Ik ben ook fan van de Eddy Modde-manier.

Mijn onlaadbare paard, laadt namelijk op deze manier.
Het vroeg wel wat training vooraleer ik de timing helemaal goed had en bij paardlief het lichtje ging branden. Maar ze loopt er dus wél helemaal in terwijl ik gewoon naast de trailer blijf staan.
2 voorvoeten op de plank had ze vrij snel door en doet ze bijna automatisch.
Het punt wat het langste geduurd heeft, was 2 voeten op de trailer. Ze plaatste namelijk wel steeds 1 voet voorbij de scharnieren, maar nooit 2 tesamen. (Ging ze afwisselen )
Eens ze 2 voeten binnen had, was de rest van het paard minder moeilijk.
Stang erachter heb ik niet meer kunnen oefenen (bij gebrek aan trailer en paard die lang weg geweest is.) En dat zal nog wel wat voeten in de aarde hebben. Maar tot het punt dat ze er helemaal in stond, leek het mij wel redelijk bevestigt.

Wat ik oa. merkte bij mijn paard was dat er altijd een punt kwam waarop het opeens weer slechter ging. Dan ging het bijvoorbeeld steeds goed van 2 voeten op de plank en daarna 1 voet binnen, 2 de voet ook binnen. Op dat punt vroeg ik het paard bijvoorbeeld weer achterwaarts met de intentie haar er opnieuw op te laten lopen. Maar opeens wilde ze bijvoorbeeld maar met 1 voet meer op de plank. Terwijl ze tervoren al 10 keer zonder moeite direct 2 voeten op de plank plaatste.
En dat vond ik het moeilijkste. Wanneer vraag je door of wanneer ga je net beter weer 5 stappen terug?
Bij die staak-momenten leek het bij mijn paard het meeste effect te hebben om weer helemaal opnieuw te beginnen. Helemaal weg van de trailer haar in beweging zetten en zo weer van voor af aan beginnen. En dan stoppen op het moment dat ze even ver staat als het punt net voor ze ging staken. (Dus niet de fout maken het dan nog een 2de keer te vragen.)
En dan waren er weer andere momenten waarbij het net beter leek om wel de druk erop te houden. Vooral als ze eeuwenlang bleef hangen op 1 punt. Voetje naar voor, voetje weer naar achter, zelfde voetje weer naar voor en weer terug, en dan eens wisselen van voetje etc... en dat dan 10-tallen keren. Als ik dan even er een punt van maakte dat er 2 stapjes vooruit gezet werden, ging het daarna opeens ook weer sneller.
En op andere momenten mocht ik er juist weer helemaal niet aankomen met de stick, want dan ging ze vol in de achteruit.
Ik moest ook heel erg opletten dat ik haar weer achteruit vroeg voordat ze zelf achterwaarts ging. Want als ik wat overmoedig werd en haar te lang liet wachten, ging ze zelf achteruit. En 9 van de 10 keer ging ze daarna ook staken als ik haar weer voorwaarts vroeg. (Daarom ook dat ik nog niet met de stang durfde oefenen. Ze bleef al wel minutenlang staan. Maar ik durfde het niet riskeren dat ze uit zichzelf achterwaarts zou gaan met een stang erachter. Terwijl bij haar net het grootste probleem is dat ze er achterwaarts in paniek uit vliegt.)
En haar stoppen in het achterwaarts gaan, halverwege op de plank en dan weer vooruit vragen was ook een goede. En dat heeft ook behoorlijk wat tijd gevraagd voor dat dat wilde lukken.

Ik kreeg haar er trouwens ook wel in als ik haar voorging en haar met voer voor elke stap beloonde. Maar bij die techniek bleef ze toch steeds in paniek achterwaarts eruit vliegen. Ze leek ook nooit 100% ok met de situatie. En bleef nooit langer dan enkele minuten staan. En ik zat hiermee een beetje vast op dat punt.
Met die Parelli-methode kreeg ik het blijven staan op de trailer veel beter bevestigt. En het biedt in mijn ogen ook betere mogelijkheden om te oefenen om de stang erachter te krijgen. Omdat je zelf buiten blijft staan.

Merel Stoffers schreef op maandag 28 november 2011, 0:01:


En het linken ook.
Forum-berichten blijven bij mij altijd onder 'index' staan in mijn balk bovenaan. Wat het erg lastig maakt om naar topics hier te verwijzen op andere sites.

Spirithorses schreef op maandag 28 november 2011, 11:42:


Even kort, want ik moet eigenlijk weg. (Lees straks wel weer bij)
Maar ik ben het niet eens dat dit "zoveel" druk zou zijn.
Of je nou het paard vooruit vraagt mbv het halster of dmv die stick, blijft toch gelijk?
Bij een paard dat al gestresseerd is, kan je sowieso niet veel druk gebruiken. (Met momenten is dan wijzen met de stick al te veel) Het paard moet wel zo relax mogelijk blijven, dus de gebruikte druk is echt heel laag.
Als ik paard tussendoor liet bewegen naast de trailer is dat vaak ook in stap of een sloom drafje, een half cirkeltje tot de voorkant van de trailer en weer terug tot voor de plank.
En als ze al sneller ging lopen, deed ze dat zelf omdat ze opeens een reden had om te gaan stressen. Maar op zo'n momenten haal je het paard toch juist weg bij de trailer ipv hem erop te zetten?

Gek trouwens die verschillende ervaringen.
Want ik krijg mijn paard echt niet geladen door haar voor te gaan. Ze volgt mij dan wel erin maar elke beweging of elk geluid is reden om er weer uit te crossen.
Bij een jong onervaren paard zou ik er inderdaad zelf ook niet teveel gedoe rond maken en gewoon met het paard erin lopen.
Maar om nou te stellen (zoals Letje) dat die Parelli methode niet werkt tout court, vind ik niet terecht.
Want tot nu toe is het het enige wat bijvoorbeeld werkt voor mijn paard.

joop schreef op maandag 28 november 2011, 12:54:


Methode maakt mij zelf weinig uit, zolang het doel maar bereikt wordt.
Ik heb met dat trailerladen al zoveel geprobeerd.
Oa. ook zo'n 20 trainingsuren aan trainen met voedselbeloning gespendeerd vooraleer toch maar de Parelli-methode te gebruiken. (Ik heb dat geloof ik, ook ooit geïllustreerd met filmpjes)

En er waren toch echt een aantal dingen waar ik tegenop bleef lopen met voor het paard te staan en met voedsel te belonen.
Mijn paard kent overgings geen bridge. Dus ik had gewoon wat graan in een zakje en als beloning kreeg ze dan telkens enkele korreltjes. Maar ik geloof dat ik met mijn timing wel redelijk correct zat.
Het grootste probleem was eigenlijk dat er altijd een moment was dat ze stopte met voer aan te nemen. Met name als de mentale stress te groot wordt, en dat is doorgaans net die moment dat het probleem vormt. Namelijk dat mijn paard eens ze er helemaal op staat, ineens in paniek schiet en er achterwaarts af loopt. En in dat achterwaarts gaan is ze niet te stoppen. En van de moment dat ze besluit eruit te willen tot ze er helemaal uit is, neemt ze dus niets meer aan qua voer en reageert ze heel negatief op druk op het halster. (Gooit haar hoofd omhoog en heeft daarbij ook schrik om haar hoofd te stoten.)
En daarnaast merkt ik ook dat je heel makkelijk verkeerde dingen erin traint, die niks te maken hebben met het trailerladen an sich. Zo beloonde ik haar bijvoorbeeld telkens als vanaf de loopplank 1 voet in de trailer zette. Maar ze haalt die voet ook telkens weer weg.
Maar na verloop van tijd, dacht zij schijnbaar dat ze beloond werd voor het voorwaarts schrapen/stampen van die voet op de trailervloer. Ze linkte die beloning dus niet aan haar locatie. En ze bleef dat 'truukje' dan ook eindeloos herhalen (ook al beloonde ik het niet meer) en werd dan gefrustreerd omdat dat schijnbaar het verkeerde antwoord was. En zo waren er nog dingen.
En derde punt was dat ik voor haar stond en zodra ik beweeg, of het touw per ongeluk even wiebelt, dit aanleiding is voor haar om achteruit te gaan. Ik zag vanaf mijn positie aan haar hoofd ook niet echt een oplossing om het blijven staan en eventueel met de stang erachter te trainen. En daarbovenop ging ze ook sowieso achteruit zodra er geen voer meer was. Wat in mijn ogen betekent dat ze zelfs tijdens het ontvangen van die 'beloning' in haar hoofd gestressd bleef.
Ik bleef dan ook met deze methode steken op het punt waarbij ze er wel (mits enige aanmoediging) helemaal in liep maar maar heel kort bleef staan. En elke poging om die tijd te rekken, mislukte. Ik zat echt vast op dat punt.

En met die Parelli-methode had ik die problemen niet. Ik denk nog altijd dat ik haar daarmee helemaal kan laden, mits ik er nog wat trainings-tijd in zou steken om die stang erachter te trainen.
Ik heb er ook veel minder tijd moeten in steken met deze methode om uiteindelijk toch een beter resultaat te bekomen.
Hierbij moet ik misschien wel vermelden dat paardlief van jongsaf al bekend is met die Parelli-spelletjes en het concept dus goed begrijpt. (ook al spelen we ze de laatste 5 jaar nooit meer) Maar je begint met die spelletjes te spelen voor je naar de trailer gaat. Maar dat vroeg dus al amper tijd. Die spelletjes waren vroeger al redelijk bevestigd en het moest gewoon even opgefrist worden.

Anja Seijn schreef op maandag 28 november 2011, 16:26:


Het hoeft zelfs geen vaste partner te zijn.

Hier een oud blind paard die nogal heel lucratief is in de keuze van zijn 'blinde geleidepaard'.
Zijn voorkeur is een jonge merrie, maar bij afwezigheid van die merrie neemt hij net zo goed een ander paard om te volgen. Het hangt er maar vanaf welk ander paard er op die moment zin in heeft.

Anja Seijn schreef op maandag 28 november 2011, 19:35:


Momenteel alleen merries.
Maar hij heeft ook al andere kameraadjes gehad.

e m kraak schreef op maandag 28 november 2011, 2:23:


Wat enorm omslachtig is voor computer-dummies als mezelf.

e m kraak schreef op maandag 28 november 2011, 21:10:


Ja, want ik wist dit niet.
En ik ben niet de enige. Ik heb al vaker commentaar gekregen van mensen dat ze niet weten hoe ze naar dingen op PN moeten linken.

Nils Vellinga schreef op dinsdag 29 november 2011, 21:04:


Daar moest hij altijd al geplaatst worden!
Lager was/is gewoonweg mis.

Ik vind die 5 kilo ook erg weinig.
Hier wordt ook aanzienlijk meer hooi gevoerd.

Ik zat trouwens net nog wat te knoeien met de voedingscalculator en stel mij toch ook wel vragen i.v.m. de eiwitbehoefte die erin opgenomen is?
Ik zit hier met een bijna 7 maanden drachtig paard waarbij uit bloedonderzoek blijkt dat ze tegen een eiwit-tekort aanzit. Met het verzoek haar rijker te gaan voeren om aan haar eiwitbehoefte te voldoen.
Volgens de voedingscalculator zou ze alleen maar 6,2 kilo hooi nodig hebben om in 140% van de eiwitbehoefte te voorzien. En wat ook in alle andere behoeften zou moeten voldoen (alleen Koper komt ze dan tekort volgens de calculator)
Nu krijgt dit paard zeker sowieso al rond de 10 kilo hooi. (En wordt ook nog extra bijgevoerd vooral i.v.m vitamine/mineralen behoefte. )
Afgaande op die bloedresultaten vraag ik mij nu dan ook af in hoeverre dit ook op zal gaan voor onze andere drachtige merrie? Die wel 24/7 buiten loopt (wat volgens de calculator een grotere energie en eiwitbehoefte met zich meebrengt ) en ook minder hooi krijgt dan mijn andere paard.

Of komt dit door het verschil tussen de massa droge stof en de originele massa? En krijgt ze misschien toch te weinig hooi?

Meestal wordt er bij drachtige merries pas vanaf 8-9 maanden aangeraden om meer eiwit te voorzien. Dus ik vond dit sowieso al wel verrassend op dit moment.
Ik merkte wel dat ze wat begon weg te vallen in de bovenlijn, maar dat dit in het bloed eruit zou komen, had ik niet gedacht.
Ik vroeg mij ook wel af welke ervaringen anderen daar mee hebben?
Is dat inderdaad gewoon te krap berekend?

Myriam schreef op woensdag 30 november 2011, 19:18:


Men neme een grote spuit (zonder naald uiteraard).
Knip de voorkant eraf.
Meng het ab-poeder met ongeveer 2 grote soeplepels appelmoes en vul de spuit. (Zo weinig mogelijk appelmoes gebruiken want anders moet je meerdere spuiten vullen voor 1 dosis ab)
En dan toedienen als een wormenspuit.
Als hij/zij zijn mond leeg heeft even een appeltje/worteltje geven. En't paard is weer happy

Nils Vellinga schreef op woensdag 30 november 2011, 21:01:


Uiteraard. Maar volgens Frans zijn tabelletje is 83% van hooi droge stof?
Dus dan zit je met die 6,2 kg nog maar aan 7,5kg werkelijk gewicht.

Paard weegt overgings 500 kilo, is een merrie die 7 maanden drachtig is, geen werk doet en s'nachts binnen staat. Dan kom je dus echt aan die 6,2 kg. (aka 7,5kg)