Ans Jondral schreef op dinsdag 12 juli 2011, 23:34:


Het verhaal van Jamaica is mij bekend, althans wat je er hier over geschreven hebt.
Kinderen hebben met dat verhaal niets te maken.
Mijn opmerking in dat verband (lees maar eens terug) was enkel de link dat pony's doorgaans voor kinderen bestemd zijn.

Victor (de pony van mijn dochter, heel wat mensen hier kennen hem inmiddels) was doodsbang voor álles toen wij hem kregen. Als je naar zijn voet reikte om die te pakken, raakte hij in totale paniek. Hij heeft daarbij echter nooit geslagen, enkel geprobeerd te vluchten (wegtrekken been en proberen afstand te nemen). Het heeft 3 maanden geduurd voordat zijn angst overging in vertrouwen als je zijn voetje vastpakte, 3 maanden van geduldig blijven en liefde geven, door een meisje van toen 8!
Ik vind het nogal een verschil, de wijze waarop een angstige pony reageert in paniek, tw slaan (= agressie) of vluchten.
Maar goed Ans, ik vind wat ik vind. En ik schreef al eerder dat je het niet met mij eens hoeft te zijn. Pak het niet zo persoonlijk op.

angelique hage schreef op donderdag 14 juli 2011, 0:38:


Merries meppen over het algemeen eerder dan mannelijke paarden. Ik denk niet dat dat met erfelijk doorgeven van agressie te maken heeft.
Daarbij speelt ook het karakter een rol: het ene paard mept van zich af uit angst, het andere reageert op angst met vluchten en er zijn er ook die zich laten vallen.

angelique hage schreef op donderdag 14 juli 2011, 0:38:


Omdat ik helemaal niet vraag naar meningen of ze wel geschikt zou zijn om mee te fokken.
Je kent die pony niet eens. Wel/niet fokken is bij Char helemaal geen issue en al helemaal niet omwille van haar karakter. Iedereen die haar kent, wordt verliefd op haar... zolang je maar niet haar voeten nodig hebt.
Ik gaf alleen aan aan oa. Koen en Piet dat ze momenteel niet in België is en we pas iets met dat bekap-probleempje kunnen gaan doen als ze drachtig is en weer naar huis komt. Wat mogelijk nog wel eventjes duurt.
Mijn eigen paard is bijvoorbeeld 3 maanden weggeweest. Hopelijk is Char sneller terug dan dat, maar 'snel' hiermee aan de gang gaan, zit er dus even niet in.
Maar tegen dat ze terug komt, moeten we wel gaan denken wat we hiermee willen doen...

Daarnaast is dit niet gewoon een angstige pony omdat ze het niet zou kennen. Zoals veel groene paarden bijvoorbeeld. Ze weet wel degelijk wat we van haar verwachten en probeert eigenlijk nog wel mee te werken tot op zekere hoogte. Tot ze zichzelf niet meer in de hand heeft.

Christel Provaas schreef op donderdag 14 juli 2011, 8:19:


Flight, fight, freeze & faint ... je was er één vergeten!

Ans Jondral schreef op dinsdag 12 juli 2011, 23:34:


De logica van dus zie ik niet in dit verhaal. Het is gewoon zo dat iedereen een goede reden kan verzinnen om een veulen te willen en dat dan ook laten produceren. Daarom zijn er veel te veel paarden in omloop, (naast andere dieren natuurlijk) In feite kan je pas fokken als je de toekomst van een paard kan garanderen.


deze kennelijk onoplosbare paniekstoornis zou een reden moeten zijn niet met dit paard te fokken.

joop schreef op vrijdag 15 juli 2011, 10:45:

En waarom ga je er dan van uit dat mijn zus dat niet zou kunnen?
Jam was alleszins bedoeld om te blijven, alhoewel er genoeg interesse in hem was.


Moet ik dit nog serieus nemen?

Ans Jondral schreef op vrijdag 15 juli 2011, 16:48:


op korte termijn is er vaak nog wel overzicht maar een paard word rond de 40 jaar oud en de meeste mensen kijken niet zo ver vooruit.


om te fokken moet een paard probleem vrij zijn, en dan nog weet je niet zeker of het goed gaat. Ik snap niet hoe een paard zo'n vreemde paniekstoornis kan hebben, waar na zo veel jaren nog geen oplossing voor is, jij wel?

joop schreef op vrijdag 15 juli 2011, 19:24:


Niet alles is karakter, elk paard heeft ook een geschiedenis.
Mijn paard is bijvoorbeeld ook niet geboren met een aangeboren angst voor trailers, dat probleem is gecreëerd. Als je maar genoeg klungelt, dan lukt dat vanzelf.
Dat een veulen gedrag van zijn moeder over kan nemen, kan ik mij nog iets bij voorstellen. Maar ik geloof dat er nog steeds geen gen ontdekt is specifiek voor niet-trailerladende paarden. En een ik-geef-mijn-voetjes-niet-gen, zal er dan ook wel niet zijn?
Als je een merrie hebt die algemeen heel angstig of wantrouwend is, valt er nog iets over te zeggen ivm fokken. Maar bij zoiets specifiek als voetjes geven? Voor de rest kan je naast Charly een bom laten ontploffen.
En een ander paard is misschien bang van honden of vuurwerk of... Omdat hij/zij daar ooit een slechte ervaring mee gehad heeft. Zo uitzonderlijk is dat nou toch niet? Allemaal nooit meer mee fokken?

Het lijkt mij dan eerder kwestie van het veulen niet te confronteren met de slechte gedragingen van de moeder?
Ik zal mijn veulen bijvoorbeeld alleszins niet snel gaan trailerladen in het bijzijn van Pête.

De pony in kwestie haar voeten zijn vroeger aan elkaar gebonden om te bekappen. Dus ik snap inderdaad wel dat ze niet zo happy wordt van dingen die rond haar benen zitten. En dat ze panikeert wanneer iemand haar voet vast houdt.

Ans Jondral schreef op vrijdag 15 juli 2011, 20:56:


Ik heb 4 veulens gefokt. En niet 1 was van het zelfde karakter als de moeder. Echt niet 1!

joop schreef op vrijdag 15 juli 2011, 10:45:


Wat een onzin.
Mijn schoonmoeder heeft ook last van paniekstoornissen. Ik ben blij dat ze toch haar zoon gefokt heeft. Die overigens de nuchterheid zelve is.

Christel Provaas schreef op vrijdag 15 juli 2011, 22:46:




Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Misschien moet ik Ans toch even bijstaan in het ontkrachten van de vooroordelen die haar pony nu moet doorstaan.(mede door mijn eerdere postje waarschijnlijk)
Charly is absoluut niet van de minste maar dit gaat echt alleen op bij het geven van de 'achtervoetjes'. (met name dan rechts achter)
Voorhoeven zijn geen enkel probleem, die kan ik zelfs bekappen terwijl ik "vandaag is rood" van Marco Borsato fluit. (stomme grap en dito nummer hoor!!)
Voor de rest is ze echt wel erg lief en lijkt ze mij ook een erg goede moeder.
Ik denk dat haar verleden haar echt wel parten speelt!
Wanneer dat patroon van vooral 'angstige reactie' bij het bekappen van achtervoeten kan doorprikt worden is zij waarschijnlijk een leuk paardje over de gehele lijn.
Een beetje 'pit' is helemaal niet erg? Toch??
We geraken er terzijnertijd echt wel door hoor!

Koen

Christel Provaas schreef op vrijdag 15 juli 2011, 22:46:


laten we het fokken van mensen er maar beter buiten laten

joop schreef op zaterdag 16 juli 2011, 10:11:


Waarom Letje?

Jij bent toch ook ooit een keer 'gefokt' en ik ben ervan overtuigd dat jouw paarden wel blij zijn dat ze jou nooit in een abortus kliniek hebben achtergelaten ....