Spirithorses schreef op zondag 1 januari 2012, 21:59:


Negeren, maar ze mag wel naast me komen zitten (ze mag op de bank ).
Ik doe gewoon m'n dagelijkse dingen.
Tegen de avond kwamen m'n 2 kleinkids dus afleiding genoeg ook voor Mika.
Vanaf begin december al 'n homeopatisch middel gegeven, maar dat helpt (hielp) nada.
Ben tussen de middag helemaal naar het natuurgebied gefietst met haar,omdat ik dacht daar hoor je niks, oké het was 'n stuk minder maar je hoorde de knallen nog wel.
Stukjes in het gras gelopen, heel af en toe snuffelde ze even dan dacht ik oké nu ga je plassen maar nee hoor 'n knalletje kop omhoog en weer nerveus verder lopen .
Nu is Mika 'n hondje dat maar 'n hele kleine prikkel nodig heeft om afgeleid te zijn, ik kan haar aandacht niet lang vasthouden. Dus afleiden en leuke dingen doen tijdens die knallen onmogelijk. Maar misschien doe ik het wel verkeerd.

Ja haha Jelle trekt zich inderdaad niks aan van al dat geknal, ook tijdens onze wandeling of rit en er jagers aan het schieten waren keek die niet op of om, Cool paard

Spirithorses schreef op zondag 1 januari 2012, 22:16:


Dat dacht ik wel

angelique hage schreef op maandag 2 januari 2012, 0:45:


Ik heb met Mika vanaf september vaak de vuurwerk cd aangezet, vergat ik nog in mijn vorig verhaal te vertellen.
Na 'n paar keer (zachtjes begonnen) at ze gewoon haar brokjes en kon ik de cd best hard zetten, boeide haar niet meer ze keek zelfs niet meer op.
Maar schijnbaar zodra het buiten knalt klinkt dat toch anders, want ook bij het vuurwerk op de tv kijkt ze misschien even op en slaapt verder.
Moeilijk hoor, ben jaloers op de honden die zich er helemaal niks van aantrekken

rini schreef :

Egon, Piet, Karin en Letje komen met goede tips. Maar wat ik er tevens aan wil toevoegen; het gaat ook om de energie waarmee je 'erin' staat. Dat is wat zo'n dier leest, en dat gaat verder dan lichaamstaal alleen.
Ik heb het gisteren nog met mijn jonge merrie Alegría lopen uitproberen tijdens het overbrengen:

Met een 'blanco mind' (van mij dus) stapt ze zó de plassen door, gaat ze voorop etc.
Op een gegeven moment ben ik me gaan voorstellen dat er ergens een veld-spook zat en zij ging gelijk op de rem, onzeker lopen en snorken he. Ik heb er geen woord erover gesproken. Het viel gewoonweg op en we hebben er daarna hardop om lopen lachen hoe je dus je paard kunt beïnvloeden.

Zelfde met de dierenarts; sommige pensionners maken zich al druk voordat hij er überhaupt is (en dan heb ik het over iets simpels als een inenting). Resultaat: een onhandelbaar paard dat zich niet laat enten. Wij erbij, blanco, hop, prik gaat erin.

Nog een over energie-overdracht: gisteravond was er een programma op TV, iets met operaties, waarbij Jack zat te gruwelen op de bank en hij uitte zich door zo'n krampachtige gadverdarrie-achtige geluiden te maken. Onze hond ging hélemaal in de pia-modus, kroop naar hem toe, janken, onderdanig, alsof er godweetwat aan de hand was.

Als je zo'n angstige hond bij je op de bank roept, het gedrag aandacht geeft ; 'is niks, kom maar hier, ik aai je wel' beloon je dit gedrag onbewust. De een is daar natuurlijk gevoeliger voor dan de ander.

Spirithorses schreef op maandag 2 januari 2012, 15:26:


Dat denk je maar. Denk ook weer eens aan Kluge Hans.

Maar we hebben het over de vuurwerkfobie waar zovelen last van hebben. Dat staat autonoom. Natuurlijk heb je gelijk dat wanneer je zelf schrikt van zo'n pestknal, je gedrag bekrachtigt.
Wat mijn in gedachten nu bezig houdt is waarom zo ontzettend veel dieren zomaar helemaal vanuit zichzelf panisch bang zijn, maar mijn ponies en geit geen van allen. Ik heb ook nooit een hond gehad die bang was. Maar dat kan wel stom toeval zijn want ook allerlei wilde dieren waar niemand zich mee bezig houdt hebben hun feest van het jaar - NOT!

Onze hond bleek in totale paniek te raken van vuurwerk toen wij hem eens meenamen naar het lokale 14 juli geknal. Sloeg nergens op, maar wij hebben hem nooit meer aan vuurwerk durven blootstellen.

e m kraak schreef op maandag 2 januari 2012, 17:28:


Ik heb tot nog toe 1 hond gehad die behoorlijk bang was van vuurwerk en 1 die ik om 12 uur gewoon mee naar buiten kon nemen, die was tevree als ze bij me mocht zijn.
De Bernard die ik nu heb, wordt er niet eens wakker van, terwijl de poes tegen de muur op vliegt. Dat gaat iets beter als ik alle ramen blindeer en ze alleen het geknal kan horen, dan gaat ze onder de tafel bang zitten wezen.
De paarden werden duidelijk rustiger toen ik bij ze ging staan.
En er kwamen diverse vogels in paniek uit het bosje bij ons tegenover ons huis vliegen. Ik hoop dan altijd maar dat die weer een veilig plekje vinden.

En ook van vroeger bij mijn ouders thuis, herinner ik me verschillende reacties van honden. We hebben er één gehad die de rotjes probeerde op te vangen, terwijl een ander in volkomen paniek probeerde een gat onder de boekenkast in de woonkamer te graven.

Zelfde mensen, verschillende dieren en dus toch verschillende reacties.
Nu hebben en hadden we wel altijd "tweedehands" honden, meestal uit het asiel, dus je kent het verleden niet.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ilona Kooistra schreef op maandag 2 januari 2012, 13:54:


Zoals ik zei: so sorry....
Ben die anderhalf uur per jaar niet voor rede vatbaar.
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

e m kraak schreef :

Díe energie bedoel ik dus niet.

Piet schreef op maandag 2 januari 2012, 7:28:


Wat ik toen deed was het volgende:
Eerst een leuk spelletje: breng het balletje en als je hem voor m'n voeten legt krijg je een snoepie (stukje pensstaaf, ie íe dól op). Meest basale hondenspelletje wat er is en dat had hij ook zó door. En hij vond het prachtig! Ik had zijn volle aandacht en hij had zó nog úren door kunnen gaan.
Toen trapte een van mijn kinderen op zo'n kikkererwt (die leg je gewoon op de grond en als je er dan gewicht op zet krijg je een mini-knalletje). Ik schreef 10 m, maar ik bedoel op een afstand dat je het nog nét hoort. Toch spoot hij weg, met z'n staart tussen de benen!
Guus is onze 3e hollandse herder en de vorige 2 hebben nooit zo moeilijk gedaan over vuurwerk en onweer. We bevestigen zijn gedrag zeker niet, sterker nog, we negeren hem en laten dat tussen onze benen kruipen ook niet toe.
Misschien moet ik die "overkill"-strategie maar eens proberen......

angelique hage schreef op maandag 2 januari 2012, 22:16:


Als ik jou was zou ik een goede gedragstherapeut inschakelen. Dit soort dingen kun je beter niet alleen oplossen. Als je het verkeerd doet maak je het alleen maar nog erger.

En ik blijf er bij, de prikkel was te groot en de beloning te klein. Dus de prikkel verkleinen en niet een stukje pensstaafje geven, maar een hele zak pensstaafjes voor zijn neus op de grond omkeren.

Groetjes Karin

Piet schreef :

Piet Carbid
Het knallen laten wil-ie niet....

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:

Spirithorses schreef op maandag 2 januari 2012, 15:26

Ik riep haar niet op de bank Pien, ze heeft altijd haar eigen plekje en dekentje in 'n hoekje van de bank.
Alleen nu kwam ze af en toe tegen me aanzitten, als ik aan het lezen of tv aan het kijken was. Ik zei dan wel bv hoi Mika en las of keek verder.
Ofschoon ik voor mijn gevoel zo normaal mogelijk deed omdat ik weet dat je met aai beloning het gedrag beloont, kan het best zijn dat ik onbewust toch 'n ander gevoel uitstraal wat zij dan leest. Moeilijk hoor .

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:


De rest van het hele jaar maakt ik et goed,
dan ben ik o zo zoet
Maar volgend jaar dat zul je zien
knal ik in de buurt van Pien

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren