cindybijl schreef op maandag 20 augustus 2012, 17:23:
> bedankt voor je reactie wil!
Graag gedaan.
>
> Het is erg lastig om t met een kriebel te doen, paard is erg bang (jong)
> en op zn hoede..
>
> dus om ook de aanraking te kunnen clickeren moet er toch iets zijn?
Ja, zoals Piet al schrijft... bekijk die DVD eens, denk dat er veel leerzaam materiaal op staat.
Het is altijd moeilijk om precies te beschrijven wat je moet doen in bepaalde situaties.
Ik zie het paard niet, ik zie jou niet. Goed clickeren is vooral een kwestie van goed timen.,
Die angst zul je eerst wat aan moeten doen, anders kom je geen steek verder.
Probeer eerst het vertrouwen eens wat meer te winnen, dat zal voor nu je hoofddoel moeten wezen.
Er was hier laatst ook een heel angstig paard, losgebroken bij iemand in de 'achtertuin'. Die persoon kreeg het hele paard nooit meer te pakken.
Paard was gedumpt door een stelltje Roma's (zigeuners) en er was weinig over bekend.... Z'n maatje stond nog wel aan 'n halster vast en dat was geluk, want daar bleef dit dier bij in de buurt.
Rechtstreeks op zo'n dier aflopen en grijpen naar 'n halster werkt absoluut niet!
Wat ik gedaan heb is het dier een soort zijdelings benaderd, vooral niet aankijken!
Voetje voor voetje naderbij komen, en soms ben ik zelfs mee aan het 'grazen...
Jaja... Ik maak me ook klein en heel m'n houding zegt op dat moment: voor mij hoef je niet bang te zijn, ik lust grasjes, net als jij.
Op die manier kun je steeds dichterbij komen. Voel je dat het paard de neiging heeft om weg te lopen ben JIJ te snel gegaan. Stapje terugnemen en weer overnieuw proberen. Net zo lang tot het dier blijft staan en jou laat naderen.
Of: nog beter, het dier komt naar jou toe! Dit paard kreeg ik vrij snel te pakken trouwens.
Ik vermoed dat jouw paard helemaal geen voedsel gewend is?? En daarom geen reactie geeft op de voerbeloning? Zou dat kunnen?
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Warboel
