zotteanneke schreef op donderdag 8 september 2011, 20:51:


Dan ben ik wel benieuwd wie haar gechipt heeft

Een beetje DA (en dat is toch de aangewezen persoon) moet dat precies kunnen vast stellen bij een jong paard.
Ben je blij met een foutief paspoort?

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

nee ik ben daar niet zo blij mee maar toen ik ze kocht wist ik nog niet wat er op haar paspoort stond.
enja een beetje DA hoort dat wel te zien maarja spijtig ik kan er helaas niks aan veranderen!
nu, het is ook wel een feit dat ze zo goedkoop waren dat ik rerust kan zeggen
een gekregen paard moet je niet in de mond kijken...
en ze hadden ook dringend verzorging nodig zoals een hoefsmid en een dieet dus als ik wist wat er op dat papier stond had ik haar ook gekocht.
volgende week komt hopelijk de 2de ook aan, dat is Benny, zijn paspoort heb ik ook al dat klopt wel denk ik (hoop ik) hij is van 2004, een witte schoonheid, hij is echt prachtig! vooral zijn hoofdje, heeft veel weg van een welsch pony is een beetje kleiner als brunette maar wel een beetje wilder! komt wel goed!
groetjes

enja voor mij geldt dit ook:
goed met ijzer maar NIET aan mijn paard!

zotteanneke schreef :


Mijn nieuwe paard Rubio uit Argentinië bleek ook jonger te zijn dan in zijn Italiaans paspoort staat. Ik dacht een 9 jarige te gaan kopen maar hij bleek 6 te zijn.
Tja, tis ook maar een papiertje he.... beter zo dan andersom.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 9 september 2011, 9:24:


Wat dat paard allemaal niet heeft meegemaakt....


lang geleden kocht ik een kleine merens merrie van 5, die bleek 3 jaar te zijn. Ik wist toen nog bijna niks van paarden. De merrie was mishandeld en bleek voor mij onhandelbaar, dus zo stond ze toch nog 2 jaar niks te doen in de wei, gelukkig achteraf. Ik heb haar nog steeds, het is een lieverd en een fijn rijpaard.

Traviata, de Konik die twee weken bij mij heeft gestaan was meer mensenhandelingvreemd. Paardenstaal verstond ze maar mensen taal was haar absoluut vreemd. Ik moest de eerste dage al mijn bewegingen naar haar toe in slow motion uitvoeren, anders was ze weg. Ze moest goed kunnen zien wat je deed. Ik kon haar een halster aandoen en zelfs vliegenfrennekes en na twee weken was ik zo ver dat ik haar kon aanraken op rug, flanken en heel vluchtig kont en staart. Aan haar bene mocht ik niet komen. Haar voorbenen liet ze me op den duur toe tot aan haar knie maar niet lager. Als ik haar achterbenen probeerde aan te raken, haalde ze uit.
Als ik haar hoef wilde nemen, was het blinde paniek (Eén keer geprobeerd)
Wel was ze heel lief en als ik met eten en hooi bezig was, stond ze mee in het voerkot als ik even niet oplette. Ze was heel nieuwsgierig en leergierig. ze kon me zo aanzien met een vragende blik in haar ogen wat ik nu wilde en of ze het goed deed. (Heb wat simpel grondwerk met haar gedaan, telkens 5 minuten tot ze aangaf dat het genoeg was)
Grappig dat er zo veel verschillen zijn.

Elk paard heeft recht op een staart

maja! das waar ook zo heb ik ook nog een paard geweten die jonger was dan ze dachten toen ze hem kochten, hij was al bijna 1.80m (stalpaard en veel krachtvoer) en hij was nog geen 2 jaar, ze hebben hem als '4jarige' verkocht, zadelmak...
nog geen jaar later ging dat paard naar een handelaar en waarschijnlijk naar het slachthuis want hij had verschrikkelijk last van zijn heupen en rug
echt zielig vind ik!
enja, tis niet simpel om met een paardje dat echt mens-vreemd is te werken he?!
groetjes

joop schreef :


Misschien ja, misschien nee. Ik denk dat het allemaal reuze meevalt.

Hij was alleen wat kopschuw en kon absoluut geen voeten geven maar heeft geen trauma´s die hem in de weg zitten, juist een grenzenloos vertrouwen en hij is supercool, trouw, en ik vind hem heel gemakkelijk op de grond en met rijden.

Dit is duidelijk een paard dat geleerd heeft zelfstandig te denken, ik kreeg er vandaag een mooi voorbeeldje van tijdens een St Pietersbergrit. Daar zijn allemaal houten doorgangshekken om de schapen ´binnen´ te houden. Je kunt er gewoon tussendoor rijden, erg leuk. Ik parkeerde Rubio voor zo´n hekje om erdoorheen te gaan terwijl ik ertegenaan trapte om het even te openen (tegen het hekje he, niet tegen Rubio) en toen hij zag wat de bedoeling was duwde hij het met zijn borst open.
Dat vind ik nou super!

Hij is nu twee keer in het bos geweest, laat hem los en hij brengt je (via de kortste weg) naar huis.
Hij leert razendsnel en vindt het allemaal reuze interessant en gezellig. Een paard dat trauma´s heeft en met zichzelf in de knoop zit krijgt dat niet voor elkaar hoor.

Groet, Pien
(foto van vandaag staat op Facebook)