Ik herken de situatie helaas maar al te goed. Dit jaar veel aandacht aan besteed en dmv clickeren is het uiteindelijk gelukt om Niek langs de koeien te laten lopen. Heeft er zelfs neus aan neus mee gestaan. En ineens liep hij er voorbij zonder er al teveel aandacht aan te schenken.
Helaas zijn we weer terug bij af. Een week of 2 geleden ging hij weer vol in de remmen. Met geen mogelijkheid kreeg ik hem er langs. De reden.................géén idee. Geen gekke confrontaties tussendoor gehad met koeien.
Ook de lawaaivogels waar hij steeds beter langs ging zijn ineens weer doodeng.
Gevolg, achteruit de greppel in en vol in verzet....
Wie wil deze uitdaging met hem aan, ik heb het iig een beetje gehad nu, als gewoon wandelen al niet meer ontspannen kan

Christel Provaas schreef op vrijdag 4 november 2011, 20:39:


Ik weet niet hoor, die paar meter zou ik juist niet geven om te voorkomen dat het paard het hoofd naar rechts doet en zich losrukt. Zou hem toch liever bij me willen hebben.

hoofdje steeds bij je en haar aandacht terug bij mij is de enige mogelijkheid aan de hand voor mijn paard want die gaat snel in haar vluchtersinstinct. Ervaring heeft me echt geleerd eens het hoofd van je weg lukt het niet meer en moet je lossen want dan is de kracht te groot. Gelukkig is ze over het algemeen van niet veel bang dat niet bij de natuur hoort maar een witte steen op de grond of zwammen langs de weg nu in het najaar dat is wat anders. Onlangs voor één of andere mesthoop die vreemd aandeed draaide ze kwak ineens om. Gelukkig bleef ik zitten en er gebeurde niks. We zijn terug in de juiste richting gedraaid langs dezelfde kant en er gelijk een garnaal rond gestapt. Mijn gevoel zegt bij haar, kijken ok maar niet te veel rust op de enge plek want dan kan ze plots reageren. Amar is daar gans anders in. Sneller onzeker maar blijft volledig in contact met je en gaat niet zo snel in dat vluchtinstinct. Ja ze zijn echt wel allemaal verschillend hé.
Myr

Spirithorses schreef op vrijdag 4 november 2011, 23:31:


Longeerlijn aan de zijkant van het halster vastmaken voorkomt dat hij wanneer je aan de linkerkant loopt hij zich los kan rukken naar rechts...

Aafke schreef op zaterdag 5 november 2011, 10:20:


Bijvoorbeeld!
Ik zie niet wat er mis is aan hem een paar meter gunnen om daadwerkelijk afstand te nemen van de aanstormende koeien. Hem dwingen met zijn hoofd bij jou -en je niet zo mobiele lijf- te blijven maakt de angst alleen maar groter. Zo ook de kans dat hij op je springt.
Een paard dat even de kans krijgt even aan zijn vluchtreflex toe te geven zal minder schrikken dan een paard dat tijdens het schrikken ook nog eens gedwongen wordt bij jou te blijven. Lijkt mij. Is mijn ervaring.

Een kennis van ons had eens een klant en zijn paard was ook eeuwig bang van koeien. Hij heeft zijn paard een tijd bij een koeienboer gezet en dat scheelde een hele hoop! Onze paarden kijken daardoor ook niet op of om van koeien, want die zijn ze helemaal gewend. Of ze nou rennen of stilstaan. Onze ruin heeft een tijd tussen de pinken gelopen toen de twee merries weg waren naar de hengst.
Misschien ken of heb je iemand in je omgeving die zijn rundvee buiten heeft lopen, kun je vragen of je je paard ernaast en later ertussen kan laten. Waarom niet? Ze vreten elkaar echt niet op!
Maar eigenlijk ben ik wat betreft het eng vinden van dingen (door het paard) overtuigd dat uiteindelijk jouw eigen gedachten doorslag geven of hij bang blijft van bepaalde dingen ja of nee. Paarden lijken gedachten te kunnen lezen, want zodra jij een 'schrikobject' ziet, heb je daar een gedachte bij, zo van: oh, kijken hoe het nu gaat. En dat is voor hem genoeg om te merken dat er iets 'loos' is. Jij voelt dàt weer en reageert daar weer met een bepaalde 'spanning' op en zo wordt het een wisselwerking die uitmondt in 'dingen eng blijven vinden'.
Ik weet natuurlijk helemaal niet hoe jij bent op zulke momenten, maar misschien is het wijs eens eerlijk na te gaan hoe jijzelf reageert als je die koeien ziet, of iets anders waarvan je weet dat ie dat eng vindt. Als je vindt of merkt dat je zelf ook een bepaalde (negatieve) reactie hebt op die schrikobjecten, kun je doen wat je wilt, maar dan zal je paard blijven schrikken. Je kunt namelijk niet doen alsof er niks is. En het één denken en het ander doen, trappen paarden niet in. Werkt hetzelfde als wanneer je merkt dat je man/vriend/vriendin/ouder met iets zit en als je ernaar vraagt diegene zegt: oh, niks hoor. Dan zegt diegene het één, maar hij doet het ander.
En net zoals sommige mensen gevoeliger zijn voor die lichaamstaal dan anderen, zijn ook sommige paarden daar gevoeliger voor dan anderen.
Wat mij heel erg helpt op zo'n moment (als je langs iets gaat waarvan je weet dat je paard daarvan kan schrikken), is je simpelweg op heel iets anders concentreren. Gewoon compleet vergeten dat er nog een paard met je mee loopt (bedenk een moeilijke rekensom, bel een vriendin, neem iemand mee of doe alsof er iemand naast je loopt waar je mee kletst). Zo neem je automatisch je eigen focus van 'dat enge' weg en dat merkt je paard meteen. Als tie schrikt, laat hem maar schrikken, maar zorg dat jij je (écht!) totaal niet met dat enge of je paard bezighoudt. Zo van: ja, ben je klaar met schrikken, dan lopen we weer verder, ik heb het koud... (om maar wat te zeggen)
Misschien vind je het klinkklare onzin wat ik zeg, maar ik ben ervan overtuigd dat dit de enige manier (uiteraard in combinatie met bepaalde technieken) is om een paard over dit soort schrikkerigheid/angsten heen te helpen. Uiteindelijk zijn het je eigen gedachten die maken wat je paard doet.

Christine vdH schreef op zaterdag 5 november 2011, 20:04:

knip


ik ben het met de strekking van je verhaal eens maar hier stopt het: je moet als je met paarden bezig bent altijd 100% geconcentreerd blijven, elk moment dat je concentratie verzwakt loop je het risico op ongelukken. De concentratie moet als het ware je 2e natuur worden en mag niet verslappen. Je kan dan wel net doen alsof je met hele andere dingen bezig bent dan je concentreren.

Ik maakt het onlangs nog mee: over straat met Ollie en 3 andere paarden, 2 mensen ieder 2 paarden. Ollie is tot nu toe altijd bomproof gebleken, de andere 3 trouwens ook. Op de weg kwamen we mensen tegen, er reedt een auto en een quad en toen kwam er ineens in de wei een koe aanrennen. Ik was niet geconcentreerd omdat de mensen tegen mij spraken, Ollie schrikt van de koe: weg Ollie, en de oude Unami erachteraan. Was ik beter geconcentreerd geweest, was het nooit gebeurd, in ieder geval had ik ze dan niet allebei laten gaan.

Ollie heb ik al 10 jaar! en dan toch nog zo'n verrassing.

@Joop: ik snap zeker wat je bedoeld en het is ook niet dat ik wil zeggen dat je je in de algehele omgang met je paard beter niet kunt concentreren, maar mijn probleem was/is soms nog steeds dat ik mijn (negatieve!) focus heel moeilijk weg kon houden van het paard (wat gaat ie doen?) of van hetgeen dat ik als potentieel 'schrikobject' zag (gaat ie schrikken ja of nee?). Ik merkte dat dàt het paard nou juist hyperalert maakte en de kans op wegspringen/niet verder willen lopen vele malen groter werd. Ik werd daardoor een gevaar voor mezelf.
Dus, ik dacht: als ik nou mijn aandacht op zo'n moment op iets anders richt en dus NIET op het 'dreigende gevaar' of op wat het paard gaat doen, kijken wat er dan gebeurt. Dus ik begon maar gewoon wat te kletsen over niks, of ik ging een liedje zingen, whatever, om mijn aandacht te verplaatsen als het ware. En dat hielp echt zo onwijs goed, dat ik voor mezelf de manier had gevonden. Wat ook niet wil zeggen dat ik me helemààl niet meer bewust ben van het paard dat bij me is, dat zit toch wel in m'n achterhoofd, maar op deze manier ben ik in staat om mijn eigen 'negatieve' focus uit te schakelen.
Er zullen nog talloze andere manieren zijn, maar dit werkt voor mij erg goed.

Hoi
bedankt voor alle reacties!
Gisteren hebben we een tocht gemaakt, onder zadel, met m'n lesgeefster en haar paard vooraan. En ja hoor, natuurlijk voorbij de koeienwei en andere ENGE dingen
Mij doen die koeien echt niks hoor, maar m'n paardje ging heel stijf lopen, keihard was hij, hoofd omhoog. Wat ik deed is rustig blijven (buik)ademen, in de hoop dat hij dit ook ging doen.
Die koeien lagen rustig te herkauwen. We waren de wei voorbij, ik was de koeien al echt al vergeten, oeps sprong het paard toch nog even naar voren opzij (rug wegdrukkend), want die koeien BEWOGEN , inderdaad ze waren op dat moment achter ons rechtgestaan. We hebben eens gelachen....maar inderdaad er was een moment dat m'n concentratie even verslapte, m'n lesgeefster en ik waren een kort babbeltje aan het doen. Terwijl keek paard heel de tijd nog achteruit naar de koeien dus...
By the way, zijn eigen wei grenst aan een koeienwei, maar dat zijn andere koeien...

Dat klopt, van die concentratie, als ik vb gebeld wordt op m'n gsm en ik neem aan (vb tijdens grondwerk), dan wil m'n paard zelfs niet verder stappen, echt staken doet hij dan, zolang ik praat aan de telefoon. Ik ben dan niet geconcentreerd genoeg in z'n ogen , dus wil hij gewoon niet meedoen ! In mijn ogen kan ik best wel multi-tasken, maar hij vindt dat niet ok.

Enfin, gisteren op wandeling kwam na een half uur eindelijk z'n zucht (die hoor ik graag) en kreeg ik z'n ontspanning kado, dat zat ook wel lekkerder en het werd een leuke tocht.

Wat het paardje ook soms doet in een schrikmoment, da's omvallen ! Nog niet onder zadel gebeurd, wel aan de hand. Gewoon 'uitschuiven' doet hij dan en zit dan schuin op z'n kont. Hij weet dan geen blijf met zichzelf denk ik dan, hij kan niet wegrennen, want ik sta daar. Ik stuur hem uit m'n ruimte, omdat ik niet wil dat hij tegen mij loopt. Dan is het al 3 keer gebeurd dat hij valt, terug recht krabbelt, en dan is er ineens niks meer aan de hand... raar zicht hoor (ik las in een boek van Voest : de 4 F reacties flight / fight / freeze / faint, dat laatste is dus het 'flauwvallen' wat ik zie bij hem) Onder zadel laat ik hem dus liever even vluchten, dan dat hij omvalt met mij erop. Het is wel gek gezicht, hij is best wel stoer van uiterlijk, stevig gebouwd en al, maar echt een 'watje' hoor.
groeten
Helen