Hoihoi!
Ben "nieuw" op deze site, en trouwens in het hele paardnatuurlijke wereldje, en tjongejonge! Het lijkt wel of ik het verhaal lees van mijn eigen 15-jarige lusitano. Ook ik vraag me af of mijn paard sinds mijn overstap (oktober van dit jaar) naar een meer natuurlijke manier van paardenzorg bevangen is.
Op zachte ondergrond loopt hij geweldig, en met veel meer veer dan voorheen, maar ai-ai als hij op de harde ondergrond komt! Kort, gevoelig en stijf. Mijin hart breekt elke keer als ik het zie.... Ook als ik hem s nachts observeer, zie ik dat hij maar heel moeizaam stapt, zelfs op het zand.
Aanvankelijk dacht ook ik aan
hoefbevangenheid, dierenarts laten komen, injectie etc. Maar beter ging het eigenlijk niet. En nu lees ik jouw verhaal...
Ik ben dus wel heel erg benieuwd naar hoe het ondertussen met je paard gaat? Knapt hij al wat op? Heb nl. zelf het volgende bedacht: door de natuurlijke manier van bekappen krijg je een beter transport in de hoef, en eigenlijk in het hele been, en daardoor natuurlijk weer in het hele lijf. Door een gemakkelijker vrijkomen van allerlei afvalstoffen (want beter werkend hoefmechanisme + natuurlijker voeding) die wellicht al heel lang ergens hebben vastgezeten, ontstaat er misschien een soort van spierbevangenheid?
Wie-o-wie wil hier zijn/haar licht eens over laten schijnen?
En als Piet dit berichtje leest: ik wacht het nog een weekje af, als er dan nog geen verbetering is, hoor je me!
Groetjes en hou ons op de hoogte!
Marie-Ella
Warboel
