Piet schreef op woensdag, 13 april 2005, 20:22:
> Ik kan me nl niet onttrekken aan het idee dat
> je in voorgaande bijdragen een droomland voor paarden
> geschetst hebt, of vergis ik me daar nu in.
Met zeg 40 km. per dag zijn we knap rap uit onze vallei waar ons eigen land een oase is omzoomd door bomen. Als we nu niet beregenen echter zou zelfs die ene oogst in mei er dit jaar niet inzitten en het laatste water in de rivier langs ons land zoekt haar weg tussen de keienbedding.
> Dan rijd ik wel van het ene pension
> met weidegelegenheid naar het andere als het niet te heet
> is en in de wei hoef ik mijn paard niet te kluisteren
> ook.
En zo zijn de verreweg de meeste Nederlanders prima af in Nederland. Hier vind je wat, daar laat je wat en het hoe of wat hier of daar is voor iedereen verschillend.
Zoals ik al eerder schreef; het overal zomaar je kamp opslaan is ook hier een illusie.
Voor paardrijden is Andalucía bijna hemel op aarde doch ook hier brengen de seizoenen en de natuur hun grenzen in; dat is een deel van het 'avontuur'. Als alles uitgestippeld vastligt, waarom zou je dan nog gaan? Maar goed, dat is míjn perceptie en daarom woon ik hier en niet meer daar.
Laat ik het zó zeggen; een tocht door de woestijn van Almeria is nog een toekomstplan. Dit jaar éérst de Monte Gibalto te paard beklimmen, dan de Sierra de las Cabras en El Torcal over, misschien via de Sierra de Loja, Alhama en Santa Fé naar Granade maar zéker over de pas tussen de Sierra San Jorge en - San José door richting Costa.
Warboel
