Gisteren hebben we een wandeling gemaakt met Liltje en Kim. Liltje zat wat nors te kijken toen ik haar halster aandeed. Ze heeft zoveel haar overal dat ik dacht dat er gewoon wat haar klem zat. Overal gecontroleerd en op pad gegaan. Weer thuis aangekomen gooide Liltje haar hoofd met een ruk de lucht in toen ik het halster afdeed. Bleek dat het onder het halster aan de zijkant van haar mond, op de bovenlip wat dik was. Dit werd steeds erger, er werden twee dikke bobbels zichtbaar die schijnbaar verschrikkelijk pijnlijk waren. De zwelling werd binnen een uur 5 cm bij 10 cm en ongeveer 1 cm dik. Toen Liltje haar hoofd liet hangen en begon te zweten heb ik toch maar even de dierenarts geroepen.
Het was een hele toer om in de buurt van Liltje haar lip te komen. Liltje vertrouwde het niet dat een vreemd persoon aan haar lip wilde komen, ze kon geen halster om hebben, dus met “rustig” geprobeerd haar hoofd naar beneden te krijgen en haar te laten stil staan. Dit lukte aardig goed, de dierenarts was ook erg geduldig (een vervangster, mijn eigen dierenarts was vrij) en Liltje liet ten slotte snuivend en kreunend haar mond inspecteren, terwijl ze haar hoofd tegen mij aanlegde. De dierenarts verwachtte eigenlijk een accuut ontstoken tand, maar in haar mond bleek gelukkig niets aan de hand. De twee bobbels leken een insectenbeet te zijn, wellicht een wesp die zich in het hooi verstopt had. Liltje had duidelijk veel pijn en zweette zich een ongeluk.
Ik kreeg het advies de komende dagen niet te rijden, eigenlijk kreeg ik het advies helemaal niet meer te rijden of rigoreus iets aan haar gebit te laten doen. Haar gebit was namelijk niet geschikt voor een bit. Toen ik vertelde dat ik sowieso zonder bit rijd en dat Liltje haar gebit regelmatig door haar collega behandeld wordt, keek ze daar wel even van op. Dat kwam ze nauwelijks tegen, dat mensen zonder bit rijden. Dan kon Liltje haar gebit natuurlijk zo blijven!
Verder kreeg ik het advies de plek in te smeren met kwark. Eerst een vreselijk irritante Kim achter een draadje gezet die er van overtuigd was dat Liltje iets heerlijks kreeg en zij niet. Even laten snuffelen en Kim ging met een vies gezicht in de verste uithoek van de bak staan.
Liltje vond de kwark ook gruwelijk en trok met haar oren plat haar neusgaten op.
Vanmorgen was de zwelling iets terug gegaan, ik mocht er nu even mijn hand opleggen.
Toen ik een tijdje geleden een flinke arm vol hooi in het hooinet wilde proppen, ben ik twee keer in mijn arm gestoken. Dit was wel een wesp, ik zag hem nog net onder een plank wegkruipen.
Het lijkt er sterk op dat Liltje nu het slachtoffer was.
Monique
Warboel
