Mijn Andalusier krijgt ook best lang haar, maar het blijft dun, weinig haar per cm2. Ook hij rilt, dus er gaat een deken op. Mijn andere paard dat in de Pyreneeën is opgegroeid heeft een dikkere en langere vacht; hij heeft nog nooit gerild in de 15 jaar dat hij bij me woont.

Karen Petterson schreef op donderdag 5 januari 2012, 15:40:


Nou zeg, waarom dacht je dat de mensen hier spartaans waren?

Knip


Heb hier een Connemara lopen met maar erg dunne wintervacht. Heeft het nooit koud en staat ook nooit in de schuilstal. Met zeiknatte vacht stond hij dinsdag ochtend vrolijk in de storm (en het was me hier een storm! 2 bomen over hun hek gevallen ).
Ik verbaas me wel over zijn vacht, het Connemara gebied is nogal guur en onherbergzaam, waarom dan zo'n dun vachtje?
Hij heeft trouwens ook een stalverleden. Dus denk dat het gewoonte dier principe niet echt opgaat, zo te lezen nogal verschillend en lijkt mij waarschijnlijk vaak toeval.

Nog een kleine van onduidelijke komaf (iets van New Forest waarschijnlijk) lopen, die heb nu een geinig baardje en veel meer vacht dan Paddy. Zoekt ook niet uit zichzelf de schuilstal op, maar staat er wel in als ik er in sta, want hij staat nou eenmaal overal waar ik sta

Hun veld is trouwens niet modderig, denk dat dat wel uitmaakt in stalgebruik.

Kan toch niet laten te zeggen: Ik zou zelf eerst naar de voeding kijken alvorens voor een deken te kiezen. Als onbeperkt hooi niet haalbaar is wegens kosten of ontplof gevaar, kan het prima afgewisseld worden met stro en boomtakken (als het gebit dat toelaat uiteraard). En sloooowfeeders, the way to go!
Als dat allemaal niet baat kan er altijd nog een deken op.

vanmiddag het meest bizarre weer voor een half uurtje waarin ik niet met mn gezicht in de wind kon staan zo ging het tekeer wbt stortregen/hagel (?) en storm.
De paarden hadden de keuze om zonder voer te schuilen in de schuiltent of eten buiten in het bizarre weer, dat laatste verkozen ze!
heel relaxed, smullend en met de kontjes in de wind stonden ze me aan te kijken wat ik me aanstelde.
Is overigens een 100% arabier en een 75% arabier/25% welsh

cindybijl schreef op donderdag 5 januari 2012, 20:51:

Heel herkenbaar, zelf sta je af te zien en de paarden staan lekker ontspannen met wel goede winterkleding aan te kijken waarom je toch zo'n haast hebt

Christel Provaas schreef op donderdag 5 januari 2012, 19:52:


Ik had er aan toe moeten voegen dat mijn paard in natuurgebied is opgegroeid, kon echt niet in een stalletje gaan staan. Ik geloof zeker dat dat bepalend is geweest voor de rest van haar leven. Misschien is zelfs de manier waarop ze hun eerste winter doorbrengen bepalend. Dat baseer ik nergens op trouwens.

Ik geloof het niet dat het rasafhankelijk is, of warmbloed/koudbloed. Paardafhankelijk denk ik eerder, maar vooral eigenaarafhankelijk.

Groet, Dani

Dani62 schreef op vrijdag 6 januari 2012, 8:31:

Helemaal mee eens. Vat het mooi samen.

Dani62 schreef op vrijdag 6 januari 2012, 8:31:

De hoeveelheid haren per cm2 lijkt me niet zo erg eigenaarafhankelijk.

Wat je daarboven zegt, klinkt wél logisch. Ik kan me voorstellen dat de vacht van een paard (dus hoeveelheid haren per cm2) mede wordt bepaald door wat-ie te verduren krijgt tijdens de eerste winter. En dan maakt het nogal uit of dat een spaanse winter met minimaal 15 graden is, of een gure winter in de bergen.

Merel Stoffers schreef op donderdag 5 januari 2012, 16:28:


Ik herken dit dan weer niet. Andalusiër hier heeft niets extra's nodig, niet rillerig, geen tekenen van "koud hebben" en is hier toch echt niet geboren. De anderen (new forest / fries) hebben ook nergens last van.

Christel Provaas schreef op vrijdag 6 januari 2012, 10:35:

Ik denk niet dat de hoeveelheid haren per cm2 het enige van belang is. Juist het paard met de minste hoeveelheid haren hier blijft altijd het langste nat (omdat z'n haren aan de lucht moeten drogen en niet door z'n eigen lichaamswarmte). Hij staat van allen hier het minste de nattigheid van z'n rug te verdampen door z'n eigen warmte. Hij heeft het ook nooit koud. Hij pompt waarschijnlijk gewoon minder bloed langs z'n vacht dan de andere paarden als het kouder wordt. Warmhoudtechniek nr. 2...? Daarom zeg ik, de hoeveelheid haren alleen zijn niet de absolute graadmeter.
Nu we in de zomer hier geen temperaturen boven de 14 graden hebben gehad en het flink gewaaid heeft (ijskoude vanuit het noorden) heeft dit paard de dikste vacht die ik ooit op 'm gezien heb, maar het stelt altijd nog niet veel voor (er zit wat meer haar aan de bovenkant van z'n benen en in z'n kruis). En toch stond hij niet te rillen, in de ijsregen op de berg, vol in de wind. De nieuweling wel, het is zijn 1e keer permanent buiten (en deze heeft wel een dichtere vacht).

Karen Petterson schreef op donderdag 5 januari 2012, 15:40:




Dit is jouw perceptie dan...

Christel Provaas schreef op vrijdag 6 januari 2012, 10:35:


Mmmmm ik heb bijna 13 jaar 'n engels volbloed gehad. Hij heeft tot zijn 4de gekoerst eerst in engeland toen hij niet genoeg presteerde kwam hij naar nederland. Gelukkig presteerde hij hier ook niet op de koers
Ik kreeg hem met 4en half jaar in november, half geschoren. Dus zijn eerste winter bij mij met 'n deken en 'n dun velletje wat hij had. De eerste jaren 's nachts nog op stal sorry ik was toen niet wijzer. Zijn laatste 6 jaar bij mij 24\7 buiten met schuilstal.
Hij was in de winter net 'n dikke beer qua vacht en leek meer op 'n pony als engels volbloed. Na zijn eerste winter nooit meer 'n deken opgehad en nooit zien rillen. Jammer genoeg moest ik hem op zijn 17en half in laten slapen. We hebben veel lief en leed gedeeld maar op 'n gegeven moment had hij alleen nog maar pijn en moet je 'n wijze maar verdrietige keuze maken.

Dani62 schreef op donderdag 5 januari 2012, 18:48:


Mijn volbloed Arabier moest er wel aan wennen, aan 's winters buiten blijven. Haar wintervacht was niet direct het eerste jaar al geweldig.
Maar na een paar jaar was ze een teddybeer 's winters. Wel dunnere haren dan de andere paarden, maar dicht ingeplant en lang.
Daar kwam ze zonder problemen de winter mee door.

Tot haar gebit slecht werd, toen moest er een regendeken op, zoals ik al eerder vertelde.

Karen Petterson schreef op donderdag 5 januari 2012, 15:40:





Ik heb warmbloeden (kwpn-ers).
Beide maken een enorm dikke en lange vacht aan.
Ze zoeken de stal op wanneer het uren en uren achtereen flink doorregent, en in de zomer in de dazenperiode wanneer het snikheet en windstil is.
Wanneer ze in de paddock lopen (waar ook de stal is), zijn ze eerder geneigd om binnen te gaan staan.
Mijn oudste heeft een stal- en dekenverleden en maakte de eerste winter nog niet zo'n erg dikke vacht aan. Maar de vacht werd ieder jaar dikker en langer en inmiddels heeft ze net zo'n enorme vacht als de jongste, die van geboorte af aan altijd buiten gelopen heeft.
De jongste heb ik nog nooit zien rillen (ze wordt dit jaar 6). De oudste wel, maar dat was altijd vanwege een tekort aan hooi of gras (ik had ze toen nog niet bij huis). Zij kreeg dan ook dikwijls een regendeken op, terwijl ik ondertussen de stalhouder steeds weer duidelijk probeerde te maken dat er meer hooi gevoerd moest worden of (in de zomer) dat ze eerder verweid moesten worden.
Beide paarden vinden het even prettig om binnen te gaan staan. Het is dus niet zo dat de jongste - die geen stalopsluiting kent - liever niet binnen staat, zoals hier eerder geopperd werd. Wel is het zo dat de stal open moet blijven, zodat ze vrije keus hebben. Ik heb de stal een keer nog geen uur met een lint moeten afsluiten vanwege bezoek van de loonwerker, en de jongste werd behoorlijk panisch en deed continue pogingen om door het lint te breken tot zelfs de stal af te breken. Dus dat doen we maar niet weer .

Mijn engelse volbloed heeft zo op het oog niet veel wintervacht maar heb haar nog nooit zien rillen. Vorig jaar liep ze zelfs met een laag bevroren ijs en sneeuw op haar rug, zo goed isoleerde haar vacht dus haar lichaams warmte. Wel heeft ze het kwaad gehad met die meer dan strakke ijswind bij 10 en meer graden onder nul die recht op de opening van de schuilstal stond (oost) Dan stond ze met haar gat tegen de achterkant van de stal geplakt, zoveel mogelijk uit de wind en kwam daar niet meer vandaan.
Wel zal ze zonder twijfel haar stal opzoeken als het weer haar niet aanstaat.

Mijn VB arabier heeft een enorme wollige wintervacht en is echt een beertje. Nergens last van. Heb haar wel maar sinds sepetember dit jaar en we hebben samen nog niet veel meegemaakt dus

Elk paard heeft recht op een staart

Ik heb een warmbloedpaard en die ziet eruit als een shetlander qua vacht. Heeft het volgens mij nooit koud. Twee Quarter jaarlingen hebben het ook niet koud, lekker teddy vachtje. Vorig jaar, met sneeuw en ijs, ook geen problemen gehad.
Ze staan met het natte weer wel veel in de schuilstal, ook omdat de kleintjes nog wel graag liggen en dat de enige droge plek is. Verder is het hier erg modderig, en daar staan ze niet graag in. Dus op de terrassen of in de stal. 's Zomers schuilen ze er voor de warmte en de vliegen en doen er soms een middagdutje.