joop schreef op zaterdag 5 november 2011, 10:43:


Ligt er aan:
1) Wat je meet.
2) De betrouwbaarheid van de meting. Bij sommige zaken (glucose, HB, etc) zeer betrouwbaar, bij andere (antistoffen lyme ) zeer onbetrouwbaar.
3) De degelijkheid van de referentiedata. Als je niet weet wat "normaal" is of wat een "normale variatie" is, dan heb je er nog niks aan. Bovendien zijn de normaalwaarden bepaald aan de hand van statistiek. Je kijkt dus of een meting valt binnen het kader van "vaak voorkomende waarden" maar als je daar buiten valt noemen ze het een "afwijkende waarde" maar die kan nog steeds normaal zijn.
4) Of de meting dient als middel om een diagnose te bevestigen, of dat de meting een doel op zich is geworden.


Al lang voordat die uberhaupt beschadigd is.


Het enige dat niet meer kan genezen is cirrose, maar daarvoor moet je het wel bont hebben gemaakt.


Precies! Er kunnen duizenden dingen gemeten worden. Alle referentiedata is gebaseerd op statistiek, dus je kunt zelfs berekenen dat als je 1000 dingen meet er wel een paar zijn die "afwijkend" moeten zijn. Waar je dan vervolgens nog steeds geen enkele conclusie aan kan verbinden.


Precies hetzelfde geldt als er wel "afwijkingen" van het statistische normaalgebied worden gevonden. Dan moet je ook nog meer andere dingen onderzoeken, en vooral je verstand gebruiken om uit te filteren wat "rotzooi" is en wat ergens consistent samen met andere meetwaardenb en symptomen ergens op wijst.

Frans

Frans Veldman schreef op zaterdag 5 november 2011, 11:44:


Ho. "antistoffen lyme" is behoorlijk betrouwbaar, minus de vals pos./neg. maar dat is een ander verhaaltje.

Het zegt alleen helemaal niets of je nog steeds actieve "lyme-bacteriën" bezit omdat het over antistoffen gaat die, ook als de bacteriën allang foetsie zijn, aanwezig blijven (vgl. antistoffen die je tegen inentingen aanmaakt).
Daarom zijn er minstens twee tests tegen die lyme-antistoffen, die onderscheid maken tussen of de infectie "oud" is (je hebt ooit eens lyme bacteriën gehad) of dat die recent is (je hebt met veel grotere waarschijnlijkheid nog steeds actieve bacteriën).

In het geval van de oude besmetting (ik heb dat, en dus onderzocht) zie ik weinig in AB behandeling, omdat de verschijnselen met minstens even grote kans veroorzaakt worden door auto-immuun mechanismen volgens de deskundigen...
Allerlei vormen van vrolijkheids-, inspannings- en bezigheidstherapie zijn denk ik dan een veel betere behandeling dan AB, hoewel dat in praktijk niet aldoor mee valt. Maar ik vind mezelf nog wat jong om al chronisch aan de prednisolon o.i.d. te gaan - net zomin trek in als die AB

Wat lyme als voorbeeld extra ingewikkeld maakt is dat er dus ook een kans is, dat er wel degelijk nog ergens bacteriën "verstopt" zitten. Ze schijnen dat te kunnen doen als afweer tegen AB dus ik zie niet bij voorbaat waarom dergelijke "intelligente" bacteriën dat niet zouden kunnen als afweer tegen je eigen goede resistentie opbouw (= antistoffen).
Dit maakt dat ik bedacht heb pas AB te proberen wanneer mijn verschijnselen progressief of veranderlijk worden, en vanaf dan een zilverbuffer aan te leggen (de AB dan eerst omdat aangetoond is dat zilver de werking van tetracycline AB significant tegen gaat, wat meteen het beste onafhankelijk bewijs is wat ik heb kunnen vinden dat zilverbuffer wel degelijk iets doet ).

Dit ff tussendoor omdat je niet lang terug ook schreef lyme te hebben opgedaan.


Juustem! En daar kom ik in volgende post in het kader van jouw ideeën omtrent selectie op terug

[knip]

Het stukje onder de knip gaat het om. Bloedonderzoek is alleen zinnig om tot diagnose te komen binnen de context van een totaal-anamnese.

Frans Veldman schreef op zaterdag 5 november 2011, 11:25:


Els doelt waarschijnlijk op een ander fenomeen: de lever heeft een grote overcapaciteit, als er lichaamelijk klachten optreden is vaak de reservecapaciteit uitgeput en de lever al voor een groot deel aangetast.

Frans Veldman schreef op zaterdag 5 november 2011, 11:44:


cirrose kan vele oorzaken hebben, alcohol gebruik is er maar 1 van. Hepatits C bijvoorbeeld is vaak ongeneeslijk en leidt ook tot cirrose.

e m kraak schreef op zaterdag 5 november 2011, 13:43:


Ow. Ik had anders begrepen maar heb me er niet zo in verdiept.


Is het niet gewoon simpelweg zo dat die bacterieen overal zitten, de AB het weghaalt op de plekken die voor AB bereikbaar zijn, en dat dus logischerwijs de bacterieen achterblijven die toevallig op plekken zaten die niet voor AB bereikbaar zijn?


Gaat dus niet op als mijn gedachtenspinsel de realiteit beter benadert.


Ik ga er maar van uit dat het weg is, tenzij ik ergens last van krijg.


Jij kan het mooier verwoorden dan ik.

Frans

joop schreef op zaterdag 5 november 2011, 14:03:


Weet ik, maar ik bleef even in de context van jouw alcohol-voorbeeld.

Frans

selenium laten testen in het bloed is toch behoorlijk betrouwbaar qua uitslag ?