Lenneke keijzer schreef op woensdag 14 september 2011, 16:08:


Als het maar zo simpel zou zijn, zou ik daar geen enkel bezwaar tegen hebben. Kleine moeite uiteindelijk en maar iets van 10 seconden werk, hoewel, dat hengst afrukken is een kunst op zich en werkt heel anders dan bij mensen. Dat moet vooral niet verkeerd begrepen worden.
Maar zo simpel ligt het dus zeer zeker niet want het gaat niet om het je hengst afrukken en het is al helemaal NIET, persé NIET, de bedoeling zijn fixatie op jou als seksfaciliteit te richten want dat lijkt mij levensgevaarlijk zonder dat je daar een solide routine voor bedacht hebt, maar om het manipuleren van een sterke biologische drijfveer en de individuele persoonlijkheid van je paard telt daarin ook zwaar mee.

Ik wou alleen een handvat aanreiken waar je misschien met je hengst op 1 of andere manier verder mee kan, als je erover nadenkt. Think!, plan, do.
Ik heb in de loop der jaren hier al vaker over gedacht en een mogelijke optie als je hengst onhanteerbaar is met als duidelijke oorzaak seksuele frustratie (maar is dat wel echt zo? of moet je gewoon leren beter met je paard om te gaan?), lijkt mij de fixatie te richten op een (willekeurig te bedenken) object, bijvoorbeeld een rood kussen (in ieder geval iets waarvan de kans dat je iets vergelijkbaars per ongeluk onderweg tegen komt verwaarloosbaar klein is). Het moet wel iets zijn dat geschikt is om in te bijten.


jaloers?

Spirithorses schreef op donderdag 15 september 2011, 1:07:


Ja, zonet gepost richting Lenneke zonder dit nog gelezen te hebben
Het is uiteraard wel noodzakelijk een routine goed en foolproof doordacht te hebben.

Om heel eerlijk te zijn heb ik zo mijn twijfels bij het handmatig bevredigen van hengsten... puberjongens doen dat heel goed zelf met een stuk warm vlees in de verwarming die ze na afspoelen terugleggen in de koelkast (en mamma maar denken dat zoonlief vegetariër is geworden) maar dromen toch van een echte vrouw / man !

Ik vraag me zelfs af of veel "sex" (handmatig of niet) de algemene sexdrive niet stimuleert (niet binnen het uur, maar op iets langere termijn) !

Maar misschien heb je wel gelijk dat ik wat meer "tricks of the trade" moet leren.
Ik kan ons inschrijven voor een stage éthologie (Parelli). Helaas accepteert de meest bekende parelli-manege hier geen hengsten EN geen dieren die niet ingereden zijn (Tytse is beide), zelfs als je alleen maar grondwerk wilt doen, rare mensen !
Maar ok, ik heb een mannetje in de buurt die ik uit kan nodigen om op de manege aan de overkant te oefenen (op de plaats van "onheil").

Nogmaals, tot nu toe gaat het goed, thuis is het natuurlijk een ZONNETJE maar ik merk wel dat ik steeds meer moeite heb zijn aandacht bij me te houden als we buiten zijn ; ik reageer liever op tijd...

Dn, zoals gezegd, weet ik niet of het beter is voor hem om zijn leven lang een frustiepaard te zijn of om ruin te zijn.

Lenneke

Lenneke keijzer schreef op donderdag 15 september 2011, 14:34:


En echte hengsten hebben dat warme vlees helemaal niet nodig want doen het tegen hun eigen buik. Daar ging het niet om.


Daar gaat het niet om.

Pien snapt het. Laat zij het verder maar uitleggen


Dat klinkt alsof het besluit tot amputatie eigenlijk allang genomen is en het eigenlijk gaat om het opbouwen van voldoende hypocriet zelfbedrog.

Lenneke keijzer schreef op donderdag 15 september 2011, 14:34:


Het is niet zo dat jij enig 'handwerk' zou moeten gaan verrichten bij je hengst. Ik kan me voorstellen dat Egon bedoelt dat je je momenten gaat creëren waarin jouw hengst zíjn ding kan/mag doen waardoor hij voor het overige mee kan gaan in wat jíj wilt (wandelen, zich gedragen, niet schreeuwen, aandachtig bij jou blijven etc). Door een soort van 'cue' te gebruiken (zoals het voorbeeld dat ik met het halster aanhaalde) leer je je hengst als het ware het onderscheid daarin te maken.

Castreren is geen garantie voor een beter gedrag, dat zul je door op te voeden moeten bewerkstelligen, of het nu een hengst, ruin of merrie is.
Door met reageren op zíjn gedrag steeds achter de feiten aan te lopen of door hem op voorghand dan maar geen ruimte te geven ben je telkens nét een stap te laat. Goede afspraken maken is veel effectiever en werkt bovendien prettiger voor jullie beiden. Dan hoef je niet zo bovenop hem te zitten (figuurlijk bedoeld in deze).

Groet, Pien