Weet je zeker dat je paard helemaal mee wil? Die van mij willen 1e stil staan en kijken maar ik vraag ze door te lopen. Als dan de paarden in de wei gaan rennen doen die van mij misschien 2 of 3 passen sneller, en dat was het dan. Zelf kan ik dan wel volledig rustig blijven en ga geen gekke dingen doen (opeens snel de teugels korter of zo). Ik weet zeker dat het toch niks voorstelt wat ze willen doen.
Ik heb zelf met 1 paard problemen met koeien. Ooit ben ik bij het afstappen in de berm terecht gekomen door een koe. Ik kon paardmans 200m verderop van een grote weg plukken waar de vrachtwagens met 100 per uur over heen scheuren, hart in de keel. Je kan wel zeggen dat ik vooral mijzelf een traumaatje bezorgd heb...
Het hangt er vanaf hoe ver de koeien weg zijn en hoeveel ze bewegen. De "buurkoeien" zijn overigens niet zo heel spannend meer voor 'm, maar elke koe in een ander weiland is weer een totaal andere situatie... voor m'n paard dan. Het is ook "heel fijn" dat hier van die lekkere jonge koeien in de wei staan die in volle vaart door de sloot en struiken naar het hek springen krrrt, spletsj, kadeng, om naar je te kijken en helemaal met je mee blijven huppelen. Het lukt mij dus eg nie om dan rustig te blijven. Of ook leuk, een stier die op een koe bezig wil gaan...
Omdat het paard zeer gevoelig is voor mijn stemmingen (schrikt alleen van een hond als ik dat doe) hou ik zelf deze ellende in stand. Maar ja, probeer dat knoppie maar es uit te zetten in dat steeds ouder wordende hoofd... Ik stap dus altijd af als de druk voor mij te groot wordt. Dan kan ik kalm blijven en het paard dus ook. Paardlief weet dat al en gaat nu bij voorbaat al bij koeien die vlak langs de weg staan stil staan en omkijken als ik niet afstap. Bij alle andere dingen (die er overigens eigenlijk nauwelijks meer zijn) kan ik hem wel geruststellen met een "is goed" en een aai over z'n hals, hij gaat er dan altijd langs. Daarvoor krijgt hij altijd een beloning.
Alleen die koeien pfff... Als er een ander paard bij is dat niet die angst kent kunnen we ons daarachter verschuilen en durven we het beiden wel aan. Maar ik ben bijna altijd alleen onderweg.
Toen we nog in Belgiƫ woonden kwamen we bij een rit een keer over een smalle houten fietsbrug waarnaast op 5 meter afstand op dat moment een dubbele oplegger vrachtwagen piepend afremde. Meneer kijkt daar dus niet eens van op. Gewoon met de neus over die brug goed uitkijken waar je loopt. Maaaaaaaaar, 100 meter later liggen er 300 meter van ons 50 koeien in de wei her te kauwen en met hun staart te zwiepen.... Meteen was de opwinding er bij hem, kop omhoog, tempo omhoog, kijkuuuuuu. Ik vond dat toen zo enorm bizar dat ik in de lach schoot en 'm voor gek verklaarde. Onmiddellijk toen ik begon te lachen ging bij m'n paard het opgefokte eraf
