Sandra van Bommel schreef op dinsdag 27 december 2011, 9:53:
> In geval van mijn hond, vind ik pijnstiller wel weer een goede optie,
> omdat hij dan fit en vrolijk is. Maar dan denk ik dus aan de mensen wiens
> paarden het wel goed op medicatie doen, maar die het gebruik van medicatie
> voor altijd van de hand wijzen als zijnde niet humaan.
toch vreemd, zouden die mensen dan zelf ook nooit een pijnstiller gebruiken?
> En dat vraag ik mij
> af.
>
> Maar het is een moeilijke kwestie, denk ik. Paarden laten vaak weinig zien
> en inderdaad... ze hebben bv hun benen doorlopend nodig/liggen weinig.
> Toch... als ik erover nadenk... zou ik bij mijn paarden, als ik bij dat
> station aankom, kijken of pijnstiller hetzelfde effect heeft als bij de
> hond.
> Blijft natuurlijk de angst voor de bijwerkingen. Heb ik nu ook wel een
> beetje.
onterecht. Zolang het goed gaat gaat het goed en als het fout gaat kan je heroverwegen wat je dan gaat doen.
> Ik denk dat het dan einde verhaal is.
dat is dan op dat moment OK, maar op dit moment niet aan de orde.
> Mbt de dame met het paard met longproblemen. Ik kan haar gedachtengang
> niet volgen. Drieduizend euro vragen voor een onverkoopbaar paard?
> Hoewel... het is natuurlijk zo dat als ze het paard goedkoop of voor niets
> doet, de kans idd groot is dat iemand er een koopje in ziet en het dier
> doorverkoopt. Zulke dingen gebeuren.
> Maar in haar geval lijkt het mij dan verstandiger om te zeggen dat ze het
> paard gewoon niet verkoopt; hooguit ter verzorging bij iemand neerzet die
> het aandurft/wil. Het paard blijft dan in haar eigendom en kan niet worden
> doorverkocht, maar de verzorging en onkosten liggen bij een ander.
> Ik moet er wel bij zeggen dat de vraag naar gezelschapspaarden die niet
> meer kunnen worden ingezet voor werk minimaal is en het aanbod zeer hoog.
zeg maar nihil op dit moment. Maar ook dat speelt eigenlijk geen rol, de dame in kwestie is zelf verantwoordelijk voor de toekomst van haar paard. Dus ook voor de kosten.
Warboel
