hebben.
Het heeft natuurlijk niks met paardrijden te maken. En dat ik stapelgek was wist ik allang maar ik doe er niemand kwaad mee, toch? En wie weet, ga ik het wel met muizen of ratten doen omdat dat uiteraard veel efficienter proefneming is en ik geen reden zie hun grijze celletjes te onderschatten. Of misschien moet ik het wel met kauwtjes doen, omdat Lorentz alvast eens vastgesteld heeft dat die op een of andere manier kennis aan elkaar in generaties overgeven (volgens mij doen allerlei andere beesten dat ook al weten wij niet hoe). Maar eerst eens met Els proberen, als ik eenmaal goed voor me zie hoe het moet, want het gaat eerst om een kwalitatieve vaststelling waarbij n=1 genoeg is. En het wordt winter, dan vervelen we ons alvast niet bij ons kacheltje
Warboel
