Ans Jondral schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 11:26:
> Wat ik aan de hengstenveulens hier ook merk, is dat je ze eigenlijk niet
> teveel mag aanhalen. En ook niet te schattig en lief moet gaan vinden.
Zonder hierin overdreven te hebben, zullen wij ons hier vast wel aan hebben schuldig gemaakt... Hij was ook zo zielig, lief en schattig
Maar we zijn nu toch al een hele tijd onze ruimte aan het duidelijk maken. Anders zou hij echt de hele tijd met zn neus recht in je gezicht hangen!
> Wij hadden hier deze zomer bijvoorbeeld weer het broertje van die van
> jouw. (Is van een kennis en liep samen met zijn even oude welsh-pony
> vriendje bij onze oudere ruin. Omdat de eigenaresse naast die 2 kleuters
> verder zelf alleen maar merries heeft. ) Die is nu ook 1,5.
Oh wat leuk, en welke kleur had die weer? Onze Sam was van de zomer echt goed zwart met donker bruine benen (zoals jij voorspeld had dacht ik?) en nu weer een pak lichter, met witte haren ertussen vooral aan haar hoofd. Sid (de hengst) Is nu eigenlijk weer helemaal wit geworden! Kan je schatten ongeveer hoe groot dat broertje was? Ik heb hier echt geen idee wat ik van hun uiteindelijke formaat moet gaan verwachten.
> eigenaresse heeft daar vanaf dag 1 eigenlijk een punt van gemaakt dat hij
> niet zelf initiatief mocht nemen om mensen aan te raken met zijn
> neus/mond. Niet hardhandig maar door gewoon telkens zijn hoofd opzij te
> duwen als hij dat wel probeerde. Hij wordt ook niet gevoerd uit de hand.
Doe ik ook niet meer, alleen dan tijdens het clickeren maar dan blijft hij wel beleefd.
> Dat is nu een heel erg beleefd hengstje. Ook heel aanhankelijk aan zijn
> eigenaresse. (Als ze er iets tegen zegt dan murmult hij iets terug.)
zo loopt hier een kat rond...
> Zelfs als hij een paar maanden oud was begon die al uitvoerig te testen en uit te proberen.
> Mijn zus heeft toen 1 keer eens heel duidelijk moeten maken dat hij
> erover ging en daarna was hij ook een stuk gereseveerder en beleefder tov
> mensen.
Hoe heeft ze dit gedaan? Toen hij eens ontzettend wild kwam afgespurt op de pad (waar ik niet zomaar opzij kon springen) Heb ik mij groot gemaakt met die lange zweep met het zakje, dat vertraagde hem niet, en dan eens ferm heen en weer gezwaaid maar hij rende er gewoon langs af. Nu kwam ik hierdoor toch niet direct in gevaar ofzo, hij haalde ook niet uit, maar toen had ik echt wel het gevoel dat hij niet zo snel onder de indruk is van iets. Maar goed, ik denk dat als we consequent blijven in de dagelijkse omgang dat het wel duidelijk moet worden.
Alleen bvb. met het bijten in voorwerpen, zoals als ik in de stal bezig ben in de deur of een kabeltje, ook de kruiwagen is heel smakelijk om de tanden in te zetten. Daar weet ik niet zo goed op te reageren.
> Maar op de korte tijd dat we hem hebben gehad, hebben we toch ook wel
> bepaalde dingen geleerd voor de toekomst.
Wat is er gebeurd als ik mag vragen?
Warboel
