Zit ik eens een dag niet op het Forum, kom ik dit tegen.
Dat is schrikken en balen. zo'n, dier rustig houden is niet makkelijk, neem ik van je aan.
Heel veel sterkte met het "niet op stap" mogen met Damian.
Hele schrale troost misschien, hoef je even niet te denken aan Influenza entingen

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op donderdag 14 juli 2011, 22:45:


Ja,dat is dan wel het enige geluk bij een ongeluk.

Suzanne Graauw schreef op donderdag 14 juli 2011, 17:28:


Hoi Susanne balen zeg. Soms heb je wel eens erg veel pech. Ik zal voor Damien duimen. Dit wordt wel een geduld klus voor jullie.
Heb je al een andere weide voor de winter?

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 12 juli 2011, 19:17:


Ik heb geen tijd om alle berichtjes te lezen maar wilde wel even mijn ervaring doorgeven.

Mijn (toen nog) 20 jarige paard heeft vorig jaar 16 oktober een ernstige peesblessure opgelopen. Nooit eerder heeft hij iets gehad en is in goede conditie. Mijn dierenarts zag het ook somber in en had het over een minimale herstelperiode van een jaar, als hij al zou genezen. Dit was n.a.v. de beelden van de echo's. Er zat een groot gat in zijn pees. Dat hij heeft opgelopen toen hij op de wei stond (helaas niet zien gebeuren).

Inmiddels rijdt ik hem weer zoals voorheen. We kunnen weer lekker bosritten maken, en op de wei kan hij lekker gek doen. Hij sprint en bokt als vanouds. Het enige dat hij eraan heeft overgehouden is een hoop littekenweefsel en vocht in zijn linkervoorbeen. Dit is rondom de pees dan ook zeker 2x zo dik als zijn rechtervoorbeen.

Ik heb hem van oktober tot maart gewoon lekker zijn gang laten gaan. In die tijd zag ik hem zelf alweer af en toe galopperen door de wei, al was het kreupel. Ik ben ervanuit gegaan dat hij zelf wel aanvoelde wat kon en wat niet kon. Vanaf april ben ik met hem gaan wandelen over het harde. Ik had een heel mooi revalidatieplan gekregen (bedankt Piet) en hiermee ben ik begonnen. Gaandeweg moest ik steeds mijn paard inhouden en wilde hij steeds verder en harder dan ik van plan was. Ik heb de teugels wat laten vieren en ben hem daarin wat meer tegemoet gekomen. Ik moest joggen om hem in stap bij te houden. Uiteindelijk ben ik met hem door het (zachte) bos gaan wandelen, zodat zijn pees wat meer belast werd, om te zien hoe dit ging. Dit ging echt super. Ik kon hem niet meer bijhouden in stap. En al gauw ben ik erop gaan zitten (53 kg), in mei. Hij liep als een trein, en hoe meer de tijd vorderde hoe vaker hij uit zichzelf begon te draven. En ook weer eens een galopje waagde. Ik heb hem altijd zelf laten lopen, rechte stukken door het bos en over het harde. Als laatste ben ik met hem weer in de rijbak gaan rijden. Grote figuren, geen korte bochtjes. En inmiddels kan ik alles weer met hem doen. Ik heb goed naar hem gekeken en heb er altijd voor gezorgd dat hij uit zichzelf meer deed, dan dat ik van hem vroeg. Zo was hij alweer een tijd met zijn maatjes aan het rondrennen en spelen in de rijbak, voordat ik het zelf aandurfde om weer met hem in de rijbak te gaan rijden.

Mijn advies is dan ook.....kijk goed naar je paard en laat je niet gek maken door een dierenarts. Zij weten veel, maar hebben ook geen glazen bol. Mijn dierenarts is nog steeds stomverbaast over het herstel van mijn paard. Is ook dezelfde dierenarts die mij vertelde dat het gekantelde hoefbeen bij mijn hoefbevangen pony nooit meer goed kwam. Toen mijn paard die peesblessure opliep en er ook rontgenfoto's van moesten worden gemaakt wilde ik perse dat er ook een foto werd geschoten van mijn (2 jaar geleden) hoefbevangen pony. De dierenarts kon zijn ogen niet geloven, de kanteling was totaal verdwenen en het hoefbeen stond weer goed. Volg dus gewoon je gevoel...jij kent je paard het allerbeste.

Groetjes Jolanda