Spirithorses schreef op maandag 23 januari 2012, 11:21:
> Huh? Je licht maken met stoppen of je knieën samendrukken?
> Dat zijn allemaal impulsen voor een paard om juist door te lopen want je
> blijft voorwaarts impuls geven.
Vond ik ook al
> Stoppen is het laten wegvallen van alle energie dus alles juist los.
> 'Ho' of 'whow' erbij zeggen, belonen en zonodig snoepie geven. Na 10 keer
> heeft het paard dat echt wel door. Daarna vanuit draf en als dat goed gaat
> ook vanuit galop.
Ik vind je uitleg hier onnauwkeurig en daarom onbruikbaar. Het maakt nogal uit of je eerst een snoepje geeft en dan HO zegt, of andersom, en hoeveel tijd daar tussen zit. Om nog te zwijgen over de mogelijkheden qua tussenliggende al dan niet reacties van je paard.
Wil je ook een rotschop als lesjuf of probeer je het nog een keer maar dan goed?
De onnauwkeurigheden zijn precies de hoofdoorzaak van de meeste miscommunicaties.
> Bij 'lichter maken' adem je vaak in en inademen is voorwaartsheid,
> uitademen (door je lijf naar beneden, je tenen, naar de grond toe)
> 'zwaarte' dus stop. Probeer 'lichter maken'maar eens uit op je burostoel,
> grote kans dat je juist inademt en da's nét wat ik niet zou willen bij het
> stoppen.
Ik snap niets van lichter/zwaarder zonder dat ik wat bij eet of juist niet. Een kilo veren is nu eenmaal ook altijd even zwaar als een kilo lood.
> Maar het gaat voornamelijk weer om de consequentie van het toepassen
> ervan. Daar schort het meestal aan bij paarden die maar blijven
> doorkachelen. Of het is nog niet solide getraind voordat ze naar draf of
> galop gaan.
Eens.
> In feite maakt het niet eens uit wat je doet; zelfs of je je nou licht,
> scheef maakt, benen in je nek legt , dat paard zal stoppen als jij er jouw
> stop-teken van maakt en dát beloont.
Ook mee eens. Een cue is een cue is een cue.
Maar de volgorde waarmee je dingen doet/aanleert is allesbepalend voor de vorming van associaties. Als je daar iets in verhaspeld wordt de kans dat je niet je gewenste resultaat krijgt snel groter.
Warboel
