Hoi Geertje,

Onze kleine Arco laat zich ook niet gemakkelijk pakken. Nu is hij qua kracht natuurlijk niet te vergelijken met een fjord, maar mocht hij willen, kan hij zich toch ook nog wel losrukken. Ik hoorde dat hij zijn vorige baas, die was gestruikeld en gevallen, ook door het weiland gesleept heeft.
Met Arco doen zich verschillende situaties voor en ook reageert hij verschillend op verschillende mensen. Mijn man bijvoorbeeld kan hem op het land helemaal niet benaderen, naar mij komt hij over het algemeen wel toe. Daar zit al een deel van het verschil; mijn man gaat naar Arco toe, ik laat Arco altijd naar me toekomen. Komt hij een keer niet, even goede vrienden, probeer ik het later nog wel een keer. Ik ga nooit achter hem aan, want dat haalt toch niets uit. En mocht het op dat moment écht nodig zijn dat hij van het land af komt, dan haal ik eerst de andere 2 paarden op en volgt hij vanzelf, of ik loop achter hem aan en drijf hem op die manier naar de plek waar ik hem wil hebben. Maar dat komt zelden voor, meestal komt hij gewoon naar me toe en beloon ik hem daarvoor met wat lekkers.
Omdat hij zich zo slecht liet pakken, had ik hem voortdurend een halstertje om. Tot hij daarmee aan een hek is blijven hangen en er misschien wel de hele nacht mee vast heeft gestaan. Dát wilde ik beslist niet nog eens mee maken. Dus het halster ging af en hij stond zonder halster op het land. En ik ben gewoon eens gaan proberen of ik hem er af kon halen zonder halster. Ben begonnen net als met halster; stukje het land op, naar hem kijken, wachten tot hij naar me toekomt, belonen. I.p.v. het touwtje vastklikken nu een plukje manen gepakt, gewoon opzij van zijn hals. Gewacht tot hij naar voren bewoog en dat beloond. Eerst iedere stap naar voor beloond, later meerdere stappen voor een beloning. En tot mijn eigen grote verbazing kon ik hem zo van het land halen. Maar ik verwachtte dat dat eenmalig zou zijn en dat het de volgende dag niet meer zou lukken. Niets was minder waar, Arco vindt het nu heel normaal dat ik hem op deze manier ophaal en is eigenlijk gemakkelijker dan aan zijn halster.
En nu ben ik hem weer aan het leren halster om en af doen. Gewoon bij de stal, voor hij het land op gaat. Hij komt samen met Lotte bij me kijken, ik doe Lotte een halster om en daarna Arco en laat ze meteen weer lopen. En vanmorgen liet hij het zelfs toe dat mijn man zijn halster daar om deed. (Overigens heeft Arco een hekel aan een halster wat je van voor af over zijn oren moet schuiven en accepteert hij een halster waarvan je het kopstuk achter de oren langs legt en dan vastgespt veel gemakkelijker.)

Wat bij Arco heel belangrijk is, is hem het gevoel geven dat hij een keus heeft. Wil hij niet, dan dwing ik hem niet. Maar juist door die keus, wil hij over het algemeen wél! En daar wordt hij onmiddellijk voor beloond. Met wat lekkers of met zijn vrijheid. En verder is het belangrijk dat het gewoonte wordt en dat je hem niet alleen wilt pakken als je iets van hem "moet". Als ik mest aan het scheppen ben, zoek ik ook vaak even contact met hem. Of ik speel met hem, laat hem even rennen.

Ik denk dat ik vooral zou proberen om in alle vrijheid contact met je fjord te maken en daar vooral in het begin ook geen misbruik van maken. Laat hem naar je toe komen en beloon hem. Dat is het begin. Gun hem de vrijheid om te kiezen. En kijk daarna of je hem stapje voor stapje voor je kunt winnen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op woensdag 14 september 2011, 15:31:

[knip]

Aantrekkelijk maken van de door jou gewenste keus




Het verschil leren tussen moeten en willen. Habituatie. Het is allemaal echt niet zo moeilijk

Even wat concrete reacties:
Ik benader hem regelmatig zonder dat we echt iets gaan doen, gewoon om te knuffelen. Dat vind hij dan ook wel goed, maar zodra we dan wel weer iets gedaan hebben, moet ik hem echt weer voor me winnen. Zodra er druk bij komt kijken (en dat is iedere vraag die je aan hem stelt) gaat hij in verzet.
Plukje manen trekt ie ook los, maar dat is vast te oefenen. Alleen, zodra hij doorheeft dat ik dat van hem vraag omdat ik iets van wil, kapt ie er mee.
Hij kon best goed voetjes geven, tot hij zich realiseerde dat ook dat zijn vrijheid beperkte. Nu laat ie zich doodleuk vallen.
Ik kom altijd wel ergens, tot het punt waar hij zich realiseert dat het vrijheid beperkend is... Hij is gewoon ook echt best slim volgens mij. En naja, uiteindelijk is ALLES wat ik van hem vraag vrijheid beperkend, ik kan niet los met hem over de weg rennen later he...

Clickeren kan ik vooral zelf niet zo goed. Ik ben niet echt goed in timing en totaal niet consequent (I know, je schijnt het te kunnen leren ). En naja, daarbij ben ik ook nog eens best bang dat er iets kan gebeuren . Ik ben simpelweg een bijzonder slecht paardenmens. Maar ik heb wel voor het beest gekozen, niet geheel vrijwillig maar toch. En zaffie was ook niet de gemakkelijkste toen ik hem kreeg en dat is ook goed gekomen (die was alleen een stuk makkelijker te trainen of sloot beter bij mij aan ofzo). Dus ik ben niet echt van plan het op te geven.
In het uiterste geval breng ik hem weg en laat ik hem ergens anders trainen. Alleen schiet ik daar zelf weinig mee op. En een nieuwe leraar heb ik tot op heden bij mij in de buurt nog niet echt gevonden... Ik heb al vaker mensen aangeboden het eens te proberen, maar de meesten haken af als puntje bij paaltje komt . De enigen tot nu toe die wel met hem verder willen, zijn de mensen van Monty Roberts, maar daar moet ik hem echt heen brengen. Die willen mij dan vanzelfsprekend ook trainen, maar wilde eerst nog eens kijken of het niet toch thuis zou lukken.

Hoi Geertje,

Je bent wel heel eerlijk over je capaciteiten Daar ligt de oplossing nochtans wel denk ik. Als je timing nog beter is, als je telkens het juiste beloont, als je pony bij je WIL blijven dan komt het goed.
Bij Parelli is dat naar je toe komen een graadmeter van of je het goed doet. Als je twijfelt of je de juiste trainingsbeslissing maakt: kijk naar je paard! Uiteraard op het moment zelf, maar ook: als hij de volgende dag weer op je toe komt gerend voor meer, dan was het goed. Heeft ie minder zin... dan weet jij dat je iets moet veranderen. Het gaat niet om het vangen op zich. Het gaat om alles wat er gebeurt eens hij gevangen is.

Dit gezegd zijnde is het wel mijn ervaring dat eens een paard geleerd heeft dat hij sterker is dan de mens hij dat altijd blijft weten én gebruiken vanzodra hij het nodig vindt. Dat geeft je dus véél minder ruimte voor fouten. Ik ken enkele Parellipaarden die vroeger geleerd hebben dat ze zich kunnen wegtrekken. Ze doen het haast nooit meer, maar voor de eigenaren is het eigenlijk de hele tijd alsof ze met hun paard in vrijheid werken. De lijn is er wel, maar ze weten goed genoeg dat ze er niks mee kunnen afdwingen.

Mijn plan voor deze pony zou zijn...
- catching game leren: paard leren jou te 'vangen'. Je wandelt naar hem toe, niet in een rechte lijn maar in boogjes. Begint hij weg te stappen dan blijf jij even snel doorstappen, richting zijn achterhand. Staat hij stil: jij stopt. Kijkt hij naar jou: jij gaat achteruit. Komt hij naar je toe: je gaat nog verder achteruit. Staat hij weer stil: probeer één pas er naar toe, en dan weer zie begin. Wat slordig opgeschreven maar dat is het ongeveer. Geen ogen op jou = druk zetten (naar hem toe blijven stappen), één oog = minder druk, twee ogen = geen druk.
- wanneer je bij hem staat: friendly game. Kan je hem overal aanraken? Kan je hem overal aanraken met een touw? Een touw is een goeie massage-tool... Met het halster? Halster rond z'n gezicht? Touw achter z'n oren? Porcupine game aanleren zonder dat het halster al vast (sink or swim, dat wil je niet) aan is. Neus in het halster = snoep. Halster aandoen? Meteen terug uit! Halster aandoen, één pasje meelopen, snoep, terug halster uit.
- halster aandoen om hem ergens naartoe te leiden wat hij leuk vindt. Lekker gras op de andere wei, etensbak die miraculeus gevuld is, nieuwe plak hooi... Je kan zelfs het water op de wei met een omheininkje onbereikbaar maken en zoveel keer per dag als je nodig vindt dat ze drinken (zelf zou ik 4 keer doen, en niet midden zomer) de paarden halsteren en er naartoe leiden.
- terug je grondwerkdingetjes oppakken (bekijk Piet z'n DVD, kijk naar alle info gratis op parelliconnect.com" target=_blank>www.parelliconnect.com ), maak het leuk voor hem, werk aan jezelf en speel met je paard!

Vriendelijke groeten,
Nathalie

Ik blijf dit even volgen.
Ik heb precies hetzelfde als Geertje, maar dan met mijn 2,5 jarige Haflinger.
In de paddock doet hij alles best leuk en aardig, maar zodra ik met hem over het terrein wil gaan wandelen begint het. Hij probeert alles totdat hij zich uiteindelijk los weet te rukken en gaat rennen.
Ook met voetjes geven. Hij geeft ze en voor laat hij ze ook wel uitkrabben, maar als het iets langer duurt begint hij te ''springen'' en laat gaat daarna leunen totdat hij uiteindelijk op de grond terecht komt.
Achterhoeven is al helemaal een probleem, dan blijft hij zo hard trappen tot je echt niet vast kan houden.

Die catching game spreekt me overigens wel heel erg aan om dat al eens te gaan doen met hem.
Ik wil hem gewoon duidelijk maken dat met mij meegaan leuk is en dat hij daarna zijn beloning krijgt in de vorm van vrijheid, rust, eten of wat ook goed werkt voor hem.

Geheel offtopic: jouw haf lijkt een klein beetje op de mijne! Ken je zijn afstamming?

Geertje, als je les zoekt hier in de omgeving, kun je Janna de Vries proberen, die is ook wel in voor grondwerk en al zo een dingen.

Merel,

Je hebt hem zelfs al gezien. Het is Mellow wat bij Pien staat. :)

Ik ga je even op FB toevoegen aangezien ik wel wat vraagjes heb als dat mag? :)

roweentje schreef op donderdag 15 september 2011, 22:54:


Roween, stand your ground met Mellow. Hij is niet verkeerd maar heeft geleerd dat hij ermee wegkomt (letterlijk). Kom terug in je kracht, laat hem zien wat jouw bedoeling is en begeleid hem hierin. Ik heb vandaag met Claudia gesproken en ik kom je wel een paar keer helpen. Moeten we dat even afspreken als we net allebei op het terrein zijn.

Groetjes, Pien

Dat zou echt super zijn! Tof! Ik heb vandaag al eens langs de zijlijn staan kijken toen Claudia met hem bezig was en heb echt eens zijn gedrag kunnen bestuderen. Er zit ook niks gemeens in. Hij komt gewoon met zijn geklooi weg op het moment en dan mis ik de timing om hem te corrigeren.

Ik wil graag zoooooveel met hem bezig zijn!

roweentje schreef op donderdag 15 september 2011, 23:55:


Ja, het is (oa) een timingdingetje bij jullie, nét op het juiste moment effe wel wat druk gaven of juist loslaten. Dat is heel moeilijk. Daarnaast moet je zo'n jong dier begeleiden en de weg laten zien waarop je graag wilt dat hij gaat. Dat vergt energie, doortastendheid en een stukje zelfzekerheid. Zeker omdat Mellow al geleerd heeft dat hij ermee wegkomt.
We gaan wat grondingsdingetjes doen (voor jou) en met Mellow wat afspraken maken.
Hij is niet gemeen maar hij is wel constant op zoek naar grenzen en daar vragen over aan het stellen. We zullen hem eens wat antwoorden gaan geven....

Groet, Pien

roweentje schreef op donderdag 15 september 2011, 22:54:


Ik heb hem inderdaad gezien.
Grappig, onze haflingers lijken enorm op elkaar maar blijken totaal geen familie. Toch had ik dat wel verwacht, wat een gelijkenissen!