Ik was even aan het twijfelen, maar zet het maar onder gedrag.
Sorry voor de lap tekst, maar dan is meteen de hele achtergrond duidelijk. Dat kan een beter inzicht geven. Evt. kun je alleen het laatste lezen, waar het probleem staat

Ik heb hier wel eens verteld over onze minishet Billy. Altijd een heel gevoelig ponytje geweest die zich nogal als een clown kon gedragen. Grote interesse in alle soorten trainingen en uitdagingen en vond alles prachtig.
Ik nam hem zelfs los mee op wandeling.

Vorig jaar sloeg het noodlot toe. Zijn hechte vriendje Tommy bleek een aangeboren afwijking in de gewrichten te hebben, die noodlottig werd bij het volwassen worden. De pony kon uiteindelijk bijna niet meer lopen en moest worden ingeslapen.
Billy liep in diezelfde tijd hoefbevangenheid op, in de strenge winter van toen
(bleek dat in die periode heel erg veel paarden HB kregen, vlgs d.a. hadden de barre omstandigheden ermee te maken. Gras was er toen nog niet. Geen spriet. Er lag een meter sneeuw)
Billy werd bekapt en op dieet gezet. Hij moest ook bewegen, maar het was een crime. Hij wilde niet. Niet alleen HB speelde hem parten, maar hij miste Tommy enorm. Die twee waren altijd samen.
Spelletjes en dergelijke wilde hij niet meer spelen.
In voorjaar kwam daar nog een keer zomereczeem bij en toen ik hem kon plaatsen op een verzorgadres als gezelschap van een pony met HB gevoeligheid in een magere wei, heb ik dat gedaan. En alles leek goed te gaan. Hij fleurde weer op.

In de winter was ik niet in de gelegenheid om hem te bezoeken en nam ik vaak tel.contact op. Alles ging perfect met hem. Maar toen ik hem een aantal weken eindelijk weer kon bezoeken, bleken zijn hoeven walgelijk lang en keek niemand meer naar hem of zijn vriendje om. Al maanden niet meer door ruzies tussen de exen waarvan de pony was.

Ik heb hem naar huis gehaald. Sil heel erg blij en de dames namen hem graag op in hun midden. Hij had wel een buikje, maar geen vetbultjes op bibs en nek etc. en om dat zo te houden, draagt hij tegenwoordig een grasmasker.
Lichamelijk lijkt hij ok.
Als de dames door de wei galoperen, houdt hij ze niet alleen bij, maar rent ze zelfs voorbij.

Omdat hij altijd clickertraining leuk vond, heb ik dat weer opgepakt. Maar hij lijkt niets meer leuk te vinden. Hij doet wat ik vraag, maar op een ongelooflijke matte manier. Hij beleeft er geen plezier meer aan. Wandelen is wel ok, maar beslist niet meer dan dat.
Hij maakt zo'n matte indruk en ik weet niet hoe het komt of wat ik eraan moet doen.
Hij heeft wel nog steeds erg graag aandacht. Maar de brutaliteit/speelsheid/levendigheid lijkt verdwenen.
Iemand suggesties?

Wat sneu voor dat mannetje! Wel goed dat hij nu weer bij jou is, en kwalijk dat hij daar zo verwaarloosd werd.
Heeft hij nu alleen merries om zich heen? Misschien dat een ruinenvriendje kan helpen. Ik weet dat ze op een andere manier spelen, misschien mist hij dat.

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

zou hij misschien de andere pony missen? waar is die eigenlijk gebleven? paarden kunnen enorm lijden onder scheiding, misschien die scheidingen achter elkaar maakt hem een beetje depressief?

Sandra van Bommel schreef op woensdag 17 augustus 2011, 15:07:

mss forum over idee heen... maar Bachbloesems...??
Myriam

Fem, ja twee merries. Grote paarden. Maar ik denk niet dat mijn echtgenoot akkoord gaat met het kopen van nog een paard.

Joop.... Hij treurde enorm om de dood van tommy. Eigenlijk is hij daarna nooit meer de oude geworden. Althans niet hier. Hoewel het natuurlijk gelijktijdig met zijn bevangenheid kwam... Maar hij en Tommy waren altijd samen.
Mogelijk mist hij nu de andere shet,maar die is dus van de mensen waar hij stond.
Van de ex vrouw om precies te zijn, die geen paard waard is (kijkt er totaal niet naar om)
Ze wil die pony niet verkopen (god weet waarom niet, want ze heeft er totaal sch** aan)
Bijkomend probleem is dat mijn man nog een paard niet ziet zitten. (als ik hen al zou kunnen overhalen... weet trouwens niet of het missen van die pony het grote probleem is... was nogal een bazig ding en ik had het gevoel dat ie daar al beetje depri was, maar weet het niet zeker)
Al helemaal geen HB pony.

Myriam... ik heb helemaal niets met bachbloesem. Wel een aantal keren geprobeerd op aandringen van anderen en omdat je open wil blijven voor alles, maar nog nooit resultaat bij gezien.

Allemaal bedankt voor het meedenken. Ik waardeer dat erg.

Weet je zeker dat hij geen wormen heeft?

Christel Provaas schreef op woensdag 17 augustus 2011, 20:05:


Hij is regelmatig gecontroleerd en ontwormd, maar het is misschien geen slecht idee om het nog een keer te doen. Je weet maar nooit...
Zal ik dus eens achteraan gaan.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 17 augustus 2011, 21:11:


HO!
Het is misschien geen goed idee, om het nog een keer te doen!
"Je weet maar nooit" is uit de middeleeuwen.
Heb je enige reden om aan te nemen dat ze sinds de laatste controle/ontworming extra zwaar besmet is geraakt?
Jij moet toch weten dat elke chemische ontworming een aanslag is op het maag/darm gestel.




Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

nils, je kunt hier niet zomaar ontwormen. Je bent verplicht om eerst een trekproef te doen, anders kun je niet eens aan een ontwormingsmiddel komen.
Dus 'zomaar' kan ik het niet eens doen, al zou ik het willen (wat niet zo is)
Maar ik kan mij voorstellen dat een trekproef geen kwaad kan

Ik heb geen idee wat een "trekproef" is
Als het "bloed trekken" is, dan heeft het weinig waarde, heb ik al uitgelegt.
Ei-telling in de mest (MacMaster methode) is de enige serieuze.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

trekproef= mestproef.
(heet hier zo.)'
Je moet dan mest verzamelen en opsturen naar gespecialiseerd lab... allemaal overheidswege geregeld.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 18 augustus 2011, 21:37:


Wat goed dat het zo geregeld is!

ja, is ook goed. Er kan alleen worden ontwormd als in de mestproef duidelijk wordt dat er daadwerkelijk sprake is van een besmetting die om behandeling vraagd.

Nadeel... er zijn aardig wat kosten aan verbonden.

Maar goed.. begin me nu toch af te vragen of het toch niet meer psychisch is.
Gisteren met hem gewandeld. Doe ik vaker, maar nu er meer een spelletje van gemaakt. Niet zo ver, maar bergje op en af (hij klom altijd graag), klauteren, over boomstammetjes heen, af en toe pluk gras snaaien, zo nu en dan een heel simpel oefeningetje waarmee hij iets kon verdienen etc en daar leek hij toch iets van op te leven.

In de wei zoekt hij ook doorlopend contact, wil steeds bij me zijn.

Denk dat ik oefeningetjes en zo even achterwege laat of ga kijken waar hij zelf mee komt en verder gewoon tijd moet geven. Hij heeft in een jaar erg veel meegemaakt.
En ze zomereczeem is natuurlijk ook vermoeiend voor hem...

Ik ga hem tijd geven, spelletjes in het bos doen, en ben druk doende met het vinden van middelen die beter werken tegen de eczeem dan wat ik nu heb
(knotjesbestrijding en zorgen dat ie niet teveel eet en zalf)