Marlies Sanders schreef op zondag 17 juli 2011, 12:07:


Begrijp me niet verkeerd
Ik heb het niet zozeer over de stal hoor. Het is prima dat er door van alles te organiseren mensen een wijdere blik op de wereld wordt gegund. Ik vond hoewel het niet mijn manier is, dat ze ook niet zó verkeerd het paard in de trailer stond te laden. Natuurlijk kan je daar van alles en nog wat opmerken, maar het is prachtig dat ze zulke lessen ook geeft.

Het gaat mij om de mensen die deelnamen. Bijvoorbeeld de laatste die we gesproken hadden had les bij een heel andere club dan waar Piet was.
Ik zou verbaasd zijn als die, hoewel het buitengewoon goed voor het paard zou zijn, nog door ging.
Een uur les is voor hen veel te kort en omdat ze het nog niet goed kan en het paard het nog niet begrijpt zal ze afvallen.
Dát is het jammere van zulke workshops.
Je blijft steken op beginnersniveau en omdat je bij het thuis trainen tegen bepaalde problemen aanloopt ga je niet verder en denk je dat het voor jou niks is.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op zondag 17 juli 2011, 12:25:


Dat is het jammere van ALLE workshops. Als je wil, kun je je helemaal suf cliniccen bij teveel disciplines om op te noemen. Langeteugelen is er daar één van, en zo zijn er nog ontelbare meer. Dat jij -en ik en nog vele anderen- het nut en de waarde van lt'en inzien, betekent niet dat de rest van de hippische wereld het ook zou moeten zien en doen.
Idem dito met clickeren. Of zelf hoefbekappen. Of werken aan de hand. Of freestylen. Of masseren. Of cavaletti-arbeid. Schriktraining. Of zinvol longeren. Of BB-en. Of Marijke de Jongen, noem maar op, er is zoveel te kiezen!
Heeft állemaal waarde en zakt allemaal weg na één clinic/workshop. Maar dan heeft het toch nog waarde gehad voor die ene dag en wie weet hoe het later bijdraagt aan een beter totaalbegrip.
Je kunt niemand opleggen om te langeteugelen. Of zelf te bekappen. Hoe groot je de voordelen ervan ook vindt. Een ander legt dat accent weer anders en met teveel zendingsdrang bereik je een averechts effect.
Wees tevreden dat je zelf de voordelen ziet en ze kunt toepassen op je eigen paarden die daardoor fit en soepel en recht en energiek en vrolijk etc zijn, punt.

Toch he Piet zag ze wel dat hij beter ging lopen,1 uur is te kort ja, maar het zou kunnen dat dr intresse wel gewekt is en wie weet, doet ze er nu niets mee, maar later?

Christel Provaas schreef op zondag 17 juli 2011, 13:48:
knip
> noem maar op, er is zoveel te kiezen!

Ik zat te denken,Christel, hoe omschrijf ik dat, maar jij was me al voor.
voorbeeldje over de clickertraining: Ik heb gelukkig jou laatste weekend mee mogen maken...en inderdaad ik lijk er nix mee te doen. Nu doe ik behalve wandelen toch niet zoveel met ze en al helemaal geen nieuwe dingen aanleren, dus ik hoef ook helemaal niet te clickeren. Maar het broeit wel in mn hoofd, ik ben nu ook veel minder snel geneigd om druk te gebruiken als ze niet direct doen wat ik wil, er is wel degelijk een verandering gaande, misschien niet zo snel als jij(en ik) zou willen maar toch...

Als ik het goed heb begrepen, hoopte degene die het organiseerde (die blijkbaar al langer bij Piet lest en vaak een heel eind moest rijden om les te krijgen) dat er voldoende animo zou zijn om in de toekomst vaker lessen met hem te organiseren. Hij was blijkbaar bereid om vaker naar Zeeland te komen.

Toevallig kwam ik er gister achter dat twee deelnemers bij mij uit de buurt kwamen. Eentje was al langere tijd bezig om (met behulp van de dvd) volgens de methode van Piet Bakker te werken, en voor de ander was het helemaal nieuw. Deze 'ander' was erg enthousiast na de les en ik heb haar vandaag even mijn dvd gegeven, zodat ze die eens kan bekijken.

Ook al gaat iemand er niet fanatiek mee aan de slag, dan zal er hopelijk wel iets blijven hangen van het principe dat constante druk op de teugels nergens voor nodig is en zelfs contraproductief kan zijn. Dat inzicht alleen zou voor een hoop paarden volgens mij al een groot verschil maken in de dagelijkse omgang met hun mens...

Piet schreef op vrijdag 15 juli 2011, 16:37:


Ja, inderdaad ik zie hem meermaals per jaar. Dan volg ik les van hem met één of meerdere paarden van me. Vorig jaar heeft hij hier bij ons thuis ook 2x een clinic gegeven, maar dat vond ik een heel gedoe ivm mensen die op het laatste nippertje nog durven afmelden ed.
Ik heb net een mailtje van hen gehad dat ze midden augustus nog eens binnenspringen bij me omdat ze in de buurt dan zijn. Yeah! Ben ik een geluksvogel

Ik sta volledig achter Piet zijn manier van gymnasticeren, ik geef er zelfs les in .
Maar ik gebruik ook het aan de hand en onder de ruiter gymnasticeren van Bent Branderup. Beiden sluiten goed bij elkaar aan, naar mijn mening.

Cindy Helms schreef op maandag 1 augustus 2011, 16:04:


Ik teugel ook bij Piet en volg onder zadel "BB-achtige" les. Maar ik vind wel dat er elementaire verschillen zijn. Beiden hanteren de ultralichte teugelvoering, dus eigen balans als hoofdmoot, prima!, maar BB werkt altijd met buiging, opgewekt door stelling als uitgangspunt en Piet werkt juist niet primair met buiging. Hoe zie jij dat? Of: hoe verenig jij dat?

Christel Provaas schreef op maandag 1 augustus 2011, 16:26:


Vele wegen leiden naar Rome en uiteindelijk wil ik toch wel minimaal Italië bereiken
Piet gaat heel snel aan de slag met de schouderbuiten over 3 of zelf 4 hoefslagen met het onbelaste paard. igenlijk vanaf het paard op eigen benen op de hoefslag kan blijven en ontspannen is. Dus je vraagt een buiging in gans het lichaam en een goed ondertredend binnenachterbeen. Door het ontspannen van de ruggenstrekkers (door stretchen buitenzijde) in die buiging valt het hoofd. De heup treedt goed voorwaarts. Wel moet je letten dat de "neus" (overgang hoofd atlas) toch niet gaat valspelen en de andere kant uitgaat. En van daaruit bouw je stelselmatig verder naar een rechtgericht uitgebalanceerd paard.
Ik werk zelf ook veel op de cirkels aan de lange teugel. Waarom niet? Maar dat is geen makkelijke opgave om het goed te doen met hele scheve paarden.
Elks zijn struktuur maar uiteindelijk bereik je op beide manieren de soeplheid, de vorm, het binnenachterbeen, het tempo, de takt en de schwung. Maar met het lange teugelen kunnen er misschien iets sneller foutjes insluipen als je aanmoddert zonder begeleiding en plan. Waardoor de gymnastische waarde wat verloren gaat. Maar dat is ook met de andere manieren zo. Maar het feit dat die paarden al bewegen en aan het werk zijn, zonder dat de ruiter een natuurtalent hoeft te zijn, is al van ontzettend groot belang.