Nazyra heeft het ook, ze reagaart niet op zadel opleggen maar wel op aansingelen.
Ook zij is lang met een niet-passend en pijnlijk drukkend zadel gereden dat getorst op haar rug lag.
Aansingelen vindt ze echt niet fijn. Ook niet als het gaatje per gaatje gaat.
Moet wel zeggen dat er stilaan wel wat verbetering is.

Elk paard heeft recht op een staart

Interessant...
Ik denk dat en paard niet 'zomaar' boos kijkt of hapt. Ofwel is er nog pijn, ofwel is er de herinnering aan pijn. En ik vermoed eerder het laatste, ook omdat je zegt dat het vooral bij het begin is en niet bij het eind van het aansingelen.

Nathalie, ik denk ook dat het het laatste is.
Ik denk dat bij blokkades en pijnklachten juist de laatste fase moeilijk zou zijn, evenals opstappen en wegrijden-.
Maar niets van dit is het geval

Vandaar dat ik mij ook erg kan vinden in een meedenker die het een pavlovreactie noemde (Zadel=pijn=zuur gezicht naar Zadel=zuur gezicht)
Het paard is tenslotte zeer lang met een niet passend, scheef en beroerd opgestopt zadel gereden , wat bovendien bijna op haar nek lag als ze een stukje had gestapt.
Dat kan niet comfortabel zijn geweest
Ze had ook al singeldwang toen ik haar voor het eerst zag, bij de vorige eigenaresse, maar stond kruislings opgebonden, zodat ze geen kant uitkon.

Nu staat ze dus gewoon los en kan ze 'zeggen' wat ze ervan vindt.
Je herkent nu heel goed de 'gewoonte' om bij m.n. het aanpakken van de singel zuur te kijken/oren in de nek/happen in de lucht-touw-mijn kant uit.
Ik maakte de singel op dat moment dusdanig vast dat het haar buik nauwelijks aanraakt (soms nog niet eens) maar de reactie bleef.
Typisch genoeg verdween hij in de laatste fase van strakker aansingelen en alles wat daarna kwam. Verder laat ze ook niets van ongemak zien, maar is gewoon positief.

Momenteel ben ik dus ook met clickeren aan het werk om die eerste reactie te veranderen. Ik verwacht geen wonderen. Iets wat in de loop van vele jaren een gewoonte/reflex is geworden, verandert niet in een dag. Maakt ook niet uit. Hebben we iets om aan te werken. Gewoon stap voor stap. Ben nu bezig met het opleggen van iets en dan haar buik aanraken en dat gaat goed, zolang ik de sessies kort houdt.
Dat is op zich al een goede vooruitgang.

Overigens is ze wel stijf in de schouders, merk ik, en dat verklaart het struikelen. probleem heeft waarschijnlijk te maken met het rijden met een naar voren schuivend zadel en geen aandacht besteden aan haar lijf.
Dus daar werken we ook aan. Voor nu vanaf de grond. Later gaan we daar ook onder het zadel iets mee doen.
Maar alles een voor een.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 september 2011, 9:06:


Goed bezig zou ik zeggen!
Mijn eigen ervaring is dat het echt wel lang duurt eer de negatieve associatie weg is, ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt hoeveel keren ze al 'slecht' zijn opgezadeld tov. het aantal keer dat jij het nog maar 'goed' hebt kunnen doen.
Mijn Lolita was tien toen ik ze kocht, initieel was het zadel dat ik voor haar had ook niet super (besef ik nu achteraf), intussen tien jaar en drie zadels verder en ik besefte naar aanleiding van deze draad dat Lola al in tijden (hoe lang? maanden? jaren?) niet meer zuur doet bij het opzadelen. Wat heeft er geholpen...
- nu hebben we echt wel een super comfy breed zadel
- het advies van Pat Parelli om als je paard je wil bijten onverwacht met een wortel klaar te staan
- tot vandaag toe 'betaal' ik voor opzadelen, ttz. er komt een bridge + voer bij specifieke onderderdelen van het opzadelen. Ik ben nogal geneigd niet te belonen voor dingen als vooruitkijken of wat dan ook van 'afleidingsmaneuvers', ik beloon voor resultaten, zijnde:
1. zadeldoek ligt op rug
2. theraflex ligt er op
3. zadel er op
4. elke keer dat ik aansingel
Ik doe dit met Huppel trouwens ook en haar kan ik (net als Lolita) opzadelen zonder halster - enkel als het westernzadel erop moet neem ik toch maar het halster... ik heb maar één kans het er op te krijgen en dan is mijn kracht op (zwaar zadel! hoog paard!).
Je zou denk ik ook (zoals hier al geschreven werd) kunnen het hele opzadelen associeren met een super jackpot, dus een heerlijke graasplek, nieuwe plak hooi, emmer voer als je dat geeft. Kwestie van je counterconditioning nog effectiever te doen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nancy was ook altijd bijterig of oortjes in de nek... vooral wanneer ze een wintervacht heeft. Zomers ging het ietsje gemakkelijker.

Niet dat ze echt bijt, meer dat ze laat weten 'dit is niet leuk'.

Toen we haar kochten ruim 4 jaar geleden zadel meegekregen. Was te klein, dus direct ander zadel wat beter past.

Sinds afgelopen voorjaar na een massage (via de advertentie die hier stond op het PN) is het totaal over. Haar schoft bleek vast te zitten. Zaten enkele punten vast die niet vanzelf beter worden. Door de massage (behoorlijk diep met de vingertoppen) wat ze niet leuk vond, daags erna was ze nog behoorlijk chaggie... is het over! Zadel erop, aansingelen... geen spoortje meer van oortjes in de nek of bijterig gedrag.

heey ,dat is grappig.
Lees dus dat parrelli met een wortel klaarstaat en dat heb ik ook met anda gedaan . Kan haar nu gewoon zonder de hele tyd omkijken,narrig zijn opzadelen.Maar ze krijgt nog steeds haar reepje wortel. ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Aafke schreef op zaterdag 24 september 2011, 21:10:


Dat is ook mijn ervaring, Aafke.

Toen ik Lily kreeg heb ik haar zsm helemaal laten behandelen. Waar zij vandaan komt hebben ze een smak zadels die voor de hele kudde gebruikt wordt, want een westernzadel "past immers altijd". Opzadelen en aansingelen vond ze helemaal niet leuk en liet dat ook duidelijk merken.

Na de behandeling was het een stuk beter en heb ik de punten in de dagen erna zelf gedaan. Lily heeft niet weer boos gekeken bij opzadelen en aansingelen.

Monique

Cadiz heeft zadeldwang en liet zich af en toe zelfs vallen. Nu zorg ik ervoor dat hij met opzadelen helemaal vrij staat zodat hij de broodnodige stap naar voren kan doen ipv door de benen te zakken of zich op te spannen. Ook krijgt hij soms een pluk gras oid als de singel om gaat en het spannend lijkt, want dat verschilt per keer.
Nonchalant doen helpt het beste; geef het paard de kans om een stap weg te lopen zodat hij weet dat hij niet in de tang zit en singel in fases aan, maak er geen punt van.

Zo ernstig is het hier niet. Alleen zuur in de eerste fase
bedankt voor de bijdrages iig.
Nathalie, ik werk idd ook met voer. Jackpot is nog een goed idee, hoewel ik erbij moet zeggen dat het puur het begin met opzadelen is en dan mn het aanpakken van de singel
Daarna is er niets meer aan de hand. Aansingelen e.d. geen enkel probleem, gewoon oortjes naar voren, heel relaxt-
Daarom lijkt een lichamelijk probleem niet voor de hand te liggen.